|
|
เหมืองทองโต๊ะโมะ - บนเหมือง
เหมืองทองโต๊ะโมะ -บนเหมือง
เมื่อแวะพักที่วัดโต๊ะโมะแล้ว
ก็เริ่มออกเดินทางโดยรถยนต์นั่งส่วนบุคคล
ขับขึ้นบนเขาที่ตั้งของเหมืองทองโต๊ะโมะ ที่สูงชัน
แม้ว่าจะตัดเป็นทางวกวนไปมาตามไหล่เขา
เพื่อให้รถยนต์จะมีแรงเหวี่ยงไต่ขึ้นบนเขาได้บ้าง
ก็ยังค่อนข้างชันพอสมควร
ทางขึ้นเป็นดินลูกรังสีแดงบดแน่น มีบางตอนดินเหลวบ้าง
เพราะโดนฝนหรือสายน้ำเซาะ
แต่ก็มีรอยซ่อมแซมพยายามบดแน่นในรอยสึกหรอ
ข้างทางมองลงไปจะเห็นหุบเหวลึกมาก
เห็นแต่ยอดไม้ไกลลิบลับ
ถ้าตกลงไปก็ไม่เกินหนึ่งถึงสองนาทีก็ถึงพื้นดิน
ได้ไปเกิดใหม่สถานเดียวเท่านั้น
เมื่อขับรถยนต์ไปถึงประมาณครึ่งทาง
เพราะสังเกตเห็นธงโบกสะบัดอยู่ตรงเนินเขาทางโค้ง
เห็นได้แต่ไกลกะประมาณว่าน่าจะอีกครึ่งทาง
ตามการสังเกตและประมาณการของปลัดอำเภอ
ก็ปรากฏว่ารถยนต์ขึ้นไม่รอดแล้ว
แม้ว่าจะยอมลงจากรถยนต์ถึงสี่คนเดินขนาบข้าง
รอเอาหินหนุนยางล้อรถยนต์เวลาลื่นไถล
ปรากฎว่าคนขับรถยนต์เริ่มถอดใจแล้ว
บอกว่ารถยนต์เริ่มมีกลิ่นคลัชไหม้
กลัวขากลับจะกลับไม่ถึงสุไหงโก-ลค
เลยตกลงกันว่าทั้งสี่คนจะเดินขึ้นไป
แต่ให้คนขับรถยนต์นั่งรออยู่ตรงนี้
พร้อมกับให้หันหัวรถยนต์กลับทางลงเรียบร้อยก่อน
เมื่อเดินขึ้นไปไม่นานนักประมาณสิบกว่านาที
ก็เริ่มได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งลงมาจากบนเหมือง
เลยพากันหยุดรอรถยนต์ที่วิ่งลงมา
คนขับรถยนต์ถามว่าจะไปไหน
เลยบอกว่าจะขึ้นไปเหมืองทอง
พร้อมกับบอกว่ามาจากธนาคารไทยแห่งแรก
เพื่อสำรวจเส้นทางก่อนผู้ถือหุ้นรายใหญ่อาจมาเยี่ยมชม
คนขับรถยนต์เลยบอกว่า
ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งมาแต่แรกแล้ว
พร้อมกับเห็นรถยนต์กำลังขับขึ้นมาบนนี้
แต่คาดว่าน่าจะไม่รอดแน่ เว้นแต่จะเป็นคนชำนาญทาง
หรือมืออาชีพจริง ๆ ที่ผ่านมามีครูคนหนึ่ง
สามารถขับรถยนต์นั่งส่วนบุคคล
จนถึงบนเหมืองแร่ได้สำเร็จ เลยนับถือว่าเซียนมาก
แต่หลังจากนั้นก็ไม่ปรากฏว่ามีใครทำได้อีก
ถ้าไม่ใช้รถยนต์แบบขับเคลื่อนสี่ล้อ หรือกะบะช่วงล่างสูง
เมื่อพากันขึ้นนั่งบนรถยนต์แล้ว
คนขับรถยนต์เลยบอกว่าทำหน้าที่เป็นหัวหน้าคนงานที่นี่
พร้อมจะพาไปที่ทำการเหมืองแร่ทองคำโต๊ะโมะ
หน้าที่ทำการเห็นกองหินแกรนิตจำนวนมากกองอยู่
เลยถามว่าคนงานอีกคนหนึ่งว่าทองคำอยู่ตรงไหน
แกบอกว่าอยู่ในเหมือง ทางเข้าเป็นอุโมงค์
ขนาดความสูงประมาณหนึ่งร้อยสี่สิบถึงหนึ่งร้อยห้าสิบเมตร
มีรางรถไฟขนาดเล็กบรรทุกหินแกรนิตอยู่จำนวนหนึ่ง
เลยถามเข้าไปได้เยี่ยมชมได้ไหม
แกบอกว่าได้เลย แต่ไม่รับรองความปลอดภัย
เมื่อถามต่อว่า ไม่เห็นมีคนงานเลย
แกบอกว่าคนงานส่วนมากจะอยู่ข้างในเหมือง
ลึกเข้าไปอีกจากเส้นทางนี้ประมาณหนึ่งถึงสองกิโลเมตร
เข้าออกตามรางรถไฟเส้นนี้แหละ
| Create Date : 19 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 5 สิงหาคม 2552 0:14:48 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 878 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หมุยจุ๋ย  วันที่: 9 กรกฎาคม 2552 เวลา:20:38:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [?]
|
เกิดหาดใหญ่ วัยเด็กเรียนหนังสือโรงเรียน Catholic คณะ Salesian มีนักบุญประจำโรงเรียน Saint Bosco, Saint Savio ชอบอ่านหนังสือ godfather เกี่ยวกับ Mafio ของพวกซิซีเลียน เคยเล่นเกมส์ Mario แล้วได้คะแนนนำเลยนำสระโอมาต่อท้ายชื่อเป็น Ravio ได้กลิ่นอายแบบ Italino เคยเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเรียนวิชาชีพทำมาหากิน แต่ไม่ใช่วิชาที่ชื่นชอบมากนัก เรียนอยู่กว่าเจ็ดปี ต้องกลับมาทำงานเป็นกรรมกรที่บ้านเกิด จนเริ่มเกิดความหลงรักชีวิตบ้านนอก และวิถีชิวิตชุมชนท้องถิ่นที่ตนอยู่และไปร่วมวงเสวนา
เกิดเดือนมีนาคม แต่ลัคนาราศรีตุลย์ ชอบไปทุกเรื่อง สุดท้ายทำอะไรที่ได้เรื่องไม่กี่เรื่อง แต่ส่วนมากมักไม่ได้เรื่อง
ชอบขับรถยนต์ท่องเที่ยวชมภูเขา ป่าไม้ น้ำตก แต่ไม่ชอบทะเลหรือชายหาด เพราะรู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว เมื่อคิดถึงชีวิตตนเองที่มาเปรียบเทียบกับสองสิ่งสองอย่างนี้ รู้สึกว่ามนุษย์เป็นเพียงชีวิตที่เล็กน้อยมากที่มาอยู่อาศัยในโลกใบนี้
ชอบอ่านหนังสือ ท่องเที่ยวใน Internet ชอบเดินทางท่องเที่ยวแถว ในละแวกท้องถิ่นบ้านเกิด นาน ๆ ครั้งจะขึ้นไปเยี่ยมเพื่อนที่กรุงเทพฯ หรือไปหาซื้อหนังสือแถวสยามสแควร์ ถิ่นเก่าที่อยู่และที่เรียน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
