ขอไว้อาลัยแด่..เพื่อน วันนี้ตื่นเช้ามาใส่บาตร กรวดน้ำ ตั้งใจให้ผลบุญส่งไปให้เพื่อนที่เพิ่งเสียชีวิตเมื่อคืนวันก่อน ทำบุญแล้วก็สบายใจขึ้น เมื่อวานตอนเย็นตอนกำลังขับรถกลับบ้าน ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน ทีแรกคิดว่าจะโดนด่าที่เบี้ยวไม่ไปฉลองปีใหม่ด้วยกัน ไม่คิดว่าจะได้รับข่าวร้าย รู้งี้ยอมโดนเพื่อนด่าจะดีกว่าที่จะต้องรู้ข่าวร้ายของเพื่อน เพื่อนที่โทรมาบอกสั้น~สั้นแค่ว่า "ปราดตายแล้วนะ" สั้น..ง่าย แต่ทำเราอึ้ง พูดอะไรไม่ออกไปแว่บนึง แล้วก็ดันถามสิ่งที่ไม่น่าจะถามออกไปว่า "ทำไมหล่ะ ทำไมถึงตาย" ทั้งที่เราก็รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนคนนี้ไม่สบายมาได้ซักพักแล้ว เค้าเป็นมะเร็งในเม็ดเลือด เพิ่งตรวจเจอเมื่อซักครึ่งปีที่ผ่านมานี่เอง ครั้งแรกที่รู้ว่าเพื่อนเป็นมะเร็ง ก็เหมือน~เหมือนจะทำใจไว้ว่า ยังไงก็คงต้องมีวันที่เพื่อนต้องไป แต่ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เพราะจากการรักษาที่ผ่านมา ก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แล้วซักเกือบเดือนมานี่ ได้ข่าวดีว่า ผลการแมทช์ไขกระดูกของเพื่อนกับที่โรงพยาบาลเข้ากันได้ เพื่อนจะได้รับการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกเร็ว~เร็วนี้ ตอนนี้ก็เพียงแต่ให้ทำคีโมเพื่อรอคิวให้เตียงที่โรงพยาบาลจุฬาฯว่างเท่านั้น พอรู้ข่าวนี้ เราถึงได้อึ้งและงงว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน และเดาเอาว่าผลการทำคีโมครั้งหลังไม่น่าจะดีนัก ร่างกายของเพื่อนคงจะรับสภาพไม่ไหว ถึงได้จากไปไวกว่ากำหนดอย่างนี้ ซึ่งมันก็เป็นจริงอย่างที่เราคิดไว้ เราเคยได้ไปเยี่ยมเค้าครั้งนึงหลังจากการทำคีโมครั้งแรก เพื่อนที่เราเห็นก็เหมือนกับตอนที่ยังปกติ ร่างกายก็ยังดูสมบูรณ์ เพียงแต่ไม่มีแรงและผมเหลือกระหร็อมกระแหร็มบนหัว ที่พวกเรายังแซวกันว่าเหมือนนกตะกรุม วันนั้นพวกเรายังคุยกันสนุกสนาน แย่งกันกินของเยี่ยมไข้อยู่เลย เพื่อนเราท่าทางมีความสุขมาก เค้าบอกว่า ไม่มีแรงพูด แต่แค่ได้ยินพวกเราคุยกัน เค้าได้หัวเราะ เค้าก็มีความสุขแล้ว ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข ก่อนจะกลับ เราเข้าไปจับมือเค้าแล้วบอกว่า จะกลับไปหาอีก เค้าก็บอกว่า ไม่รู้ว่าจะยังอยู่รึป่าว เราเกือบร้องไห้ แต่ก็ดุไปว่า พูดแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวก็เจอกันอีก เราก็ไม่ได้คิดว่า ที่จะได้เจอกันอีกทีกลับเป็นที่งานศพของเพื่อน... เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่เข้าเรียน ม.1 ที่สาธิตศิลปากร ยังจำได้เลยว่าวันแรกของการไปมอบตัว พวกเราต้องไปรวมตัวกันที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวกลางวัน พ่อของเพื่อนเห็นเรานั่งด้วยกัน พ่อเค้าก็พูดกับเราว่า "ฝากน้อง (ชื่อเล่นของเพื่อน) ด้วยนะลูก" เราก็รับคำ ค่ะ~ค่ะ ไปตามเรื่อง หลังจากวันนั้น ถึงเราสองคนจะรู้จักและยิ้มให้กันแล้ว ก็ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน ไม่ได้สนิทกันมาก แต่เพราะเป็นโรงเรียนเล็ก~เล็ก เพื่อนมีไม่ถึงร้อยคน ทุกคนถึงรู้จักกันหมด พูดคุยกันได้หมด ไม่สนิทก็เหมือนสนิท พอมาเรียนมหาลัย.. ก็อยู่ที่เดียวกันแต่คนละคณะ คนละวิทยาเขต ทำให้ไม่เจอกันบ่อย แต่ทุกครั้งที่เจอกัน เราก็ยังคุยกันดี แล้วก็เพิ่งมาห่างหายกันไปเมื่อตอนต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงาน จนเมื่อปีที่แล้วที่พวกเราคิดจะจัดงานคืนสู่เหย้าสำหรับเพื่อนรุ่นเราเป็นปีแรก ไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนเราก็จะมาด้วย แล้วเค้าก็ดูสนุกมาก เราไปส่งเค้าที่บ้าน เค้ายังพูดว่า สนุกมาก ขอบคุณมากที่ชวน แล้วเค้าจะไปงานทุกปี เราก็ไม่เคยคิดเลยว่า ปีนั้นจะเป็นปีแรกและปีสุดท้ายที่เค้าได้มาร่วมงาน เพราะปีนี้จัดงานครั้งที่ 2 เค้าก็นอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาล ปีหน้าก็คงไม่มีเค้าอีกแล้ว ขอให้เพื่อนจากไปอย่างสงบ เดินทางไปสู่อีกภพอย่างมีสติ ความตายพรากได้เพียงชีวี ไม่อาจพรากความรู้สึกที่มีในหัวใจ... รักเพื่อนเสมอ แล้วเราจะเกิดมาเป็นเพื่อนกันอีกนะ   Create Date : 08 มกราคม 2552 6 comments Last Update : 8 มกราคม 2552 9:52:04 น. Counter : 466 Pageviews. Share Tweet

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ขอให้เข้มแข็งไว้ค่ะ คิดในแง่ดีเค้าอาจจะสบายกว่าคนที่อยู่ก็ได้นะคะ   โดย: huntress 8 มกราคม 2552 10:18:20 น.

ขอบคุณค่ะคุณ huntress ก็คิดว่าเค้าคงสบายกว่าพวกเราหล่ะค่ะ คนที่เสียใจที่สุดก็คงเป็นครอบครัวเค้าหล่ะ เพราะเห็นเพื่อนเล่าว่า เค้าไปกะทันหันด้วย   โดย: rainoflove (rainoflove ) 8 มกราคม 2552 11:40:28 น.

ขอร่วมแสดงความเสียใจด้วยคะ.... ... คนที่ไปเค้าก็พ้นทุกข์แล้วนะคะ...ที่ยังหายใจอยู่นี่สิ....ยังไม่รู้เลยว่าทุก ๆวันจะหายใจอย่างไรให้มีทิศทาง.... สวัสดีวันพฤหัสนะคะ   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 8 มกราคม 2552 12:21:28 น.

คนที่ยังอยู่ถือว่ายังมีกรรมที่ต้องชดใช้กันต่อไป ยังไงก็พยายามอยู่ใช้กรรมให้มีความสุขที่สุดก็แล้วกันเนาะ   โดย: rainoflove (rainoflove ) 9 มกราคม 2552 9:20:26 น.

เข้ามาเพราะเห็นชื่อเหมือนเพื่อน ยินดีที่ได้รู้จัก .......... ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกันค่ะ ........ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ที่ต้องเสียเพื่อนไป   โดย: pakwadee 9 มกราคม 2552 9:48:38 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยอย่างสุดซึ้งที่สูญเสียเพื่อนไปนะคะ เพื่อนเค้าพ้นทุกข์แล้วค่ะ ไม่รู้สึกเจ็บปวดร้อนหนาวใดๆแล้ว เสียใจด้วยค่ะ   โดย: ปูขาเก เซมารู 10 มกราคม 2552 8:43:43 น.