Bloggang.com : RakKoksawang : กลับมาแล้วคะ หลังจากหายไปเกือบเดือน

กลับมาแล้วคะ หลังจากหายไปเกือบเดือน

เย้ เย้ เย้ ดีใจจังเลย พิมพ์ภาษาไทยได้แล้ว หลังจากแก้ไขอยู่นาน
หายไปนานเนื่องจาก เครื่องคอมเกเร (โดนใช้งานหนักเลยรวน) กลับไปเมืองไทยมาเกือบ 3 อาทิตย์ มีเรื่องมาเล่ามากมาย กับการเดินทางที่ทรหด จริงๆ
กลับมายังต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์กว่าจะพิมพ์ภาษาไทยได้ อิอิ

ตอนที่ออกเดินทางจากที่นี้กลับเมืองไทย ยังไม่หนาวเท่าไรเลย พอกลับมาโอ้ แม่เจ้าอยากจะตีตั๋ว ขึ้นเครื่องแล้วยูเทิร์นกลับเมืองไทยเลย แต่ว่าทำใจไม่ได้ตรงที่ เพิ่งจะผ่านการเดินทางแสนทรหดมาเกือบ 24 ชั่วโมง พอดีเดินทางกับรอยัล จอร์แดนคะ หยุดที่อามาน นานไปหน่อย ไปถึงตี 3 กว่าๆ ออกอีกที บ่ายโมงกว่าๆ ตอนที่เครื่องบินบินอยู่เหนือลอนดอนก่อนลงจอด ที่เครื่องยังอยู่เหนือเมฆหมอก แสงอาทิตย์ช่างเจิดจ้าดี จิง จิง แต่ว่าพอปักหัวผ่านเมฆหมอกลงมา แสงมันหายไปไหนหมดหว่า บรรยากาศเริ่มอึมครึม เพิ่งจะสี่โมงเย็นเอง มันเริ่มจะมืดแล้วเหรอนี่ แต่ช้าไม่ได้ต้องรีบเดินไปต่อแถวตรวจคนเข้าเมือง
ไม่มีปัญหาอะไร เจ้าหน้าที่ก็สอบถามพอหอมปาก หอมคอ
เจ้าหน้าที่ สวัสดี
รักษ์ สวัสดี
เจ้าหน้าที่ คุณอยู่ที่นี้หรือ
รักษ์ ใช่ค่ะ
เจ้าหน้าที่ (หลังจากดูวีซ่า) คุณแต่งงานเมื่อไร
รักษ์ ยี่สิบห้า กันยายน
เจ้าหน้าที่ คุณเดินทางคนเดียวหรือ
รักษ์ ไม่ค่ะ กับสามี เขาอยู่ที่ช่องโน้น (แถวคนอังกฤษ)
เจ้าหน้าที่ เดินทางมาจากไหนคะ
รักษ์ บางกอกคะ
เจ้าหน้าที่ โชคดี บาย
รักษ์ บาย

รักษ์ผ่านด่านตรวจก่อนพี่ดั๊กอีก เพราะว่าคนไม่ค่อยเยอะ แล้วช่องก็หลายช่องมากกว่า พอออกมาต้องเอากระเป๋า แล้วเดินหา underground เพื่อต่อรถไฟไปที่สถานี king's Cross (ดีหน่อยว่าไม่ต่อไปซื้อตั๋ว เพราะว่าพี่ดั๊กซื้อไว้ทั้งหมดแล้วก่อนไป ทั้งตัว underground และตั่วรถไฟ) พอถึงรถไฟ มันกำลังจะออกพอดี พี่ดั๊กกับกระเป๋าใบใหญ่ก็ก้าวขึ้นไปก่อน แล้วประตูกันก็ปิดหนีบแกด้วย แต่ว่า แกก็เข้าไปได้ แล้วประตูมันก็ปิดจริงๆ รักษ์กับกระเป๋าอีกใบยังไม่ได้เข้าไปเลย

ต่างคนต่างหน้าเสีย ยืนมองหน้ากันอยู่ พี่ดั๊กก็หาทางเปิดประตู แต่ว่ามันไม่มีที่เปิดนะ รักษ์ก็ควักมือถือมากำลังจะโทรบอกว่าให้แกไปก่อนเดี๋ยวรักษ์จะขึ้นคันหลังตามไป แต่ว่าสงสัยคนขับจะเห็นเรายืนข้างรถ หน้าตาตื่น ประตูเลยเปิดอีกรอบ โล่งอก รีบโดดขึ้นแทบไม่ทัน

หลังจากนั่งมาถึง king's Cross ก็ต้องออกมาจาก underground เพื่อมาขึ้นรถไฟระหว่างเมือง แต่ว่าออกมาผิดทาง ต้องเดินขึ้นบรรไดตลอด ไกลก็ไกล เหนื่อยก็เหนื่อย หนักกระเป๋าก็หนัก ชีวิตลำเค็ญ พอขึ้นมาได้ก็ต้องเดินย้อนกลับไปที่สถานีรถไฟ หนาวจริงๆ พอไปถึงรถไฟเที่ยวที่เราจองไว้ยังไม่โชว์เลยว่าจะออกจากชานชลาที่เท่าไร เลยเดินไปหาที่นั่งดีกว่า หิวแล้วด้วย ก็เลยจบลงที่ แมคโดนัล
รถไฟจะออกสองทุ่ม ต้องไปต่อนั่งรถไฟที่ไป Manchester ไปลงที่ Doncaster แล้วต่อรถไฟมาที่ HULL แล้วต่อแท็กซี่มาที่บ้าน ว้าว ช่างเป็นการเดินทางที่นานจริงๆ ออกจากเมืองไทยตอน 5 ทุ่มวันที่ 24 มาถึงบ้านตอน 5 ทุ่มวันที่ 25 แต่ว่าเป็นห้าทุ่มของเวลาที่อักกฤษ รวมๆ เวลาที่ให้ในการเดินทางก็ไม่มากประมาณ 30 ชั่วโมงได้ แต่ว่าดีหน่อยว่าที่อามานเขาให้เราไปพักที่โรงแรมระหว่างรอเครื่อง ก็ได้นอนประมา 3-4 ชั่วโมง สงสารพี่ดั๊ก นอนบนเครื่องไม่ได้ตัวแกยาวหัวเลยเลยเก้าอี้ ขาก็ยื่นไม่ได้

แต่ว่ารักษ์ก็หลับบนเครื่องเป็นพักๆ
แอร์สายการบินนี้ เป็นคนไทยเยอะเหมือนกันนะ เท่าที่เห็นทั้งไปและกลับ

พอกลับมาถึงบ้านสลบกันไป น้ำไม่อาบขอบอก มันหนาว

เนื่องจากมันหนาวแล้ว ต้นไม้ใบไม้ก็เปลี่ยนสี ออกไปถ่ายรูปมา เย็นจนปวดหู เมื่อวานเลยไปช็อปสะหน่อย อยากได้บูทมานาน ไปดูมาหลายทีแล้ว เพิ่งตัดสินใจซื้อไปเมื่อวาน กลับมาเฮ่อมากๆ พอพี่ดั๊กเลิกงานกลับมา เอาใส่โชว์ เดินๆๆๆ พี่แกเลยแซวให้ว่า ใส่ไปนอนเลยสิ

อิอิ โทษฐานที่เฮ่อเหลือเกิน แต่ไม่หรอก แก่แล้วตอนเป็นเด็กๆ ไม่แน่

บล็อกนี้ช่าง ยาวจริงๆ พอก่อนดีกว่า แล้วจะค่อยทยอยเอารูปที่เมืองไทยมาให้ดุนะคะ

เอารูปรองเท้าบู๊ทที่คุณสามีแซวว่าให้ใส่นอนด้วยเลย มาฝากก่อน อิอิ รูปอื่นๆ รอบล๊อกต่อไปนะคะ

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 6 พฤศจิกายน 2550 21:49:13 น.

11 comments

Counter : 530 Pageviews.

อิจฉาคนได้กลับบ้าน..

โดย: BLACK BERRIES

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:47:51 น.

แวะมาทักทายค่ะ เอารูปมาลงแบ่งคนไม่ได้ไปบ้านดูมั่งเน้อ

รูปบู๊ทด้วยน๊าก๊าๆๆๆๆ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกค่ะ

โดย: ich habe kein Geld

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:22:31 น.

หวัดดีคะ ทั้งสองท่าน
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ

รอถ่ายโอนรูปจากเครื่องพี่ดั๊กมาเครื่องรักษ์ก่อนนะคะ แล้วจะเอามาให้ชม กลัวว่าจะเบื่อกันสะก่อนนะสิ

โดย: รักษ์ (RakKoksawang

) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:37:42 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายนะจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักกันนะ

อ้อแล้วก็ Congratulation ย้อนหลังด้วยค่ะ วรรณ ก็เพิ่งแต่งเมื่อ มี.ค. ปีนี้เหมือนกัน

โดย: Little Wan

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:41:33 น.

แวะมาทักทายค่ะ ขอให้มีความสุขในชีวิตแต่งงานนะค่ะ ข้าวใหม่ ปลามัน อิอิอิ

โดย: rambujan

วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:49:46 น.

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมน๊ะค๊ะ...และก็ขอให้โชคดีเหมือนกันค่ะ

โดย: Pui&Deb

วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:08:04 น.

Welcome back ka i'm waiting to see pics na

โดย: NUi london IP: 81.100.172.25 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:07:17 น.

เมื่อก่อนเคยชอบนั่งเครื่องบินมากค่ะ

เเต่มีประสบการบินที่ไม่ดี เลยไม่ชอบเลยค่ะ

บินครั้งเเรกในชีวิต บ.ส่งไปงานที่ญี่ปุ่นคนเดียว

นั่งไปกลางกลัวไม่ได้นอนเลย ไปถึงนั้นเช้าต้องทำงาน

บินครั้งที่ 2 จากกรุงเทพไปเชียงใหม่ 45 นาที เเต่รอเครื่องดีเลย์ 3 ชม.

บินครั้ง3 ไปภูเก็ต เเต่ตกเครื่อง

บินครั้งที่ 4 ลองทริป กรุงเทพ-นิวยอร์ค ต่อเครื่องที่นาริตะ รวมเวลาทั้งหมด เกือบ 30 ชม. ร้องไห้เลยค่ะ

เเล้วเมื่อเร็วๆนี้ไปเที่ยวนิวยอร์คช่วงเครื่องที่ไทยตก เเล้วที่นี่มีพายุ เลยทำให้กลัวการขึ้นเครื่องบินไปใหญ่เลยค่ะ

ว้ายย อิชั้นมาเขียนไดอะรี่เล็กๆที่บล็อคคุณพี่เลยนะคะ

ขอโทดทีค่ะ เปลืองพื้นที่ไปเยอะเลยเนาะ

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:01:21 น.

ว๊ายยย...ลืมบอกว่าขอบคุณคำชม

เเละคำอวยพรที่ให้ได้ผัวฝรั่งอ่ะค่ะ ขอเป็นจิงดั้งว่าเถอะค่ะสาธุๆๆๆ

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:05:46 น.

เเวะมาทักทายค่ะ สบายดีไหม

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:06:36 น.

ขอบคุณทุกท่านที่มาทักทายนะคะ
หายไปหาวิธีโหลดรูป แล้วก็ส่งมาที่เครื่อง เพื่อจะเอามาให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องได้ดูกันคะ

โดย: รักษ์ (RakKoksawang

) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:43:59 น.