แค่ได้อยู่บนโลกเดียวกันก็ดีใจ
Group Blog
 
<<
มีนาคม 2553
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
5 มีนาคม 2553
 
All Blogs
 
เธอคงไม่กลับมา..

                                                           ..Smileyเธอคงไม่กลับมาSmiley ...


 ไม่ว่าจะตอนหลับตา..ตอนนอน..หรือว่าตื่นเช้า ฉันมักจะถามตัวเองเสมอว่า เธอจะกลับมาหากันไหม...?ถามทั้งๆที่รู้ว่าความรักมันได้จบนานแล้วและเธอก็มีคนใหม่ไปตั้งนาน   แต่ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงยังแอบหวัง..แอบคอย..คอยทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีทาง วิถีชีวิตของเรามันได้สวนทางกันตั้งแต่วันที่เราทนกันไม่ได้แล้วฉันตัดสินเดินจากเธอมา..ความรู้สึกโกรธที่เธอมีคนอื่นมาตลอดมันทำห้ฉันเข้มแข๊งแต่พอความโกรธนั้นหายไป..เธอก็ไปไกลแล้วไกลเกินที่เราจะกลับมายืนข้างกันอีก..มันยากถ้าเราจะเปลี่ยนแปลงนิสัยที่เราเป็นให้มันไกล้เคียงกับอีกคนได้..ฉันรู้เธอทำไม่ได้..ฉันถึงได้แต่คิดอยากให้เธอกลับมา..แล้วก็พร้อมที่จะบอกว่าชีวิตทีเหลือของเธอจะซื่อสัตย์ต่อกัน ชีวิตจริงที่ต้องเดิน..ต้องทำมันแตกต่าง ฉันต้องยิ้ม..ต้องคุย ต้องทำเหมือนกับว่าเธอเป็นเพียงเพื่อนเก่า..แฟนเก่า แล้วก็ต้องเดินผ่านเธอเหมือนคนไม่มีอะไร..ผู้หญิงใจดำ..เธอมักจะเรียกฉันเป็นเชิงล้อเล่น..แต่หัวใจฉันเจ็บจริงนะ..ฉันต้องทนเห็นเธอเกือบทุกวัน..ต้องทนมองข้าวของที่เธอซื้อให้..มุมที่เธอเคยนั่ง เพลงที่เธอชอบฟัง..เสียงรอสายที่คุ้นหูมันไม่ดังมานาน..นานจนฉันเลือกที่จะลบมันทิ้งไป..ความทรงจำบางอย่างฉันขอเลือกจำมันและบางอย่างฉันก็ขอที่จะทิ้งมันไปมันอาจจะดีกว่าเก็บไว้หมด...เก็บไปอย่างเลื่อนลอยเท่านั้นในเมื่อฉันก็รู้ดีว่าถึงเรากลับมา..มันก้อจะเข้าสู่โหมดเดิม..แล้วความเป็นเพื่อนของเราก็จะไม่เหลืออีกดังนั้นให้ฉันอยู่กับฝันแบบนี้มันคงจะดีกว่า..ความเจ็บปวด..ท้อแท้..หายใจลำบาก สักวันมันคงจะผ่านไปกับกาลเวลา..และถึงวันนั้นฉันคงยิ้มได้กว้างมากกว่านี้...


                                       ฉันไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอจะเป็นรักแรก..หรือรักสุดท้าย


                                       ฉันไม่เคยมั่นใจ..แต่เมื่อเราคบกันแล้วฉันเชื่อคนที่ฉันรัก


                              ไม่ว่าวันจะผ่าน..ปีจะผ่าน ฉันก็ยังไม่เปลี่ยนไป..ยังรักเธอเหมือนวันเก่าๆ


                                    เธอเองก็รัก..ถึงความรักของเธอจะเป็นแบบห่วงแต่ไม่หา..แคร์แต่ไม่สนใจ


                           แต่ฉันได้แต่ยืนยันว่า..ความรักของฉันจะเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้


                                        แต่ฉันคิดผิด..เธอยังต้องการความรักใหม่ๆ..คนใหม่ๆที่เธอไม่เคยมี


                                  เธอแบ่งหัวใจ..แบ่งเวลา..และบอกกับฉันว่าวันหนึ่งเราจะแต่งงานกัน


                        สิ่งที่ฉันฝันไว้กำลังจะเป็นจริง..เราจะแต่งงานกัน


                                     แต่เมื่อเวลาผ่านไป..ความฝันของฉันก็ห่างไป..มันไม่มีหวังอีกแล้ว


                                   หัวใจของฉันมันเริ่มยืนยันแล้วว่า..เธอไม่หยุดหรอก..ไม่มีทาง


                                   แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ..เธอยังมีคนอื่นพร้อมกับยังมีฉัน..ผู้หญิงที่เธอบอกว่ารักมาก


                          รัก...แต่ทำไมถึงไม่หยุด ???ฉันถามเธอ..เธอกลับบอกว่าไม่มีผู้ชายคนไหนจะเปลี่ยนแปลงเพื่อผู้หญิง


                               ได้หรอก..ถ้าทำได้ก็ชั่วคราวเท่านั้น..ในเมือเรารักกันก็ต้องรับได้ในสิ่งที่เขาเป็นได้


                         ฉันโกรธ..แล้วก็บอกว่าฉันรับไม่ได้..เราเลิกกันเถอะ  เธออยากจะมีใครก็ตามสบาย


                               ฉันเหนื่อยแล้วกับการต้องมารับรู้จากปากใครๆ..ว่าแฟนไปกับคนอื่น..


                              มันเจ็บทุกครั้งที่ได้ยิน.แล้วฉันจะทนเจ็บแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น


                            ฉันบอกเธอไปทั้งน้ำตา..เธอเงียบ..แล้วก็ยืนนิ่งอยู่มุมระเบียงห้อง ไม่มีคำพูดอะไรออกมาอีก


                                  ฉันยืนมองเธออยู่นาน ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเธอ..ห้องคุ้นเคยที่ฉันจะไม่ได้มาอีกแล้ว


                         มันเป็นความรู้สึกที่ว่า..ครั้งนี้คงจะได้เลิกกันจริงๆ ..คงจะไม่ใช่เหมือนทุกครั้ง..ที่ทะเลาะกันแล้วก็คืนดี


                             มันจบลงแล้ว..กับห้าปีที่รักกันมา..ฉันคิดว่าสิ่งร้ายๆที่เธอทำเดี๋ยวนึกถึงก็คงลืมได้เอง..แต่เปล่า


                      ความดีของเธอมันยังทำให้ฉันนึกถึงและเป็นห่วง..มีน้ำตามาจนวันนี้


                                   ฉันรู้ว่าเธอเองก็เจ็บ..บางครั้งฉันก็ยังเห็นรถเธอมาจอดอยู่หน้าบ้าน..ฉันก็เหมือนกันบางทีขับรถอยู่ดีๆ


                    อยู่หน้าคอนโดเธอแล้ว..ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิตทำให้หัวใจผู้หญิงคนหนึ่งมีทั้งทุกข์ทั้งสุข


                           ถึงเราจะแยกทางกัน..แต่ฉันก็ยังได้เห็น..ได้พูดคุย..ได้หัวเราะไปกับเธอ


                       ถึงจะดูใจดำที่ไม่เคยรับการช่วยเหลืออะไรจากเธอ..แต่เธอก็น่าจะรู้ถ้าเดินอยู่ข้างๆมันก็จะไม่ตัดใจ


                              ถ้าไปกินข้าวมันก็จะพลั้งปากบอกคิดถึง..ให้ฉันมีแค่เงาของเธอก็พอนะ


                           ให้ฉันได้มองเธอทุกวันแค่นั้นก็พอSmiley


                             


                                     


                       


                           


                               



                          


                                                     






Free TextEditor


Create Date : 05 มีนาคม 2553
Last Update : 5 มีนาคม 2553 12:16:06 น. 3 comments
Counter : 2857 Pageviews.

 
แวะมาทักทายค่ะ


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 5 มีนาคม 2553 เวลา:15:44:58 น.  

 
อืม...อ่านแล้ว

ความรู้สึกเก่าๆวิ่งเข้ามาพุ่งชนทันทีค่ะ

แบบว่า...รู้สึกแบบนี้เช่นกันค่ะ


โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) วันที่: 6 มีนาคม 2553 เวลา:0:29:23 น.  

 
น่าสมเพช ควรสงสารตัวเองมากกว่านะจ๊ะ ที่แพ้แล้วพาลยอมรับความจริงไม่ได้มาสงสารซาลาเปา น่าสมเพชเวอร์ๆ เปาคงดีใจมากที่ตัวเองเข้ารอบ ไม่น่าสงสารเท่าเธอหรอกจ้ะ


โดย: พวกมาร IP: 118.175.232.166 วันที่: 27 กรกฎาคม 2560 เวลา:14:26:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เบื่อตัวเท่าบ้าน
Location :
ลำปาง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ธรรมดา สามัญชน น่ารักใสๆไม่ไร้สติ
Friends' blogs
[Add เบื่อตัวเท่าบ้าน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.