อุบัติเหตุทาง "โครโมโซม"

วันศุกร์ที่ 22 ที่ผ่านมา คุณหมอทางพันธุกรรม เข้าพบพ่อกับแม่ เพื่อแจ้งให้ทราบ ถึงผลการตรวจโครโมโซม และวางแผนการดูแลหนูต่อไป

การพูดคุยครั้งนี้ มีคุณหมอทางพันธุกรรม คุณหมอประจำตึกเด็ก และคุณพยาบาลประจำตึกเด็กอีก 1 ท่าน เข้าร่วมการสนทนา

คุณหมอประจำตึก แจ้งรายละเอียด ว่าทำไม ถึงได้มีการ ส่งเลือดของหนูตรวจโครโมโซม เพื่อยืนยันลักษณะทางกายภาพ ที่คุณหมอวินิจฉัย ว่าหนูมีสิทธิ์เป็นโรคดาวน์ซินโดรม

ผลการตรวจ ระบุว่า คุณหมอใช้คำว่า เป็นอุบัติเหตุทาง "โครโมโซม" คู่ที่ 21 เกินมา 1 ตัว ทำให้หนูเป็นโรคดาวน์ซินโดรม (เป็นคำพูดที่ฟังแล้ว รู้สึกดีนะ สำหรับความรู้สึกของแม่ มันคือ อุบัติเหตุ ที่เกิดขึ้นกับใคร เมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เลือกเพศ วัย ฐานะ หรือปัจจัยใดๆ ทั้งนั้น)

คุณหมอสอบถามถึง อาชีพ การศึกษา ของพ่อ กับแม่ โดยคร่าวๆ และบอกรายละเอียดเกี่ยวกับ โรคนี้ เพียงเล็กน้อย แล้วก็ต้องสะดุด เพราะน้ำตาของแม่ไหลออกมา (ทุกคนคงอึ้ง แม่คิดเอาเอง) แล้วบรรยากาศการสนทนาก็เงียบลงไป ไม่มีใครพูดอะไรต่อ

คุณหมอประจำตึก เอามือมาแตะที่ขาของแม่เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ แม่ยิ้มให้คุณหมอ ยิ้มทั้งน้ำตา เพราะนาทีนั้น แม่ห้าม น้ำตา ไม่ได้แล้ว มันอยากไหล ก็ปล่อยมันไป

แม่ให้คุณหมอพันธุกรรม แนะนำถึงวิธิการเลี้ยงดู ว่าควรจะทำอะไร อย่างไรบ้าง จึงมีบทสนทนาขึ้นอีกครั้ง และดำเนินต่อไป พร้อมๆ กับน้ำตาของแม่ตลอดการสนทนาครั้งนี้

ที่น้ำตาของแม่ไหล ไม่ใช่เพราะแม่รับไม่ได้ที่หนูเป็นโรคนี้ แต่แม่รู้แย่ ที่แม่อุ้มหนูเข้าไปรับฟัง ในสิ่งที่เรากำลังสนทนากันอยู่ พอแม่มองหน้าหนู มองตาใสๆของหนู แล้วรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้ ยิ่งตอนที่หนูกินนมอื่ม แล้วนอนหลับอย่างมีความสุข แม่ก็ยิ่งทุกข์สุดๆ เหมือนกัน หนูบริสุทธิ์เกินที่จะได้ยินอะไรพวกนี้ แม่รู้สึกแบบนี้จริงๆ แม่อยากจะขอโทษหนูที่สุดๆ แม่ขอโทษจริงๆ นะลูก

เมื่อจบการสนทนา พ่อบอกแม่ว่า จะร้องไห้ทำไม ให้ลูกรู้สึกเศร้าใจ แม่ว่า พ่อเองก็คงรู้สึกไม่แตกต่างไปจากแม่สักเท่าไหร่หรอก เพียงแต่ สีหน้าของพ่อเป็นปรกติมาก ถ้าแม่เข้มแข็งได้เหมือนพ่อ คงจะดีไม่น้อยเนอะ

ถึงยังไง เราก็จะก้าวเดินไปพร้อมๆ กันจ๊ะ ถึงจะเป็นก้าวที่ช้า และอาจจะขลุกขลักไม่น้อย แต่เราก็จะก้าวเดินต่อไปนะครับ คนเก่งของแม่

*******************************************

ขอเล่า ย้อนถึงตอนที่แม่ คลอดหนู แล้วมาถึงห้องพักฟื้น
แม่บอกพ่อว่า คุณหมอบอกว่า ลูกของเรามีสิทธิ์เป็นโรคดาวน์ซินโดรมนะ
พ่อ : ตอนที่ท้อง คุณหมอก็ยืนยันนี่นา ว่าไม่เป็นนี่นา คงไม่เป็นหรอก
แม่ : เงียบ แล้วถามพ่อว่า ถ้าตอนท้องรู้ว่า หนูเป็นโรคนี้ แล้วจะทำยังไงต่อ
พ่อ : เงียบ แล้วบอกว่า สัตว์อื่น ยังไม่เคยคิดจะฆ่าเลย
แม่ : งั้นก็ดีแล้ว ที่เราไม่รู้

แม่คิดย้อนกลับไปกลับมา ว่าแม่บกพร่องตรงไหน แม่ดูแลตัวเองไม่ดีตรงไหนบ้าง ระหว่างตั้งท้องหนู แม่ประเมินแล้วว่า แม่กับพ่อ ทำเหตุทุกอย่างพร้อมดีแล้วจริงๆ

ณ วันนี้ แม่รู้สึกดี ที่คุณหมอ ตรวจไม่พบข้อบกพร่องในเรื่องนี้ และนำเสนอการยุติการตั้งครรภ์ เพราะนั้น คงแย่ต่อความรู้สึกของแม่ไม่น้อย

เพราะ "ในดีมีเสีย ในเสียมีดี" แม่รู้สึก ชอบคำนี้จัง ไม่รู้ว่า หนูจะรู้สึกเหมือนแม่หรือเปล่านะ

Create Date : 02 สิงหาคม 2554 Last Update : 2 สิงหาคม 2554 0:33:38 น. Counter : 2066 Pageviews.		22 comments
Share Tweet