เริ่มเข้าใจนิดๆ ชีวิตแจ่มใส

วันวานปล่อยมันทิ้งไป เย้ เย เย้
วันวาน................... (จำเนื้อบ่ได้)

หุหุหุ วันทำงานเดิมทีวันพฤหัสนี้ แต่ต้องเลื่อนออกไปเป็นวันจันทร์หน้าเนื่องจากปรับปรุงสถานที่ อืม..แต่ก็ต้องมาลงชื่อวันที่ 1 เหมือนเดิม ไม่แตกต่างอะไรเพราะเทียวไปเทียวมาอยู่แล้ว

โอะ โอ มีโอกาสได้อ่านงานเขียนของอาจารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดแม้จะเปิดดู ประสบการณ์ชีวิตของเขา มันอาจทำให้ฉันได้เรียนรู้ชีวิต และอาจมีวิถีทางรับมือกับอุปสรรคและอุดมคติที่ตัวเองคิดว่ามันช่างเลิศเลอและน่าภาคภูมิใจยิ่ง ซึ่งตามจริงแล้วฉันอาจคิดไปเองฝ่ายเดียว (ทำไม๊ ทำไม ชอบคิดเอง หว่า)

ผ่านพบไม่ผูกพัน
วันที่ถอดหมวก
ฟองเวลา

ผ่านพบไม่ผูกพันอ่านจบแล้วรอบนึงเหลือรอบสอง
วันที่ถอดหมวก เพิ่งอ่านช่วงหน้าหลังๆ ยังบ่จบ
ฟองเวลาซื้อมานอนกอดแล้วแต่ยังไม่ได้อ่าน
คืนนี้แหละ กะว่าจะอ่านให้จบ

กร๊ากกกกกกก..... ตอนนั้นเพื่อนถามภูมิใจเหรอ
เออ ภูมิใจ
ฉันมีความฝัน ฉันมีอุดมคติเป็นของตัวเองโว้ย และฉันเลือกแล้ว
แม้เส้นทางที่เลือกอาจอยู่แสนไกลจากคนในความคิดถึง (ฝ่ายเดียว)
อาจอยู่บนทางขนาน แต่ฉันก็ชะเง้อมองดูเขาได้นี่นา
ไอ้เพื่อนเอ้ย.... ฉันอยากกลับไปปรับปรุงคำตอบของฉันให้สละสลวยและเหมาะสมกับความคิดของฉันตอนนี้จัง

ฉันคิดถึงเขาว่ะ

Create Date : 30 ตุลาคม 2550 Last Update : 30 ตุลาคม 2550 15:19:33 น. Counter : 601 Pageviews.		13 comments
Share Tweet