วันที่ 8 มิถุนายน 2550 คุณหมอนัดให้ไปโรงพยาบาลตอนตี 5 มีพี่ทิพย์พี่หมุดไปส่งที่ รพ. พอไปถึงเค้าพาเข้าห้องพัก เตรียมตัวคลอด พอถึง 8 โมง พยาบาลมารับไปห้องผ่าคลอด หมอมาบล๊อกหลังเทสต์ดูว่าชารึยัง แล้วพาเข้าไปห้องผ่าตัด เข้าไปแล้วปากเริ่มสั่นตื่นเต้นมากๆ อีกไม่กี่นาทีก็จะได้เจอน้องชีสแล้ว ลูกจะแข็งแรง สมบูรณ์มั้ยนะ ตอนผ่าจะเจ็บมั้ยนะ เริ่มกังวลสารพัด หมอสูติเข้ามาชวนคุยให้สบายใจ แล้วเริ่มลงมือผ่าคลอด ตอนหมอผ่ารึสึกเหมือนเอาปากกามาขีดที่ท้อง ไม่เจ็บเลย ผ่าไปได้สัก 15 นาที หมอกับพยาบาลมากดท้องกับตรงลิ้นปี่ ดันลูกให้ลงมา จุกมากๆ หายใจไม่ออกนึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว แล้วสักพักก็มีเสียงอุ๊แว้ๆ ดังมากร้องขึ้นมา ตื่นเต้นมากน้ำตาจะไหล คุณหมอไปตามเล้งเข้ามาในห้องผ่าตัด แล้วเข้ามาถ่ายรูปกัน คุณหมอแอบแซวว่าคุณพ่อมือสั่นเชียว คุณหมอบอกลูกปกติดี ครบ 32 แล้วก็พาลูกขึ้นไปห้องเนิสซารี่ แล้วก็พาเรากลับห้องพัก วันแรกชาท่อนล่าง ลุกไปไหนไม่ได้ต้องนอนบนเตียงอย่างเดียว แถมคันหน้ามากๆ เนื่องจากฤทธิ์มอร์ฟีน ที่จริงอยากลุกไปดูหน้าลูกแล้ว แต่ว่าลุกไม่ได้พี่ทิพย์พี่หมุดเลยไปถ่ายรูปมาให้ดู น่ารักจริงๆ ลูกแม่เนี่ย
วันที่ 9 มิย. วันนี้หายชาแล้ว แต่เริ่มเจ็บแผลแล้ว วันนี้หมออนุญาตให้ลุกไปให้นมลูกได้แล้ว ตอนบ่ายๆเลยเดินไปห้องเนิสซารี่ พยาบาลอุ้มลูกมาให้ ลูกตัวเล็กจังเลย กลัวจะทำลูกตก พยาบาลมาสอนอุ้ม แล้วก็สอนวิธีให้นม แต่น้องชีสไม่ให้ความร่วมมือเลย เอาแต่หลับ พอแกล้งให้ตื่นก็ดูดแป๊ปๆ แล้วก็หลับอีกแล้ว ไม่เป็นไร แม่สู้อยู่แล้ว เด๋วพรุ่งนี้มาให้กินใหม่นะ
วันที่ 10 ไปให้นมใหม่ วันนี้น้องชีสกินมากขึ้น แต่ว่าก็ยังไม่ยอมลืมตาแหะ สงสัยเพราะแม่ให้หนูรีบออกมาก่อน ทั้งที่อยากนอนอยู่ในท้องอยู่แน่ๆเลย
วันที่ 11 กลับบ้านได้แล้ว คุณตาคุณยายมารับที่ รพ. ก่อนกลับถ่ายรูปครอบครัวก่อน