เมื่อความเศร้าโศกมาเคาะประตูบ้าน ความเศร้าเปรียบเหมือนแขกแปลกหน้าผู้น่ากลัว เดินทางมาเคาะประตูบ้านของเรา วันแล้ววันเล่า ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ตลอดจนทุกวินาที... คุณจะจัดการกับแขกแปลกหน้าผู้น่ากลัวพวกนี้อย่างไร เปิดประตูบ้านแห่งหัวใจต้อนรับ หรือกระแทกประตูปิดลงอย่างแน่นหนา แล้วขับไล่มันไปให้พ้นๆ เสีย แต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่า เจ้าแห่งความเศร้านี้ช่างดื้อดึงและดันทุรังสิ้นดี มันผละไปเพียงแค่เสี้ยวลมหายใจของคุณ แล้วกลับโผล่หน้ามาเคาะประตูบ้านคุณอีก แม้ว่าคุณแสนจะเกลียดกลัวและชิงชังมัน แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่มันจะต้องรู้ เพราะกิจวัตรหลักๆ ของมัน คือ ทำให้คุณเศร้า ทำให้คุณมีความทุกข์ ทุกเล่ห์ร้ายของมันที่มีอยู่ มันจะงัดมาเล่นงานคุณ งัดแงะประตูบ้านของคุณ เพื่อให้คุณเปิดประตูให้มันเข้ามา มันมีปืนผาหน้าไม้หรือเปล่า... เปล่า... มันใช้มีดจ่อที่คอหอยของคุณไหม? ก็ไม่ใช่อีก... เพียงแค่มันเข้ามาในบ้านแห่งหัวใจของคุณเฉยๆ ไม่ได้ทำร้ายคุณด้วยอาวุธใดๆ ไม่ได้เหยียบย่ำทำลายคุณเลย แล้วทำไมมันถึงมีอำนาจเหนือคุณถึงเพียงนั้น อำนาจของมันเกิดจากอะไร คำตอบคือ เกิดมาจากการปรุงสร้างของคุณเอง... ความเศร้าคืออารมณ์ คือสิ่งที่ไร้ตัวตน ไร้รูปร่าง แต่คุณเป็นคนสร้างรูปและตัวตนให้มัน มันจึงเข้ามามีอำนาจจนสามารถบงการชีวิตคุณ ถ้าจะมองว่ามันมีอาวุธเป็นปืน หรือมีดพร้าอันน่ากลัว ก็ตัวคุณนั่นแหละที่สร้างอาวุธและยื่นให้มัน แล้วคุณก็นั่งกลัวว่ามันจะทำร้ายเอา หมดเรี่ยวหมดแรง ซึมเซาเจ่าจุก เหมือนนักโทษที่รอคอยเพชฒฆาตลงดาบบั่นคอ... ทุกวันนี้ มีคนที่เป็นเหมือนนักโทษที่ยอมจำนนให้ความเศร้าตัดคอ มีอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง คนคนนั้นอาจเป็นคุณ...สมาชิกในครอบครัวของคุณ เพื่อนสนิทมิตรสหายของคุณ เพื่อนบ้านของคุณ ทุกคนล้วนตกเป็นเหยื่อของความเศร้า ผมไม่ได้กล่าวเกินเลยไป ถ้าจะบอกคุณว่า มันครอบคลุมทุกอาณาเขตแล้ว... ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหน เราจะพบคนที่ตกอยู่ภายใต้การครอบงำของความเศร้าทั้งนั้น ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่เด็กที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกเพียงไม่กี่นาที...เพราะมันเคลื่อนผ่านมาจากหัวใจอันเศร้าหมองของผู้เป็นแม่...หนูน้อยผู้น่าสงสารจึงกลายเป็นเหยื่อของมันไปด้วย แล้วเราจะจัดการกับเจ้าความเศร้าได้อย่างไร?... มีคำตอบอยู่มากมาย อาจเป็นร้อยพันวิธีการ เพียงแต่คุณจะเลือกเอาคำตอยอย่างไน มันจึงจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด ข้อไหนจึงจะตรงกับชนิดของความเศร้าที่คุณกำลังเจออยู่ เพราะแต่ละวันเจ้าความเศร้ามันจะเข้ามาเยือนคุณเป็นสิบหรือเป็นร้อยครั้ง หนักบ้าง เบาบ้าง แล้วแต่ว่ามันจะเกิดมาจากเหตุการณ์อย่างไร หนักหน่วง หรือกระจุกกระจิก... ถ้ามันเกิดจากเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ คุณก็อาจแค่สัมผัสผลกระทบของมันได้เพียงนิดๆ หน่อยๆ หรือบางครั้งอาจไม่รู้ตัวเลย อาจเหมือนสายลมแผ่วๆ แล้วผ่านไป และคลื่นความเศร้าอย่างใหม่ก็พัดเข้ามาแทนที่ วนเวียนอย่างนี้ตลอดไป แต่ถ้ามันเกิดจากเหตุการณ์อันรุนแรง ที่ก่อให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก เช่น อุบัติเหตุที่เกิดกับคนที่คุณรัก หรือเหตุอันก่อให้เกิดความพลัดพรากจากคนที่คุณรัก หรืออุบัติภัยที่คุณไม่อาจควบคุมได้ เช่น ไฟไหม้ พายุกระหน่ำ น้ำท่วมหนัก ภัยร้ายเหล่านี้ได้ทำความสูญเสียต่อทรัพย์สิน ชีวิตของคนที่คุณรัก ความเศร้าจะกลายเป็นเหมือนยักษ์มารที่พร้อมขย้ำให้คุณตายไปเลยทีเดียว คุณจะรับมือความเศร้าที่เกิดจากเรื่องร้ายเหล่านี้ได้อย่างไร... ทุกอย่างมันไม่เที่ยงหรอก มันมีความเปลี่ยนแปลงตลอด... มันเป็นสัจธรรมที่แท้ของโลก สิ่งทั้งหลายย่อมมีการเปลี่ยนแปลง ช้าบ้าง เร็วบ้าง รุนแรงบ้าง เบาบ้าง สรรพสิ่งในโลกนี้ก็ไม่อยู่เหนือกฎของความเป็นธรรมดาโลกนี้ไปได้ ถ้าคุณสามารถเข้าใจในสัจธรรมข้อนี้ คุณจะพบทางแก้ไขเยียวยาและจัดการความเศร้าได้อย่างวิเศษสุด แต่มีอีกคำถาม... ระหว่างที่คุณกำลังเผชิญความเศร้า คุณยังมีสติเข้มแข็งพอจะรับมือมันได้ละหรือ... เพราะหัวใจของคุณถูกกระหน่ำอย่างนัก คุณกำลังจมอยู่ในวังวนความเศร้า คุณกำลังมืดมนเหมือนคนตาบอด แล้วคุณจะรู้ถึงความจริงข้อนี้ได้อย่างไร... เป็นเรื่องยากที่คุณจะเปิดประตูให้ความสุขหรือความผ่อนคลายเข้ามาในบ้านของคุณ เพราะคุณกำลังเศร้าอย่างหนัก และถูกอำนาจของความเศร้าคุกคามอยู่... แต่ช้าก่อน... ตอนนี้ขอให้คุณสงบจิตใจอยู่นิ่งๆ สักพัก ดูเจ้าความเศร้าตัวนั้น ตัวที่กำลังโหมกระหน่ำใส่คุณอยู่ ดูมันเฉยๆ นะ อย่ากลัว ข้อสำคัญอย่ากลัว... ดูมันเข้าไว้ ด้วยใจสงบ สบสายตากับมัน ทักทายมันอย่างเป็นมิตรซิ... และอย่าได้คิดทำร้ายหรือขู่เข็ญมันเลย ไม่นานนักหรอก มันจะล่าถอยออกไปจากบ้านแห่งหัวใจของคุณเอง เห็นไหม... มันเป็นเพียงแขกแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้น ขอให้คุณเผชิญหน้ากับมันอย่างสงบ คุณจะเข้าใจมัน และมันไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไร จริงไหม...   Create Date : 23 สิงหาคม 2550 19 comments Last Update : 23 สิงหาคม 2550 22:50:05 น. Counter : 1167 Pageviews. Share Tweet

ขออนุโมทนาด้วยครับ แวะมาอ่านแล้ว ชื่นชมด้วยคน   โดย: ala IP: 202.57.173.143 25 สิงหาคม 2550 16:11:19 น.

แวะมาอ่านแล้ว ชื่นชมด้วยคน   โดย: numaklai IP: 203.113.67.8 26 สิงหาคม 2550 22:46:48 น.

เมื่อเราผ่านอารมณ์นั้นมาได้ มองย้อนหลังไปดูอีกที ก็จะรู้ว่ามันเป็นเพียงแขกแปลกหน้าผู้มาเยือนจริง ๆ   โดย: ป้ามา IP: 203.113.67.8 26 สิงหาคม 2550 22:52:52 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบ้านธิธารานะคะ   โดย: ธิธารา 27 สิงหาคม 2550 9:07:31 น.

หวัดดีครับ หนูมาไกล ขอบคุณหลายๆ เด้อ ที่อุตส่าห์แวะมาเยี่ยมตอนดึกๆ   โดย: พ่อหนูหอม IP: 202.57.172.100 27 สิงหาคม 2550 9:22:32 น.

หวัดดีครับ ป้ามา แต่เป็นเรื่องยากที่จะจัดการความเศร้าได้ แม้ว่าเราจะรู้ว่า มันเป็นเพียงแขกแปลกหน้าเท่านั้นก็ตาม ต้องรู้จริง รู้ทัน แล้ะรู้แจ้ง ตามหลักคำสอนของศาสนาครับ และต้องพยายามอย่างหนักด้วยจ้า   โดย: พ่อหนูหอม IP: 202.57.172.100 27 สิงหาคม 2550 9:24:45 น.

เขาว่ากันว่า อันความทุกข์ความเศร้านั้นมันมาชั่วคราว และมันไม่อยู่นาน แต่มันจะมาเยี่ยมบ่อย ๆ (ฮา) ถ้าเราไม่ไล่มันจะค่อย ๆ ไปเอง แต่ถ้าเรายิ่งไล่มันจะยิ่งชอบและอยู่นาน แต่โลกนี้ถ้ามีแต่ความสุขก็คงแย่เหมือนกันนะ เพราะความสุขก็จะเป็นสิ่งไร้ค่าไปในทันใด หากไม่มีเจ้าความทุกข์   โดย: แพรจารุ 27 สิงหาคม 2550 21:48:22 น.

จริงจ้ะ ยาย สาธุ...   โดย: พ่อหนูหอม IP: 202.57.173.110 28 สิงหาคม 2550 6:36:56 น.

วันนี้วันพระ ขึ้นสิบห้าค่ำจ้ะยาย ลองสมาทานศีลแปดดูซิครับ จะรู้ว่า ทั้งทุกข์ เวทนา และสุข เป็นเช่นไร อ้อ คืนนี้ เขาว่าจะมีจันทรุปราคาด้วย ดูเผื่อด้วยนะ   โดย: พ่อหนูหนอม IP: 202.57.173.110 28 สิงหาคม 2550 6:39:16 น.

นั่งอยู่หน้าจอริมหน้าต่างพอดี พอเปิดมาหน้านี้บอกว่าเป็นวันพระ 15 ค่ำ เลยเหลือบมองขึ้นไปเห็นพอดี พ่อหนูหอมนี่ธรรมะธัมโมจริงๆ แสดงว่าจิตใจอยู่กับพระตลอด ผมไม่ค่อยรู้วันโกนวันพระกับเขาเลย   โดย: พ่อพเยีย 28 สิงหาคม 2550 21:17:03 น.

หนูรู้ว่าความเศร้ามันน่ากลัวมาที่สุด แต่ก็สามารถผ่านเรื่องราวเศร้าได้ หนูชอบบทความนี้มากคะ มันทำให้ได้คืดว่าความเศร้าไม่น่ากลัวอย่างที่คาดไว้ก่อนเผชิญกับมัน   โดย: หนูส้ม เด็กเชียงใหม่ IP: 124.157.165.217 29 สิงหาคม 2550 8:28:22 น.

เมื่อวานวันพระ ได้สมาทานศีล 8 เป็นครั้งที่ 3 แล้วนะ ได้โทรคุยกับน้าสิทธิ์ถามเรื่องที่ไปเข้ากรรมฐาน น้าสิทธิ์ แนะนำเรื่องการทำสมาธิ และให้หาสถานที่เพื่อทำสมาธิให้เป็นที่เป็นทางหน่อย ที่บ้านก็แสนจะคับแคบไม่รู้จะทำที่ไหน สุดท้ายมาลงที่หน้าห้องตรงทางขึ้นบันได จัดเสร็จเมื่อคืนนี้ นึกว่าจะไม่รอดเพราะถือศีล 8 ไม่ได้ทานอะไรเลย เหนื่อยมาก แต่ก็อยากได้ห้องจึงอดทน สุดท้ายก็สำเร็จ ได้ห้องพระดั่งใจ รอลุงเปียมาทำหิ้งให้อีกหน่อยก็คิดว่าใช้ได้แล้ว ก็อย่างว่าบ้านหลวงเอาอะไรมากมาย   โดย: ป้ามา IP: 125.26.46.208 29 สิงหาคม 2550 12:58:34 น.

เมื่อวานวันพระ ได้สมาทานศีล 8 เป็นครั้งที่ 3 แล้วนะ ได้โทรคุยกับน้าสิทธิ์ถามเรื่องที่ไปเข้ากรรมฐาน น้าสิทธิ์ แนะนำเรื่องการทำสมาธิ และให้หาสถานที่เพื่อทำสมาธิให้เป็นที่เป็นทางหน่อย ที่บ้านก็แสนจะคับแคบไม่รู้จะทำที่ไหน สุดท้ายมาลงที่หน้าห้องตรงทางขึ้นบันได จัดเสร็จเมื่อคืนนี้ นึกว่าจะไม่รอดเพราะถือศีล 8 ไม่ได้ทานอะไรเลย เหนื่อยมาก แต่ก็อยากได้ห้องจึงอดทน สุดท้ายก็สำเร็จ ได้ห้องพระดั่งใจ รอลุงเปียมาทำหิ้งให้อีกหน่อยก็คิดว่าใช้ได้แล้ว ก็อย่างว่าบ้านหลวงเอาอะไรมากมาย   โดย: ป้ามา IP: 125.26.46.208 29 สิงหาคม 2550 12:59:39 น.

อนุโมทนาด้วยนะคะป้ามา ตอนนี้พ่อหนูหอมพาหนูมะตูมไปนอนค่ะ แม่หนูหอมเลยแอบมายินดีกับป้ามา เก่งมากเลยค่ะขนาดพึ่งเริ่มทำยังเก่งกว่าแม่หนูหอมอีกนะเนี่ย เด็กๆ หลับกันหมดแล้วเวลานี้เกือบทุกวันแหละค่ะ 4 ทุ่มกว่าเกือบ 5 ทุ่ม อีกเดี๋ยวก็จะไปชวนพ่อน้องหอมนั่งสมาธิค่ะ วันนี้ได้สักครึ่งชั่วโมงก็ยังดี   โดย: แม่หนูหอม IP: 202.5.82.252 29 สิงหาคม 2550 22:41:25 น.

สวัสดีครับ พ่อพเยีย ก็พยายามทำตามเท่าที่พอจะทำได้ครับ   โดย: พ่อหนูหอม IP: 202.57.168.158 30 สิงหาคม 2550 6:45:44 น.

หวัดดีจ้ะ หนูส้ม เชียงใหม่ ดีแล้วที่หนูส้มได้รู้จักเพื่อนบ้าน ที่ชื่อ "ความเศร้า" ก็อยู่ๆ กันไป ด้วยความคุ้นเคย เดี๋ยวก็เหงา เมื่อเขาไม่มา...(ความเศร้านะครับ ไม่ใช่ใคร)   โดย: รักษ์ IP: 202.57.168.158 30 สิงหาคม 2550 6:49:34 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพ่อหนูหอม ------------------------------------------------------ แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 31 สิงหาคม 2550 19:25:05 น.

ราตรีสวัสดิ์ครับ สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น   โดย: พ่อหนูหอม IP: 202.57.170.141 1 กันยายน 2550 0:22:11 น.

ขอบคุณค่ะสำหรับความเรียงดีๆ ที่สะกิดจิตใต้สำนึกของคนเราให้อยู่กับความจริง รู้สึกประทับใจมากค่ะ จนอยากจะขอเรียนเชิญ คุณรักษ์ เผยแพร่ผลงานชิ้นนี้บนเว็ปไซต์ของดิฉันได้ไหมคะ พอดีดิฉันและเพื่อนเปิดเว็ปไซต์เกี่ยวกับการจัดแสดงผลงานศิลปะทุกชนิดฟรี เพื่อเป็นเวทีแลกเปลี่ยนด้านงานศิลปะทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นโดยไม่จำกัดชาติ ศาสนา ทั้งนี้ขอรบกวนอีเมล์ส่วนตัวที่สามารถติดต่อคุณรักษ์ ได้โดยตรงได้ไหมคะ จะได้คุยในรายละเอียดอื่นๆ เพิ่มเติมค่ะ ketsaneeyo@hotmail.com หรือ dernu@aduru.de ขอบคุณมากค่ะ Ketsanee   โดย: ศิลปะไร้พรมแดน IP: 202.28.180.201 3 กันยายน 2550 17:43:37 น.