ฉันมองหา ค้นหาเพื่อนใหม่ โดยเฉพาะหัวใจ ที่ส่งผ่านออนไลน์
ฉันค้นหาโปรไฟล์เขาในการค้นหาออนไลน์สำหรับความรัก 
ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ฉันค้นหา มองหา เพียงแค่ต้องการความช่วยเหลือเหรือ แค่เพียงหาใครคุยคั่นเวลา
 ......ปิ๊งๆ....... เสียงทัก รีบกดรับยอมรับเป็นเพื่อน
      ฉันคิดว่าน่าจะเจอคนที่ใช่ สามารถคุยได้ แค่สัมผัสจากเสียงและเซ้นส์ของหัวใจ
 เธอก็เริ่มถาม ชื่อ ที่อยู่ ทำอะไร ยังไง และก็เริ่มพูดคุยในสิ่งต่างๆ
 เราแลกเปลี่ยนความคิด  ให้กำลังใจ  บ่น นอยๆๆ บ้าง
 ในโลกออนไลน์แม้ไม่เจอหน้า  แต่ก็แปลกที่ใจยังรับรู้
 พูดคุยทุกวัน วันละนิดๆๆ คุยๆจนรู้สึกใกล้ชิด  ให้มิตร กัลยาณมิตรที่ดี
 คุยไปคุยมาบางทีฉันก็อาย บางทีก็ปากดีไป แอบหวั่นใจเล็กๆๆ เวลาพูดอะไรที่ทำให้ใจไหวหวั่น        โลกออนไลน์นี้ช่างดีจริงๆ เราสามารถแสดงออก  พูดคุยอย่างเต็มที่ แต่ก็มีบางทีที่เราเจอคลื่นแทรก    คนเราก็แปลกทั้งที่ไม่รู้จัก แม้แต่การคุยในโลกออนไลน์ยังพูดไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ ฉันได้แต่เงียบ         ถอยออกมา บล็อก ลบลิส ตัดออกจากสายระบบทันที  โลกออนไลน์ของฉัน ฉันเป็นผู้ออกแบบเอง แต่ในชีวิตจริงน่ะเหรอ อายมากกสุดๆๆ  เวลาที่เราไซเอ้าท์ นั่นคือ บอกว่า หมดเวลาคุย
 พอไม่เห็นเธอออน เราก็จะเหงาๆๆ และก็รอๆๆ เพราะอะไรไม่เข้าใจ ระหว่างวัน เราพูดคุยกันได้เต็มที่    พอถึงเวลา ไซเอ้าท์ทีไร ใจหายทุกที เราคุยกันแบบนี้ ไม่เคยถามหา ว่า เราจะเจอกัน ผ่านไปแป๊บๆๆ หนึ่งปี  สองปี เฮ้อ รักแบบอย่าคาดหวัง และคิดหวังแค่คำว่า เพื่อน ก็เพียงพอ  แล้วนิน๊า คิดถึงไหมคะ

 รักออนไลน์ที่รัก

รวิวรี 4/9/54