ไม่รู้ใครน่าสงสารกว่ากันเรื่องนี้ ทุกคนน่าสงสาร ฮือ ดรามาสุดๆ

ทิชชู่อยู่หนาย

จะสงสารใครดี... ได้ข้อคิดเยอะเหมือนกัน ขอบคุณที่เขียนเรื่องดี ๆ ให้ได้อ่าน ขอเป็นกำลังใจ และจะรออ่านเรื่องต่อๆไปจ้า

ผมยกโทษให้....อ่านแล้วน้ำตาซึม นลระบายความในใจจนคุณโยษิตาอึ้ง
สงสัยว่าเมธวัสจะเป็นบ้าในคุกแน่ ๆ เพราะคราวนี้ไม่มีใครช่วย

นํ้าตาเล็ดเลย สงสารนายนลมากเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ คนที่สมวครวเจ็บมากที่สุดก็คือพระยาเทครัวที่ชื่ออุทัค

ตอนนี้น้ำตาท่วมจอเลยจริงๆ

รักลูกไม่ลืมหูลืมตาก็งี้....อย่างนี้รึป่าวหนอที่เค้าว่า"พ่อแม่รังแกฉัน"....แต่ชีวิตของอนลน่าสงสารจริงๆ...T_T

อ่านรวดเดียวจบไม่เป็นอันทำอะไรสงสารหมด นล ชล น้าโย
วลัย กะ ลูก รักมากทุ่มเทมากผิดหวังมาก อ่านไปคล้าย ๆ ชีวิตจริงๆ บนโลกกลม ได้คิดว่าบางครั้ง ไม่ต้องเก่ง ไม่ต้องเลิศ
ขอแค่เป็นคนดีก็พอ อ่านไปร้องไห้ไป ไรเตอร์แต่ได้ดีมาก ๆ กินใจสุด ๆ

ได้รู้ความรู้สึกของนลและคุณโย นลมองได้ขาดจริงๆ
ชอบที่คุณพลทัตสอนลูก ให้มองจากอีกมุม ไม่แปลกเลยที่แพรวจะมีจิตใจที่สวยสมตัวจนช่วยนลเปลี่ยนพฤติกรรมให้ดีขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น ต่อจากนี้ นลคงได้เคลียร์กับพ่อและน้อง
ก็น่าจะอยู่กันได้ด้วยดี

คุณ goldensun มองโลกในแง่ดีจัง ส่วนเรากลับรู้สึกว่า นลอ้างว้างและว้าเหว่มากเลย มีแพรวอยู่คนเดียว อีกหน่อยก็คงมีลูกให้รู้สึกเป็นครอบครัวตัวเอง ที่รักตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข ส่วนคุณอุทัค ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ฟังไม่ขึ้น เพราะนลก็เข้าใจถูกแล้วว่าที่ไม่รักตัวเอง เพราะไม่ได้รักแม่ตัวเองนั่นแหละ จะมากลับคำตอนนี้ก็ฟังไม่ขึ้นหรอก

ส่วนนลคงต้องหัดรักตัวเองให้มากกว่านี้ จะมาโทษอะไรก็ไม่ได้ ชะตาฟ้าลิขิตมาให้แม่ไม่มี พ่อไม่รักเพราะดันมีลูกกับคนที่ตัวเองรักไปแล้ว น้าจะรักได้เท่าลูกมันไม่ได้อยู่แล้ว

จริงๆนึกไม่ค่อยออก ว่าคุณอุทัคไม่รักนลได้ไง เพราะเราดันมีแม่ที่รักลูกเวอร์ ลูกทำอะไรไม่ผิดเหมือนกัน (กับคุณวลัย) จะกินอะไรก็เอาให้ลูกก่อน ขนาดหลานยังไม่ให้เลย เก็บไว้ให้ลูกซะงั้น มีพ่อที่รัก his first born แบบเวอร์เหมือนกัน ลูกคนอื่นไม่เคยอุ้มๆแต่ลูกคนโตคนเดียว ก็เลยสงสัยว่าพ่อจะไม่รักนลได้ไง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น น่าจะรักมากกว่าชลธีด้วยซ้ำ

อยากบอกว่า หุหุ "ผิดที่คนเขียนนี่แหละ" 5555 ทุกอย่างเริ่มมาจากคนเขียนเลย อิอิ อย่าเพิ่งว่ากันนะ ล้อเล่น.......