นางเอกเรื่องนี้โคตรจะหนักแน่น สงสัยเป็นเพราะว่าเรื่องอื่นๆมีให้แก้เต็มไปหมด ถ้ายังมีปมเรื่องนี้อีก มันคงจะไปกันใหญ่

แต่ที่ว่าน่ะจริง ผู้หญิงเชื่อแต่สิ่งที่ตัวเองอยากเชื่อเท่านั้นแหละ ฮ่าฮ่า

นลมาได้ทันเวลาจริงๆ ไม่งั้น ไม่รู้แพรวจะคิดมากสะสมจนไม่ยอมฟังหรือถามเหตุผลนล เพราะที่ชลธีนำเสนอออกจะชัดเจนมาก
ว่าแต่ เมื่อไหร่คุณอุทัคจะรู้ว่าชลคิดกับแพรวยังไง แล้วจะแก้ปมนี้ยังไง

ว่าแล้ว...เกมเย้ยหยันชลธีต้องก่อปัญหา ก็เป็นอย่างนั้นซะจริงๆ หวังว่านายนลจะพิสูจน์ตัวเองได้อย่างที่พูดในเร็ววันนี้นะ ว่าแต่ ต้องไปสอบเมื่อไหร่ล่ะ

ดีเเล้วที่หนูเเพรวหนักเเน่นไม่เชื่อคำยุของนายชล อยากให้นายชลโดนตอกหน้าให้เเตกยับไปเลย ชอบจริงๆที่จะยื้อเเย่งกับนายนลทั้งๆที่ตัวเองมีครบทุกอย่างเเล้วเเต่ไม่รู้จักคว้าเก็บเอาไว้ หรือว่าต้องรอให้หลุดหายไปก่อนค่อยวิ่งให้หืดขึ้นคอตามเก็บคืนมา

เรื่องนี้ค่อยดีหน่อย ไม่มีพระเอกนางเอกกินหญ้า เรื่องอื่นพระนางวิ่งไล่ยังกับหนังอินเดีย

คุณตาลพูดซะนึกภาพตามและฮามาก นิยายสมัยนี้พระนางไล่กันไปมาจริงๆนะนี่ หนีตาม ตามหนี สงสัยเลียนแบบจากรามเกียรติ์ หรือ พระรถ-เมรี กับพระสุธน-มโนห์รา แต่บางทีก็สนุกนะ
อิอิ

เอาเป็นว่านางเอกมีเหตุผลละกัน และพระเอกของเราเข้ามาทันเวลา ถ้ามาช้ากว่านี้อีกวันเหตุการณ์อาจจะเปลี่ยนไป เพราะนางเอกบิวท์อารมณ์งอนได้เต็มที่แล้ว

จริง ๆ แล้วชลอาจจะไม่ได้รักไม่ได้ชอบแพรวจริง ๆ ก็ได้ แค่ถูกใจในทีแรก แต่พอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้พี่ชายชอบอยู่ นิสัยอยากเอาชนะก็เลยขึ้นมา
เหมือนลูกเล็ก ๆ ไงนึกออกมั๊ย คนไหนเล่นอะไร อีกคนก็จะเล่นด้วย แต่พอได้ไปแล้วก็วางแล้วก็ไปหาของอื่นเล่นต่อ

นิสัยเสียของสองพี่น้องนี่ ต้องโทษผู้ใหญ่เท่านั้น