เธอคงไม่กลับมา..
..เธอคงไม่กลับมา ... ไม่ว่าจะตอนหลับตา..ตอนนอน..หรือว่าตื่นเช้า ฉันมักจะถามตัวเองเสมอว่า เธอจะกลับมาหากันไหม...?ถามทั้งๆที่รู้ว่าความรักมันได้จบนานแล้วและเธอก็มีคนใหม่ไปตั้งนาน แต่ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงยังแอบหวัง..แอบคอย..คอยทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีทาง วิถีชีวิตของเรามันได้สวนทางกันตั้งแต่วันที่เราทนกันไม่ได้แล้วฉันตัดสินเดินจากเธอมา..ความรู้สึกโกรธที่เธอมีคนอื่นมาตลอดมันทำห้ฉันเข้มแข๊งแต่พอความโกรธนั้นหายไป..เธอก็ไปไกลแล้วไกลเกินที่เราจะกลับมายืนข้างกันอีก..มันยากถ้าเราจะเปลี่ยนแปลงนิสัยที่เราเป็นให้มันไกล้เคียงกับอีกคนได้..ฉันรู้เธอทำไม่ได้..ฉันถึงได้แต่คิดอยากให้เธอกลับมา..แล้วก็พร้อมที่จะบอกว่าชีวิตทีเหลือของเธอจะซื่อสัตย์ต่อกัน ชีวิตจริงที่ต้องเดิน..ต้องทำมันแตกต่าง ฉันต้องยิ้ม..ต้องคุย ต้องทำเหมือนกับว่าเธอเป็นเพียงเพื่อนเก่า..แฟนเก่า แล้วก็ต้องเดินผ่านเธอเหมือนคนไม่มีอะไร..ผู้หญิงใจดำ..เธอมักจะเรียกฉันเป็นเชิงล้อเล่น..แต่หัวใจฉันเจ็บจริงนะ..ฉันต้องทนเห็นเธอเกือบทุกวัน..ต้องทนมองข้าวของที่เธอซื้อให้..มุมที่เธอเคยนั่ง เพลงที่เธอชอบฟัง..เสียงรอสายที่คุ้นหูมันไม่ดังมานาน..นานจนฉันเลือกที่จะลบมันทิ้งไป..ความทรงจำบางอย่างฉันขอเลือกจำมันและบางอย่างฉันก็ขอที่จะทิ้งมันไปมันอาจจะดีกว่าเก็บไว้หมด...เก็บไปอย่างเลื่อนลอยเท่านั้นในเมื่อฉันก็รู้ดีว่าถึงเรากลับมา..มันก้อจะเข้าสู่โหมดเดิม..แล้วความเป็นเพื่อนของเราก็จะไม่เหลืออีกดังนั้นให้ฉันอยู่กับฝันแบบนี้มันคงจะดีกว่า..ความเจ็บปวด..ท้อแท้..หายใจลำบาก สักวันมันคงจะผ่านไปกับกาลเวลา..และถึงวันนั้นฉันคงยิ้มได้กว้างมากกว่านี้... ฉันไม่สามารถรู้ได้ว่าเธอจะเป็นรักแรก..หรือรักสุดท้าย ฉันไม่เคยมั่นใจ..แต่เมื่อเราคบกันแล้วฉันเชื่อคนที่ฉันรัก ไม่ว่าวันจะผ่าน..ปีจะผ่าน ฉันก็ยังไม่เปลี่ยนไป..ยังรักเธอเหมือนวันเก่าๆ เธอเองก็รัก..ถึงความรักของเธอจะเป็นแบบห่วงแต่ไม่หา..แคร์แต่ไม่สนใจ แต่ฉันได้แต่ยืนยันว่า..ความรักของฉันจะเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้ แต่ฉันคิดผิด..เธอยังต้องการความรักใหม่ๆ..คนใหม่ๆที่เธอไม่เคยมี เธอแบ่งหัวใจ..แบ่งเวลา..และบอกกับฉันว่าวันหนึ่งเราจะแต่งงานกัน สิ่งที่ฉันฝันไว้กำลังจะเป็นจริง..เราจะแต่งงานกัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป..ความฝันของฉันก็ห่างไป..มันไม่มีหวังอีกแล้ว หัวใจของฉันมันเริ่มยืนยันแล้วว่า..เธอไม่หยุดหรอก..ไม่มีทาง แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ..เธอยังมีคนอื่นพร้อมกับยังมีฉัน..ผู้หญิงที่เธอบอกว่ารักมาก รัก...แต่ทำไมถึงไม่หยุด ???ฉันถามเธอ..เธอกลับบอกว่าไม่มีผู้ชายคนไหนจะเปลี่ยนแปลงเพื่อผู้หญิง ได้หรอก..ถ้าทำได้ก็ชั่วคราวเท่านั้น..ในเมือเรารักกันก็ต้องรับได้ในสิ่งที่เขาเป็นได้ ฉันโกรธ..แล้วก็บอกว่าฉันรับไม่ได้..เราเลิกกันเถอะ เธออยากจะมีใครก็ตามสบาย ฉันเหนื่อยแล้วกับการต้องมารับรู้จากปากใครๆ..ว่าแฟนไปกับคนอื่น.. มันเจ็บทุกครั้งที่ได้ยิน.แล้วฉันจะทนเจ็บแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ฉันบอกเธอไปทั้งน้ำตา..เธอเงียบ..แล้วก็ยืนนิ่งอยู่มุมระเบียงห้อง ไม่มีคำพูดอะไรออกมาอีก ฉันยืนมองเธออยู่นาน ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเธอ..ห้องคุ้นเคยที่ฉันจะไม่ได้มาอีกแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ว่า..ครั้งนี้คงจะได้เลิกกันจริงๆ ..คงจะไม่ใช่เหมือนทุกครั้ง..ที่ทะเลาะกันแล้วก็คืนดี มันจบลงแล้ว..กับห้าปีที่รักกันมา..ฉันคิดว่าสิ่งร้ายๆที่เธอทำเดี๋ยวนึกถึงก็คงลืมได้เอง..แต่เปล่า ความดีของเธอมันยังทำให้ฉันนึกถึงและเป็นห่วง..มีน้ำตามาจนวันนี้ ฉันรู้ว่าเธอเองก็เจ็บ..บางครั้งฉันก็ยังเห็นรถเธอมาจอดอยู่หน้าบ้าน..ฉันก็เหมือนกันบางทีขับรถอยู่ดีๆ อยู่หน้าคอนโดเธอแล้ว..ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิตทำให้หัวใจผู้หญิงคนหนึ่งมีทั้งทุกข์ทั้งสุข ถึงเราจะแยกทางกัน..แต่ฉันก็ยังได้เห็น..ได้พูดคุย..ได้หัวเราะไปกับเธอ ถึงจะดูใจดำที่ไม่เคยรับการช่วยเหลืออะไรจากเธอ..แต่เธอก็น่าจะรู้ถ้าเดินอยู่ข้างๆมันก็จะไม่ตัดใจ ถ้าไปกินข้าวมันก็จะพลั้งปากบอกคิดถึง..ให้ฉันมีแค่เงาของเธอก็พอนะ ให้ฉันได้มองเธอทุกวันแค่นั้นก็พอ
Free TextEditor
Create Date : 05 มีนาคม 2553 |
Last Update : 5 มีนาคม 2553 12:16:06 น. |
|
3 comments
|
Counter : 2857 Pageviews. |
|
|