ก่อนเปิดประตูประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนหรือ AECต้องขอไปตามรอยวิถีไทยแบบดั้งเดิมของเมืองนี้เพื่อบันทึกไว้ในความทรงจำให้กับตัวเองสักหน่อยไม่รู้ว่าอนาคตหลังเปิด AEC ไปแล้ววิถีไทยแบบดั้งเดิมจะเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแค่ไหน ทั้งสถานที่ท่องเที่ยว  บรรยากาศ ทิวทัศน์  ที่ธรรมชาติให้มา รวมถึงอาหารตามวิถีไทย ต่างๆ ดังนั้นการเดินทางไปเที่ยวแถบอีสานรอบนี้เพื่อบันทึกเรื่องราวต่างๆไว้จะมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมากมายที่มีประโยชน์ โดยเฉพาะในสาระความรู้เลยขอนำมาแบ่งปันกันค่ะ

ทำไมต้องเที่ยวเมืองนครพนม ?  จริงๆแล้วเราจะเที่ยวที่ไหนก็ได้ในเมืองไทยมีตั้ง77 จังหวัด แหล่งท่องเที่ยวนับไม่หวาดไม่ไหวขอเพียงใจเราอยากไปและเริ่มแพ๊คกระเป๋าออกเดินทางเราก็ไปจุดหมายนั้นได้อย่างไม่ยาก....

ที่เลือก เมืองนครพนม(ใช้คำว่าเมืองนำหน้าเพราะให้ความรู้สึกดี...ดี) เพราะใจอยากไป อยากเห็นของดีๆที่เมืองสำคัญทางประวัติศาสตร์เมือง 1 ใน 20 จังหวัดภาคอีสาน ที่ใครๆบอกว่าถ้าได้ไปแล้วเป็นต้องเก็บความประทับใจกลับมา

แต่ก็เป็นเรื่องจริงดังเขาเล่าว่าเห็นบางคนเก็บบรรยากาศดีดี บางคนเก็บภาพสวยๆในมุมของตัวเอง บางคนเก็บภาพความประทับใจของผู้คน หรือบางคนเก็บความประทับใจในรสชาติอาหารฯลฯ แล้วแชต แชร์ กันใน SocialMedia โดยเฉพาะ Facebook และ ส่งกันทาง Line มากมายเรียกน้ำย่อยคนอยากเที่ยว ดูแล้วก็อดที่จะสุขใจไปด้วยไม่ได้(เที่ยวหนนี้เลยเก็บภาพบรรยากาศและอาหารอร่อยๆมาฝากชมกันค่ะ)

การมาเที่ยวที่เมืองแห่งนี้ ต้องบอกว่า ไม่ว่าจะช่วงฤดูไหนก็ฟินได้ถ้าใจต้องการไปแบบชิลชิล อย่างหน้าฝนแม้อากาศจะร้อนอบอ้าวไปบ้าง หรือเดินทางระหว่างอำเภอหนึ่งไปอีกอำเภอหนึ่งไม่สะดวกมากนักแต่ก็มี รถเช่าของ     วินวินสไมล์ ให้บริการขับเที่ยวได้สะดวกสบายดีไปอีกแบบ  ที่สำคัญเวลาขับรถกินลมชมวิวสวยๆงามๆ หลังฝนหยุดตกทำให้คนทำงานอย่างเราฟินได้ไม่จำกัดเวลาจริงๆ ยิ่งเป็นช่วงหน้าหนาวที่นี่เวลาหนาว  หนาวจับใจไม่แพ้ภาคเหนือบางปีอากาศเย็นมากจนเกือบติดลบก็เคยมีมาแล้ว  

จุดแรกที่ใจพาไปคือ  ตื่นแต่เช้าตีห้าครึ่งไปใส่บาตรข้าวเหนียวตอนเช้าที่วัดมหาธาตุ เป็นวัดอยู่ในตัวเมือง ติดริมแม่น้ำโขง และด้วยพักโรงแรมThe River ในตัวเมืองนครพนมการให้รถสกายแลปของโรงแรมขับไปส่งที่วัดก็ช่วยทำให้เดินทางได้สะดวกขึ้น 

พระสงฆ์ที่วัดมหาธาตุจะเดินบิณฑบาตให้ประชาชนใส่บาตรข้าวเหนียวแต่เช้าตรู่พระใช้เวลาเดินบาตรประมาณครึ่งชั่วโมงก็จะเดินกลับเข้าวัด ที่ฟินสุดๆคือที่นี่ใส่บาตรข้าวเหนียวอย่างเดียว ใช้มือหยิบ     ข้าวเหนียวร้อนๆ จากกระติ๊บใส่บาตรพระ รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก  ส่วนกับข้าวไม่ต้องใส่เพราะทางวัดเตรียมไว้อยู่ในวัด 

พอใส่บาตรเสร็จจากนั้นก็เดินชมบรรยากาศริมน้ำโขง พร้อมถ่ายรูปยามเช้ากับแสงแรกของวัน ใครมาที่นี่ไม่ถ่ายไม่ได้บอกตามตรงว่า บรรยากาศสวยจริงๆค่ะ

จากนั้นไปกินอาหารเช้ารองท้องก่อนไปตะลุยสถานที่ที่อยากไป อาหารเช้าที่พลาดไม่ได้เลย ถ้าไม่ชิมให้ครบก็เหมือนมาไม่ถึงนครพนมอร่อยเช้านี้เลยต้องจัดเต็มกับ ข้าวจี่นครพนมที่หน้าตา(แค่)คล้ายบาแกต เวียดนาม แต่เล็กกว่า ไส้น้อยกว่า...แล้วก็มีไข่กระทะ...และต้มเส้น ที่หน้าตาเหมือนก๋วยจั๊บญวนจะต่างกันที่เส้นจะกลมๆและเล็กกว่าเฝอ...อร่อยไปอีกแบบ

ไข่กระทะ 

ข้าวจี่

ต้มเส้น

จุดที่สองที่ใจพาไปคือเที่ยวชมวิถีชีวิตของชาวริมแม่น้ำโขง ที่ท่าเรือท่าอุเทน  ที่นี่จะมีตลาดนัดพี่น้องไทย-ลาว ที่พวกเขาข้ามฝั่งไปมาหาสู่กันทางเรือข้ามฟากจากแขวงคำม่วนมาท่าเรือท่าอุเทน เพื่อนำสินค้าอุปโภคบริโภคมาขายกัน ตลาดสดที่นี่จะคึกคักมาก เปิดแต่เช้าทุกวันจันทร์และวันพฤหัสบดี จนถึงเวลา 10.00 น. 

การเดินทางเข้าออกระหว่างกันจะมีเจ้าหน้าที่ทางการคอยตรวจตราอย่างเข้มงวดมาก นับเป็นเรื่องดีกับทุกคนทุกฝ่ายค่ะเพราะตลาดแห่งนี้จะมีของที่ถูกนำมาขายโดยชาวบ้านมีทั้ง เนื้อสัตว์ป่าสัตว์น้ำในแม่น้ำโขง เยอะแยะมากมาย ทั้งสดและแปรรูปที่สามารถนำไปประกอบอาหารได้เลย ที่สำคะญที่นี่มีขายหมกจ้อ ด้วยมีน้องๆที่นี่บอกว่าอร่อย

หมกจ้อเป็นอาหารที่ชุมชนแห่งนี้นิยมรับประทานกัน ถ้าทำกันแบบง่ายๆแค่สับเนื้อปลาให้ละเอียด ปลาอะไรก็ได้ถ้าคนพิถีพิถันหรือชอบปลากรายก็ใช้ปลากรายทำ ส่วนเครื่องเทศให้ตำทั้ง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด  พริกแห้ง หอมแดง  ให้ละเอียด จากนั้นนำมาคลุกกัน แล้วเติมน้ำตาลน้ำปลาและปลาร้า ตามใจชอบ เสร็จแล้วตักใส่ใบยอ ใบผักม้วน หรือใบชะพลู ก็ได้อยู่ที่เราชอบหรือหาได้ 

แต่ถ้าม้วนใส่ใบผักม้วนรสชาติจะฝาดขม เวลาดื่มน้ำตามจะรู้สึกหวานเหมือนมะขามป้อมที่เวลาเรากินแล้วพอดื่มน้ำตามจะมีรสหวานอร่อย

หมกจ้อถ้านึ่งด้วยเตาถ่านจะมีกลิ่นหอมกว่าเตาแก๊ส แต่ก็ไม่ควรนึ่งนานเกินครึ่งชั่วโมงเพราะเดี๋ยวรสชาติจะไม่อร่อย หลังจากนึ่งสุกแล้วกินกับข้าวเหนียวร้อนๆถูกปากมาก ถ้าใครได้มาแล้วต้องกินเมื่อถึงถิ่น

ขนมจีนน้ำงัว  เลือกกินที่ไหนในอำเภอที่เราไปก็ได้คะ (ถ้ามีขายนะคะ)แต่ถ้าอร่อยและได้บรรยากาศ ความรู้สึกจริงๆ ต้องไปที่เมืองเรณูนคร เมืองต้นตำรับขนมจีนน้ำงัว ที่นี่ชื่อลือชาเรื่องขนมจีนมาก มีสูตรลับของชาวเรณูนครด้วย 

เท่าที่ทราบเส้นขนมจีนที่นี่จะทำจากข้าวไม่ทำจากแป้ง เส้นจะเหนียวนุ่มอย่าบอกใครเชียว 

ข้าวปุ้นของนครพนม ก็คือ ขนมจีน   ส่วน “น้ำงัว” คำว่า “งัว” ภาษาอีสานคือ “วัว”

ดังนั้น   “น้ำงัว” ของชาวนครเรณูก็คือ น้ำต้มเนื้อเนื้อ เนื้อจะถูกต้มจนเปื่อยแบบสุดๆ เหมือนน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว แล้วกินกับขนมจีนเขาว่า อร่อยนักแล(เพื่อนบอกว่าอร่อยเพราะส่วนตัวไม่ทานเนื้อ) ใครมาที่นี่ไม่กินไม่ได้หรือแม้แต่คนในท้องถิ่นเวลาไปทำงานต่างจังหวัดนานๆกลับมาทีนึงต้องกินด้วยความถวิลหา  แต่ถ้าจะกินข้าวปุ้นเรณู ต้องที่ร้านข้าวปุ้นเรณูพี่กระจิ๊บค่ะ หน้าตาแบบนี้เลยคะ

เวลาเค้าทำน้ำปลาร้า จะต้องใช้น้ำปลาร้าให้สุก จะมีกลิ่นหอม แล้วนำน้ำปลาร้านี้ลาดบนเส้นขนมจีนปรุงรสด้วยพริก น้ำตาล น้ำปลา กินกับผักลวก ผักต้ม ไข่ทรงเครื่อง ตามใจชอบ รสชาติอร่อยเหาะ ฟินกับอาหารท้องถิ่นได้ใจก็ตรงนี้เลยคะ

ปลาส้ม ตัวนี้มาจาก เมืองเก่าไชยบุรี

อาหารขึ้นชื่ออีกอย่างหนึ่งที่ใครมาแล้วต้องกินหรือซื้อกลับบ้านด้วยความเต็มใจหลังได้ชิมลิ้มลองรสชาติแล้ว นั่นคือ   “ปลาส้ม”  อาหารขึ้นชื่อของเมืองเก่าไชยบุรี ที่นี่ใช้ปลาชะโด มาทำปลาส้ม เนื่องจากเป็นปลาที่หาง่าย  วิธีทำจะแล่เอาเฉพาะเนื้อปลามานวดให้เข้ากับน้ำตาล เกลือ กระเทียม กับข้าวสุกเพื่อให้เนื้อปลาเกิดความเปรี้ยว จากนั้นก็นำมาห่อด้วยใบตอง แล้วหมักทิ้งไว้สักสองถึงสามวันเพื่อให้ปลามีรสเปรี้ยว จากนั้นแกะออกมากินได้เลย  

แต่ถ้าใครไม่ได้ไปเที่ยวเมืองเก่าไชยบุรี ในตัวเมืองนครพนมก็มีปลาส้มขาย แต่อยากแนะนำร้านส้มตำสามอนงค์@นครพนม  ร้านส้มตำขึ้นชื่อในตัวเมือง ที่นอกจากขายส้มตำรสเด็ดแล้วก็มีเมนูปลาส้มอร่อยๆอีกด้วย

อาหารอีกอย่างที่ไปเมืองนครพนมไปแล้วไม่ชิมไม่ลิ้มรสไม่ได้เลย เพราะไหนๆได้ไปไหว้พระธาตุพนม และรอถ่ายภาพพระธาตุใกล้ๆพระอาทิตย์ตกดินในยามเย็น เลยขอนั่งกินอาหารเวียดนามรอเวลาซะเลย เมนูแรก ขาดไม่ได้ก็แหนมเนืองค่ะ  ตามด้วยพิซซ่าญวนแป้งบางกรอบอร่อย  หมูยอมีทั้งแบบลวกและแบบทอด  กินแล้วไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครมาแล้วต้องแวะมาชิม

อีกสถานที่ ที่ไปแล้วฟินก็คือ ขนมอร่อยๆที่บ้านดอนนางหงส์ อยู่ในอำเภอธาตุพนม เรียกว่า ขนมป่าน บางคนเรียกว่า ขนมใบป่าน ตอนแรกเห็นหน้าตาก็ไม่ค่อยจะกล้ากินสักเท่าไหร่ แต่ด้วยเสียงเชียร์ของพี่ๆน้องๆที่นี่ให้ลองชิม ก็เลยจัดให้ ปรากฏว่า อื้อหือออร่อยอย่าบอกใครอีกเหมือนกัน ที่อร่อยก็ตรงที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ พอได้กัดชิมคำแรก รสชาติก็ไม่หวานมาก แป้งไม่เหนียวแต่นุ่ม ส่วนไส้ขนมเป็นไส้ถั่วเหลืองบดผสมกับมะพร้าว พอหวานปะแล่มๆ กินแล้วติดใจไปเมื่อไหร่คงต้องไปกินอีกให้ได้

คุณป้าที่นี่บอกว่าลูกหลานชาวลาวเชื้อสายเวียดนาม ชอบทำกินกันเวลาแขกมาเยี่ยมเยือนก็จะนำมาเป็นของว่างให้ได้กินกัน วิธีทำก็ไม่ยากคะเขาว่าอย่างนั้น แค่เวลาทำขนมให้นำใบป่านมาคั่วจนเป็นสีดำจากนั้นนำมาผสมกับแป้งข้าวเหนียวแล้วนวดจนเนื้อเข้ากัน พอแป้งนุ่มได้ที่ ให้นำถั่วเหลืองบดผสมมะพร้าวปรุงรสหวานนิดๆด้วยน้ำตาลทรายแดง เพื่อทำเป็นไส้ขนม จากนั้นตักไส้ถั่วเหลืองที่ทำเสร็จแล้วประมาณ1 ช้อนโต๊ะ วางลงบนเนื้อแป้งบนฝ่ามือ แล้วห่อให้ได้รูปทรง หรือปั้นเป็นรูปวงรีๆมนๆกลมๆ จากนั้นนำไปห่อใบตอง แบบห่อข้าวต้มผัด  นำใส่ซึ้งหรือหม้อนึ่ง ถ้าเป็นเตาถ่านจะหอมมากๆ จับเวลาได้ที่ก็ยกออกมาจากเตารอเย็น ก็กินกันได้เลย น่าตาน่ากินอย่างที่เห็น อร่อยค่ะ....

....ไปพักร้อนจากการทำงาน เที่ยวได้ดังใจที่อยากไปเหมือนได้ชาร์ตพลังเต็มที่ให้ชีวิต วันนี้กลับมาลุยงานต่อ ความรู้สึกสนุกยังเต็มเปี่ยมอยู่ค่ะ.