Bloggang.com : รวี_ตาวัน - ครูลำเอียง ชอบจับผิดพวกผม

ครูลำเอียง ชอบจับผิดพวกผม

.

เมื่อตอนกลางปี ลูกศิษย์ ม.๓ คนหนึ่ง เข้ามาประท้วงผมว่า ครูลำเอียง เพ่งเล็งแต่พวกเขา ทำอะไรก็ว่า
ผมย้อนถามเขาว่า

"ตั้งแต่สอนพวกเธอมา ครูเคยแสดงออกว่า รักใครหรือเกลียดใคร ให้ความสนิทสนมหรือว่าละเลยใครเป็นพิเศษไหม"

เขาตอบว่า

"ไม่มี..." แล้วนิ่งคิด "แต่ครูชอบว่า พวกผม ไม่รู้จะเพ่งเล็งอะไรนักหนา"

ผมมองเขายิ้มอย่างเอ็นดูแล้วก็ตอบเป็นเชิงถามว่า

"สมมติว่ามีแปลงปลูกดอกไม้อยู่แปลงหนึ่ง แล้วเธอมีหน้าที่ต้องดูแลดอกไม้แปลงนี้ ถ้าดอกไม้ดอกไหนเจริญเติบโตดี ออกช่อออกดอกสวยงามตามปกติ เธอจะทำยังไง"

"ก็ไม่ต้องทำอะไร รดน้ำปกติ"

"แล้วถ้าดอกไหนมันโตช้า มีเพลี้ยหรือว่ามีแมงกิน เธอจะทำยังไง"

คราวนี้ เขานิ่งไม่ตอบ
คงรู้แล้วว่า ผมยกอุปมามานี้ หมายถึงอะไร

รอให้เขาใคร่ครวญอยู่ครู่ หนึ่ง ผมจึงสรุปต่อไปช้าๆ ว่า

"คอฟ (ชื่อของเขา) ลูกศิษย์ของครูก็เหมือนดอกไม้นั่นแหละ ถ้าเธอคิดว่าการดูแลเอาใจใส่ ประคับประคองให้มันงามทันเพื่อน ไม่ยอมให้เหี่ยวตายหรือว่าโดนแมงกินตายไปเสียก่อนนั้นเป็นการเพ่งเล็งหา เรื่องด่ากันละก็ เธอก็ต้องคิดใหม่แล้วละ อย่าลืมสิ ถ้าโดยการใช้ชีวิต เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เธอจะทำอะไรป่วนแค่ไหนมันก็เรื่องของเธอ ไม่หนักหัวฉัน แต่นี่เธอเป็นลูกศิษย์ของครู ครูทนไม่ได้หรอกถ้าลูกศิษย์คนใดคนหนึ่งมันดีไม่เท่าคนอื่นๆ แม้ว่าเขาจะยอมไม่ยอมก็ตาม"

แถมท้าย :

เด็กคนนี้เป็นหนึ่งในหัวโจกประจำห้อง ผมเป็นครูของพวกเขามาสองปี ต้องใช้สารพัดอุบายเพื่อขัดเกลาลูกศิษย์กลุ่มนี้ให้โตให้ได้ ก่อนที่ผมจะกลับไปรับรุ่นน้องๆ ขึ้นมาต่อไป เด็กคนดังกล่าวเป็นคนเดียวที่แสดงอาการกระด้างกับผมมาตลอด แต่หลังจากรบราฆ่าฟันกันมาสองปี โดยตั้งอยู่บนพื้นฐานของพรหมวิหารสี่ ก็ถือว่าไม่เหนื่อยเปล่า
พฤติกรรมหลายๆ ด้านเขาดีขึ้น ไม่ก้าวร้าว ควบคุมอารมณ์ได้ ยังยั้งตัวเองเป็น(มากขึ้น) มีความรับผิดชอบมากขึ้น

วันสุดท้ายก่อนจบ ม.๓ เขาทำตาแดงๆ คลานเข่าเข้ามาหาผมเป็นคนสุดท้าย ขณะที่ผมเองก็ยิ้มให้ แล้วถามว่า
"มีอะไรจะบอกครูมั้ยลูก"

เท่านั้นแหละ เขาก้มลงกราบตักผมพร้อมกับบอกว่า
"คอฟขอโทษ"
แล้วปล่อยโฮอย่างกับทำนบแตก

ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก เพราะต้องกลั้นน้ำตาไว้สุดชีวิต พยายามบังคับเสียงให้สั่นน้อยที่สุดแล้วให้โอวาทเขาไปตามแกน

"รักครูครับ"

เป็นปกติของเขาที่จะพูดอะไรสั้นๆ ห้วนๆ แต่ก็ก็รับรู้ได้ว่า เขาพูดออกมาจากใจจริงๆ

เด็กเอย... ครูไม่ได้ดีใจที่มีลุกศิษย์มาบอกว่า รักครู
แต่ครูจะดีใจมาก ถ้าเขารักตัวเองให้มากๆ แล้วประคับประคองชีวิตของตนเองให้ดี พาตนเองเดินไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง และดำเนินชีวิตอยู่บนโลกนี้อย่างคนที่ยกมือไหวตัวเองได้

Create Date : 13 มีนาคม 2553
Last Update : 29 มิถุนายน 2553 21:39:16 น.
Counter : 940 Pageviews.

2 comments