Bloggang.com : h@-more : เรื่องเล่าตอน:พระจันทร์และกระต่าย 2

เรื่องเล่าตอน:พระจันทร์และกระต่าย 2

วันเพ็ญต่อมา...
กระต่าย สองตัวนั่งแทะแครอทอยู่อย่างมีความสุข ถึงแม้จะอยู่กันคนละโพรงแต่เทคโนโลนีสมัยใหม่ที่คุณผู้ใหญ่บ้านสิงโตนำเข้า มาอย่างโปรแกรมพูดคุยผ่านระบบอินเตอร์เน็ต ทำให้การพูดคุยต่อกันไม่อันตรายเสี่ยงต่อการตกเป็น เมนคอร์ส ของสัตว์นักล่าอีกหลายตัว ทั้งสองนั่งพิมพ์ข้อความคุยกันไปท่ามกลางเสียงขับกล่อมบทเพลงของจักจั่นที่ ดังไปทั่วป่า

บทสนทนาตอนหนึ่ง

กระต่ายน้อยหนึ่ง:นี่ฉันได้ ยินมาว่าที่พระจันทร์เค้าผลุบ ๆ โผล่ ๆ เป็นเพราะว่าเค้าทำตัวเรียกร้องความสนใจนะ พอไม่มีคนสนใจเค้าก็เลยต้องกลับมาเต็มดวงอย่างนี้ไงละ

กระต่ายน้อย สอง:จริงเหรอ !! เหมือนที่ฉันคิดไว้เลย ฉันเห็นเป็นอย่างนี้มาตลอด ตั้งแต่เกิดมานะฉันยังไม่เห็นพระจันทร์ทำอะไรจริง ๆ ซักที ถ้าพระจันทร์แน่จริงก็น่าจะหายไปไม่ต้องกลับมา หรือไม่ก็เต็มดวงให้มันตลอดไปซิ มาแหว่ง ๆ บิด ๆ เบี้ยว ๆ น่ารำคาญ

กระต่าย น้อยหนึ่ง:นั่นนะซิเนอะ น่ารำคาญ วันเพ็ญมาทีเราก็ต้องลำบาก หาที่หลบให้มันมิดชิด ไม่อย่างนั้นมีหวังได้ไปนอนหลับสบายในท้องหมาจิ้งจอกแน่ ๆ ฉันนะ อยากให้พระจันทร์หายไปจริง ๆ เล้ย

กระต่ายน้อยสอง:พระจันทร์เนี่ยะ คิดจะทำอะไรก็ทำ ไม่คิดถึงใจคนอื่นบ้างเลย อยากจะทำตัวเรียกร้องความสนใจจากใครก็ไม่รู้ ทำให้คนอื่นเค้าลำบากไปด้วย เฮ้ออออ คืนนี้ฉันไปก่อนละ รักษาตัวดีๆ นะ

กระต่ายน้อยสอง:โอเค ไว้เจอกัน คอยดูนะพรุ่งนี้พระจันทร์ต้องทำตัวแปลก ๆ อีกแน่ ๆ เลย บ๊ายบาย
................
พระ จันทร์นึกขึ้นมาได้ว่าบนตัวของเธอเองมีที่แห่งหนึ่ง ที่ที่มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่งมาคอยอาศัยอยู่เพื่อช่วยตากับยายตำข้าว พระจันทร์เองก็ไม่แน่ใจนักว่าถ้าเธอไปทักทายกระต่ายน้อยก่อนกระต่ายน้อยจะ คุยกับเธอหรือไม่ เธอไม่เคยมั่นใจในเวลาที่ต้องเริ่มต้นทำความรู้จักกับสิ่งใหม่ ๆ เธอมักจะรู้สึกว่าการเริ่มต้นทำความรู้จักกับอะไรซักอย่างช่างยากเหลือเกิน ถ้าเป็นไปได้เธออยากที่จะมีหน้าที่อย่างที่เธอต้องทำอยู่ทุกวันอย่างนี้ไป ตลอด ไม่อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เกิดขึ้นเลย...แต่เธอก็อดเก็บความสงสัยในเรื่องราวของกระต่ายน้อยฝูงใหญ่ที่ เธอเฝ้าสังเกตุมาตลอด ว่าทำไมนะถึงชอบวิ่งไปวิ่งมานัก เธอจึงตัดสินใจออกเดินทางไปยังที่กระต่ายน้อยตัวนั้นอยู่ เธอดั้นดนจนพบตากับยายกำลังนั่งตำข้าวกันอยู่สองคน

ตะ แล๊กแต้กแต๊ก ตะแล๊กแต้กแต๊ก เสียงครกตำข้าวดังเป็นจังหวะ สองผู้เฒ่ามัวแต่ง่วนอยู่กับการตำข้าวเลยไม่ทันมองเห็นพระจันทร์ที่เดิน เปล่งประกายออกมา
พระจันทร์ : ตาจ๊ะ ยายจ๊ะ สวัสดีจ๊ะ

ตา: อ้าว คุณพระจันทร์ ไม่เจอกันตั้งนาน

พระจันทร์ : สบายดีจ๊ะ ตากับยายละ ปีนี้เศรษฐกิจแย่ ตากับยายคงตำข้าวกันเหนื่อยซิจ๊ะ

ยาย: เหนื่อยก็ต้องยอมละลูก ถ้าตากับยายไม่ตำ พวกหลาน ๆ ที่เค้าอยู่ที่ดาวสีฟ้า ๆ นะคงจะแย่ยิ่งกว่าตากับยาย เค้าก็หวังกับตากับยายไว้เยอะ เวลาเค้าไหว้หนูพระจันทร์กันทีก็เห็นอ้อนวอนขอโน้น ขอนี่ ตากับยายเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ยังไงมันก็ลูกหลานละนะ

พระจันทร์:นั่นซิจ๊ะ เอ่อ ตากับยายจ๊ะ กระต่ายน้อยที่อยู่กับตากับยายนะ เค้าไปไหนเหรอจ๊ะวันนี้

ตา:เห็นวิ่งไปทางโน้นแน่ะ เป็นอย่างนี้ประจำเวลาที่มีคนมาหา เดี๋ยวตาไปเรียกให้นะ

ยาย:ระวังนะตา เจ้ากระต่ายมันยิ่งตื่น ๆ

ตา:จ้า ยาย

ไม่ นานนักตาก็โผล่ออกมาจากหลุมที่ถูกอุกกบาตชนเมื่อ 40 ล้านปีก่อน พระจันทร์รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่เต็มท้องเมื่อเห็น ตาอุ้มกระต่ายน้อยเดินออกมาและเริ่มวิตกไปต่าง ๆ นานา ‘จะทำไงดีนะ ถ้าเราเริ่มต้นคุยด้วยแล้วกระต่ายน้อยไม่ยอมคุยด้วยละ วันนี้เราดูดีหรือยังนะ กระต่ายน้อยต้องไม่ชอบเราแน่ ๆ เลย’ ล้านสิ่งที่ร้าย ๆ ที่พระจันทร์จะคิดได้โผล่เข้ามาในหัวพระจันทร์เต็มไปหมด

ตา:มาหละ กว่าจะจับตัวมาได้ ข่วนซะตาเป็นแผลไปสองสามแผล

พระจันทร์:ตาจ๊ะ ขอโทษนะจ๊ะที่ทำให้ตาต้องลำบาก สวัสดีจ๊ะ หนูกระต่าย ฉันคือพระจันทร์นะจ๊ะ

พระจันทร์เริ่มต้นรวบรวมความกล้าทักออกไปแต่กระต่ายน้อยยังคงตัวสั่นงันงก

พระจันทร์:หนูไม่ต้องกลัวฉันหรอกจ๊ะ ฉันแค่ ...เอิ่ม มีเรื่องอยากรู้นิดหน่อยนะจ๊ะ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม

กระต่ายน้อย:หนู หนู ไม่อยากคุยกับคุณ

พระ จันทร์ตกใจมาก ไม่คิดว่าคำพูดแรกที่กระต่ายน้อยจะพูดกับเธอจะเป็นคำพูดที่เธอกลัวมาตลอดที่ จะได้ยินแสงประกายของพระจันทร์ดูจางลงไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจถามออกไป

พระจันทร์ : ทำไมละจ๊ะ ทำไมหนูไม่อยากคุยกับฉันละ หนูไม่ชอบชั้นเหรอ เราเพิ่งพบกันครั้งแรกเองนะ ฉันไปทำอะไรให้หนูไม่พอใจหรือเปล่า

กระต่าย น้อย:ก็คุณชอบทำตัวแปลก ๆ เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ คุณชอบทำตัวน่ารำคาญ คุณทำอย่างนี้เหมือนพวกชอบเรียกร้องความสนใจ เพื่อน ๆ ของหนูที่ดาวสีฟ้าเค้าพูดกันอย่างนี้นะค่ะ หนูก็เลยไม่ชอบคุณ

พระ จันทร์: โอ้ จริงเหรอจ๊ะ โธ่ ทำไมทุกคนคิดกันไปอย่างนั้นละ มันไม่ใช่อย่างที่พวกหนูคิดเลยนะจ๊ะ เพื่อน ๆ ของหนูเค้าก็คิดกันอย่างนี้เหรอ ตายจริง ฉันจะทำยังไงให้ทุกคนเข้าใจละทีนี้...

พระจันทร์รู้สึกแย่กับความ จริงที่เธอได้รับรู้ เธอจะทำอย่างไรเมื่อคนที่แม้แต่คุยกันซักครั้งก็ยังไม่เคยแต่กับรู้สึกไม่ดี ต่อกันซะแล้ว เธอแค่ทำหน้าที่ของเธอตามที่ได้รับมอบหมาย แล้วที่เธอหายไปหายมาบ่อย ๆ มันก็เป็นความจำเป็นที่เธอต้องทำอย่างนั้น แล้วเธอจะเปลี่ยนความคิดเหล่านั้นได้อย่างไรกันนะ

จ29122551

รูปพระจันทร์จากกระทู้นี้ครับ //www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7316318/X7316318.html

Create Date : 30 ธันวาคม 2551

Last Update : 30 ธันวาคม 2551 0:18:34 น.

4 comments

Counter : 1354 Pageviews.

โดย: แค่ฟ้ามีดาว ^^

วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:1:30:28 น.

มาเยี่ยมค่ะ..หายคิดถึงทะเลหรือยังเอ่ย???

โดย: teansri

วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:2:44:33 น.

เย่!!!
กระต่ายแชท กลับมาแล้ว ^^

โดย: badinblood

วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:21:38:31 น.

เนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
จงปกปักรักษา
คุ้มครองให้ท่านและครอบครัว
มีความสุขความเจริญ
ด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ
ปฏิภาณ ธนสารสมบัติ
ปรารถนาสิ่งใด
ที่เป็นไปด้วยความชอบธรรม
ขอให้สำเร็จสมความปรารถนา
ทุกประการ เทอญ

จากใจ...โสดในซอย

โดย: โสดในซอย

วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:13:03:26 น.