จินตนาการจากความว่างเปล่า
Imagination from the emptiness
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
27 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 

หัวหิน

" The best way to predict the future is to invent it. "
-- Alan Kay



โปรยปรายพรายพร่างฟ้า
พริ้มเพราตาเกินหาไหน
แพร้วเพริศประเสริฐใจ
งามวิไลใฝ่เย็นบุญ




วันก่อนไปประชุมประจำปีกับบริษัทที่หัวหิน ระหว่างทางแวะไปทำบุญบริจากข้าวของ ปล่อยปลา ปลูกพืชสมุนไพร ฯลฯ กันที่โรงเรียนเล็กๆ แถบชะอำ ภาพด้านบนเป็นถ้วยไอติมเรียงราย ถ่ายเล่นๆ ระหว่างรอตักแจกเด็กๆ ตกเย็นก็มาถึงโรงแรม Central Sofitel หัวหินจุดหมาย โรงแรมน่ารักสบายๆ เป็นแบบไทยๆ ตั้งอยู่กลางแหล่งท่องเที่ยว ต่างไปจากการประชุมประจำปีที่แล้วที่ Evason ปราณบุรีที่ออกแนว Art แบบหมู่เกาะห่างไกลจากอะไรต่อมิอะไร ซึ่งมีข้อดีข้อเสียและบรรยากาศแตกต่างกันไป



ร่มรื่นชื่นไทยแท้
ด้วยเก่าแก่แลเกื้อหนุน
โอบล้อมห้อมการุณ
จากวันวุ่นสังคมเมือง




ห้องที่ได้พักเป็นห้องคู่แต่อยู่คนเดียว เสียดายที่ไม่ได้พาคุณแม่มาด้วย (เพราะเป็นวันเกิดคุณแม่) ด้วยความที่เข้าใจผิดว่าห้ามพาคุณพ่อ คุณแม่มาแบบปีที่แล้ว (ที่ให้มาคนเดียวหรือพาแฟน/ลูกมาได้ ซึ่งไร้นามยังไม่มีทั้งคู่เลยต้องฉายเดี่ยว) จริงๆ แล้ว อยากให้ที่บ้านได้มาพักผ่อนกันบ้างเหมือนกัน แต่ที่บ้านไร้นามไม่ค่อยชอบไปไหนกัน ไม่เหมือนไร้นามที่เป็นคนชีพจรลงเท้า ถ้าว่างจะหาโอกาสเที่ยวตลอดเวลา (แต่ก็ไม่ค่อยว่าง)



ถิ่นเอยถิ่นในฝัน
ถึงคืนวันอันฟุ้งเฟื่อง
แมกไม้ร่มรองเรื่อง
งามประเทืองประทินใจ




จริงๆ แล้วห้วหินเป็นที่ๆ ไร้นามมาหลายครั้งแต่ครั้งนี้เที่ยวค่อนข้างละเอียดเพราะมีเวลามาก และได้โอกาสเดินไปเดินมาในเมืองคนเดียว จำได้ว่าสมัยสาวๆ มาเที่ยวกันกับเพื่อนมัธยมขี่ม้าไล่ตามริมหาด ไปหัดดื่มดริ๊งค์แปลกๆ เดินตลาดโต้รุ่งกินอาหารทะเลสดๆ สนุกสนาน ฮาเฮ ฯลฯ คราวนี้มาแบบอยู่หรูๆ กินหรูๆ (บริษัทจ่าย) ก็แปลกดีที่บรรยากาศของสถานที่เดียวกัน กลับให้บรรยากาศที่แตกต่างกันได้มากมายเหมือนกัน



แสงเช้าเจ้าทายทัก
ให้รู้รักยามฟ้าใส
ฉายฉาบอาบลูบไล้
รับวันใหม่ให้ตราตรึง




มาคราวนี้เพิ่งทราบว่าหาดที่หัวหิน (ตรงหน้าโรงแรม) เป็นหาดหินก้อนโตๆ เป็นหินที่เต็มไปด้วยเปลือกหอยคมๆ สวยงามมาก ตอนเช้าไปเดินเล่นพบเด็กๆ ไปเล่นไล่จับปูเล็กๆ ซึ่งอยู่เต็มหาด พวกฝรั่งพาน้องหมามาวิ่งเล่นเพลินๆ และก็คนเลี้ยงม้าที่จูงน้องม้ามาหานักท่องเที่ยว มาครานี้เพิ่งสังเกตุว่าน้ำทะเลที่นี่ดูใสมากกว่าแต่ก่อน (แต่ด้วยความที่ชายหาดมีผืนทรายเป็นสีน้ำตาลเลยเห็นเป็นน้ำทะเลสีน้ำตาลๆ ไปด้วย)



จึงพาใจคิดฝัน
ด้วยก่อนนั้นเคยเป็นหนึ่ง
อบอวนชวนใจพึง
ให้หวนถึงซึ่งวันวาน




การมาคราวนี้จริงๆ ไร้นามห่วงงานเสียไม่น้อย ด้วยหัวหน้าไร้นามและเพื่อนร่วมงานซีเนียร์อีกสองคนกำลังดูงานกันอยู่ที่อเมริกา ช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างมากเลยกลัวระบบจะมีปัญหา พอว่างๆ ไร้นามก็วิ่งหาสัญญาณ internet เข้าตรวจสอบระบบเป็นระยะๆ (เหลือแต่น้องๆ engineers คุมแผนก) การทำงานและรักในงานที่ทำจะทำให้มีความรับผิดชอบมากขึ้น และสนุกกับการได้ทำมัน (เหมือนกับทุกๆ สิ่งที่เข้ามาในชีวิต)



ต้นไม้มีชีวิต
ตามที่จิตจะสรรสร้าง
เรียบง่ายแต่แตกต่าง
ริมรายทางอย่างลงตัว




สิ่งที่ชอบมากที่สุดของโรงแรมโซฟิเทลหัวหิน คือ "สวน" ที่ร่มรื่นและดูมีชีวิตด้วยสัตว์ในอิริยาบทต่างๆ จุดเด่นของที่นี่คือน้องช้าง (เครื่องประดับและอะไรๆ หลายๆ อย่างที่นี่ก็เป็นช้าง) ซึ่งน่ารักทีเดียว จริงๆ ก็มีตัวใหญ่ขนาดให้ฝรั่งเดินลอดท้องช้าง เป็นซุ้มตามทางเดินระหว่างสถานที่ (แต่ถ่ายรูปมาทั้งตัวไม่หมด) เสียดายที่ที่พักสวยๆ แบบนี้นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นคนต่างชาติมากกว่าคนไทยเราเอง



เย็นเอยเจ้าเย็นใจ
แม้ถิ่นไทยจะร้อนทั่ว
ไกลห่างพ้นพันพัว
มืดหมอกมัวเผด็จการ




พอมีเวลาว่างจากการประชุมก็ไปเดินเตร่คุยกับแม่ค้าตามตลาดพบว่าธุรกิจก็ซบเซากันเหมือนที่ในกรุงเทพ น่าเสียดายจริงๆ ที่การเมืองไทยเรายังไม่นิ่งทำให้สภาวะทางเศรษฐกิจเราก็ไม่นิ่งตามไปด้วย สิ่งที่กลัวที่สุดคือการเห็นประเทศเดินถอยหลัง คงได้แต่หวังว่าประเทศเราจะกลับไปสู่ยุคประชาธิปไตยเต็มใบลืมตาอ้าปากกันได้อีกครั้งหลังจากการเลือกตั้งปลายปีของประชาชนที่กำลังจะถึงนี้



สมถิ่นไกลกังวล
สิ่งมืดมนมิแผ้วผ่าน
งามงดพ้นภัยพาล
เพื่อลูกหลานชนชาวไทย




ตอนกลางคืนเราก็มีงานปาร์ตี้มีการแสดงตระการตากันพอควร แต่บางทีเห็นแล้วก็แอบเสียดายเงินทองที่ลงทุนจัดงานไป แต่นึกไปอีกที การที่พวกเรามาเที่ยวกันก็เป็นการกระจายรายได้มาสู่คนหัวหินเหมือนกันซึ่งเป็นสิ่งดี งานนี้พอตกดึกไร้นามก็ถูกขอร้องแกมบังคับออกไปร้องเพลงคาราโอเกะบนเวทีด้วย ดีทีดำน้ำได้เลยได้ดอกไม้พวกกุหลาบ กล้วยไม้ มะลิ ฯลฯ น่ารักๆ จากเพื่อนพ้องและน้องๆ ตัวเล็กๆ ที่ขึ้นเวทีมาให้ติดไม้ติดมือกลับห้องพอควร เสียดายที่มิอาจนำกลับบ้านมาได้



ชื่นเอยชื่นอารมณ์
พิศชื่นชมเกินหาไหน
พบพานแล้วผ่านไป
ปล่อยปลดใจใช่ผูกพัน




ก่อนกลับพวกเราก็แวะเที่ยวรายทาง สิ่งที่น่าประทับใจคือ Outlet รูปแบบใหม่ที่สวยงามเหมือนเมืองนอกที่ชะอำ แม้ของส่วนใหญ่เป็น brandname ที่เห็นได้ทั่วไปในห้าง (และราคาก็ไม่ได้แตกต่างจากห้างเวลา Sale มากนัก) แต่ก็ต้องถือว่าเป็นเรื่องดีที่มีที่ให้พักผ่อนระหว่างทางที่สะอาดสะอ้าน อาหารอร่อย ดูเพลินตาสมที่โปรโมทว่าไทยเราเองเป็นเมืองท่องเที่ยวแบบนี้



วางปล่อยรอยเวลา
พร้อมกลับมาไขว่คว้าฝัน
อย่างรู้ดูเท่าทัน
ปล่อยยึดมั่นฝันวันวาน







 

Create Date : 27 สิงหาคม 2550
20 comments
Last Update : 27 สิงหาคม 2550 20:12:33 น.
Counter : 1192 Pageviews.

 

ภาพว่าสวยแล้ว คำบรรยายใต้ภาพเนี่ย ยิ่งกว่าอีกค่ะ โชคดีจังที่ได้แวะมาชื่นชม

 

โดย: red flower 27 สิงหาคม 2550 23:02:00 น.  

 

If my memories serve me right, the Sofitel used to be the Hotel of Rail Road Organization of Thailand, right?

I haven't been to any beaches for quite some times.... So I miss beautiful beaches in Thailand so much...

We will defintely have a beach vacation(s) when we got back!!

 

โดย: A.T. (amatuer translator ) 28 สิงหาคม 2550 0:30:56 น.  

 

--- K. red flower ---

เขียนซะเขินเลยค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาชมนะคะ


--- K. A.T. ---

Yes, it used to be the Hotel of Rail Road Org. Before I went there many people warned me about the rumour of ghost in the hotel! But, lucky me that I have not encountered any (finger cross x^.^x).

 

โดย: ไร้นาม 28 สิงหาคม 2550 10:47:40 น.  

 

ดีจัง... สวยดีจ้ะ..
ได้ทั้งเที่ยว ทั้งทำบุญเลย ถ้าได้พาคุณแม่ไปด้วยน่าจะยิ่งดีเนอะ แหม..แต่เล่นย้อนอดีต ว่าสมัยสาวๆ เคยไปทำอะไรมาบ้างเนี่ย.. มันดูแก่ๆยังไงไม่รุ อิอิ
ที่นี่ก็น่าจะต่างชาติเยอะอยู่หรอก ก็มันแพงอ้ะ! ถ้าเราไปกันเองก็เที่ยวลุยๆ ถูกๆ เหมือนเดิมไง
อ้อ!..ว่าแต่ว่า ไร้นาม คาราโอเกะเพลงอะไรเหรอ อิอิ

 

โดย: Ja~ IP: 203.113.0.200 28 สิงหาคม 2550 22:01:46 น.  

 

มาเยี่ยมค่า...ชอบภาพสุดท้ายจัง

 

โดย: My name is h-n-u-n-a 28 สิงหาคม 2550 23:26:42 น.  

 

--- Ja~ ---

ฮะ ฮะ ก็มันจริงนินา (เรื่องสมัยสาวๆ)
ร้องคาราโอเกะตั้งสองเพลงฮือๆ เพลงอะไรลืมไปละว่าแล้วก็อยากไปเที่ยวอีก โปรเจกส์ พวกเราเยอะเนอะ


--- คุณ My name is h-n-u-n-a ---

ภาพสุดท้ายชอบเหมือนกันค่ะ (เป็นภาพแสดงว่าน้ำใส)

 

โดย: ไร้นาม 30 สิงหาคม 2550 8:11:50 น.  

 

If I've been alone, I would have fallen in love with you now...

 

โดย: mymp IP: 155.35.248.111 30 สิงหาคม 2550 18:29:47 น.  

 

--- K. mymp ---

that's such a nice compliment ka ;)

 

โดย: ไร้นาม 1 กันยายน 2550 21:27:27 น.  

 

i love Sofitel Hua Hin. such a nice, peaceful place. breakfast is also superb. i don't know whether breakfast is still served at a small white Sala on the left side, facing the beach. once there was a lady (thai person) singer there. she sang French and Spanish songs real well. i used to listen to her singing "Besame Mucho" and "La Vie en Rose", that was 3 years ago.

 

โดย: alejandro IP: 58.9.96.131 1 กันยายน 2550 23:03:13 น.  

 

--- k. alejandro ---

That sounds nice. Anyway, now the breakfast was served at the railway restaurant (not far from the lobby). The selection is also superb but I wonder that it might not as good as the one at a small white Sala facing the beach :)

 

โดย: ไร้นาม 2 กันยายน 2550 13:39:33 น.  

 

thanks for the info. this summer (thai summer) i went to, sort of, home stay on an eastcoast beach, north of Mahanadi river(แม่น้ำมหานที) in India, where the water retreats 5 kms from the shore in low tide, and in high tide you can walk back with the water. no foreign tourists when i was there. people in the village cooked "crab masala" (curry) with fresh green mastard leaves for me. no words to describe. just FANTASTICO!

 

โดย: alejandro IP: 58.9.91.141 2 กันยายน 2550 22:52:12 น.  

 

สวยจัง เห็นแล้วอยากไปเที่ยว
ช่วงนี้เข้าบล็อกที่เขาไปเที่ยวกันแล้วมันทำให้อยากไปเฮะ

 

โดย: cottonbook 3 กันยายน 2550 12:59:38 น.  

 

--- k. alejandro ---

Wow... I really want to go to India. Glad to hear you sharing your travelling experience :)


--- k. cottonbook ---

ถึงไปเที่ยวมาแล้วก็ยังอยากจะไปเที่ยวอีกเหมือนกันค่ะ :)

 

โดย: ไร้นาม 3 กันยายน 2550 21:10:03 น.  

 

//video.google.com/videoplay?docid=7399792002477900458

link to video music, national anthem of india, a well done piece, even for those who are not fan of india. watch and listen two times to taste the beauty of the lyric and music, played and sung by top indian artists of today.FABULOSO!

 

โดย: alejandro IP: 58.9.99.254 7 กันยายน 2550 1:55:32 น.  

 

สวัสดีครับ

เคยเห็นในเว็บ สนุกฟอรั่ม...รึป่าวไม่แน่ใจ..

ใช้นาม " ไร้นาม " ไม่ทราบเป็นคนเดียวกันรึป่าว... ที่แนะนำภาพเขียนจีนจากเว็บบ้านจอมยุทธ

ถ้าไม่ใช่ ก็ขออภัย.... ครับ

แต่ถ้าใช่... ก็ อยากรู้จักครับ...

มีความสุข นะครับ

 

โดย: เซียน_กีตาร์ 7 กันยายน 2550 14:21:05 น.  

 

--- k. alejandro ---

I just aware that google has a video service. Thank you for sharing the link ;)


--- คุณเซียน_กีตาร์ ---

เป็นคนละคนกันค่ะ ^^
ส่วนตัวเคยแต่เอาภาพเขียนจีน
มาแต่งกลอนเล่นลง pantip...

เป็นนามปากกาที่มีโอกาสซ้ำสูงค่ะ

 

โดย: ไร้นาม 7 กันยายน 2550 21:17:45 น.  

 

อุ๊จัง เข้ามาอ่านทีไร อ่านกลับหลังทุกทีเลยอ่ะ อ่านเป็น น้ำลาย ทุกทีเลย

เขียนดีอ่ะ รูปสวย เก่งจังเพื่อนเรา อิอิ

 

โดย: TiKus IP: 203.147.50.65 17 กันยายน 2550 10:06:46 น.  

 

--- TiKus ---

ไม่เจอกันนาน... เลยน้า (ช่วงนี้ไม่มีใครแต่งงาน)
อ้าวอ่านเป็น น้ำลาย เลยเหรอ ฮะ ฮะ ^^'
ขอบคุณที่ชอบ & แวะมาอ่านนะ @^_^@

 

โดย: ไร้นาม 1 ตุลาคม 2550 16:10:53 น.  

 

คุณไร้นามเจ้าคะ ชอบฟังนิทานมากกว่าอ่านเอง ถ้าคนเล่าไม่ใช่คุณ

ภาพคงไม่ชัดเจนขนาดนี้ หลงเสน่ห์ความเจ้าบทเจ้ากลอน เหลือเกิน

 

โดย: โมกสีเงิน 4 ตุลาคม 2550 14:50:03 น.  

 

--- คุณโมกสีเงิน ---

จริงๆ ก็แอบเพื่อนๆ บางคนก็มีแอบบ่นๆ
ว่าอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ (ที่ชอบแต่งกลอน) อิอิ

 

โดย: ไร้นาม 4 ตุลาคม 2550 21:05:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ไร้นาม
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [?]





"อ่านคนอ่านที่ความคิด
หาใช่ชื่อเสียงเรียงนาม"
Friends' blogs
[Add ไร้นาม's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.