Pracheenburi มองไปไกลตาหาความหมาย เรียบง่ายเคว้งคว้างเกินที่เห็น ม่านหมอกหยอกบังขังทั้งเป็น ดั่งเช่นชีวิตของคนเรา ช่วงก่อนไปเที่ยวกับบริษัท งานนี้ต้องทำตัวเป็นหัวหน้าพอควรเพราะโดยตำแหน่งแล้วเหมือนจะอาวุโสสุดก็สนุกไปอีกแบบ ต้องทำทุกอย่าง เช่นเล่นเกม มอบรางวัล ออกไปร้องเพลง ไปเต้นหรือแสดงอะไร กล่าวปิดงาน และ อะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ก็นับว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกดี สูงสุดเกินใจจะไขว่ถึง นิ่งขึ้งบ้าใบ้ดั่งคนเขลา ถอดใจไปเถิดจักบรรเทา รอยเงาอดีตของวันวาน กิจกรรมที่สนุกที่ได้ลองทำก็มีการปีนผาซึ่งเมื่อยแขนมากๆ โรยตัวลงหอ แล้วก็เล่นชิงช้าสวรรค์ (ช่วงหลังๆ จะมึนๆ) ก็สรุปได้ว่า ถ้าให้ปีนผาจริงๆ โดยไม่มีอุปกรณ์ safety คงแย่ไปแล้วเพราะตอนบนๆ ไร้นามเกาะพลาดทีนึงหล่นทั้งตัวเลยน่ากลัวสุดๆ เงียบงันหรือไรหัวใจฉัน ยิ้มหยันเข้าไปใส่วันหวาน น้ำตาอุ่นอุ่นมาพบพาน เพียงผ่านมาทักมาทายกัน เสียดายที่เวลาฉันไปไหนมาไหนมักจะไปคนเดียว ห้องก็เลยดูกว้างไปถนัดตา แต่บางอารมณ์ฉันก็ชอบที่จะอยู่คนเดียวกับโลกแห่งความเงียบเพราะรู้สึกเหมือนเป็นการพักผ่อนอย่างแท้จริง ตัดใจอำลาอีกคราหนึ่ง ทราบซึ้งถึงโลกแห่งความฝัน ยื้อยุดฉุดไปใช่คงมั่น สักวันฝันนั้นคงสลาย การได้อยู่กับตัวเองหลายๆ ครั้งก็ทำให้ได้หยุดคิดอะไรต่อมิอะไรมากมาย เส้นทางเดิน ชีวิต ความหวัง ความฝัน ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นคนคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่บางทีคนเราคงต้องคิดอะไรๆ เผื่อคนอื่นๆ ด้วย เลือกที่จะเดินจากความรัก ตระหนักรู้ดีว่าใช่ง่าย คืนวันก่อนเก่าแม้เสียดาย สุดท้ายก็ต้องเลือกหนทางเดิน เมื่อเวลาผ่านไป คนเรามักมีความคิดความอ่านเปลี่ยนแปลง ฉันจำได้ว่าเด็กๆ ฉันชอบที่จะอยู่เงียบๆ ไม่ชอบเป็นผู้นำ และก็ชอบให้มีคนทำอะไรๆ ให้ แต่ตอนนี้ฉันต้องทำหน้าที่เป็นผู้นำมีความรับผิดชอบ และเสียสละให้ลูกน้องได้ มันเหมือนกับความรักของฉันที่ตอนเด็กๆ ฉันมักจะเป็นฝ่ายรับอยู่เสมอ มีคนทำโน่นทำนี่ให้ มีคนเอาโน่นเอานี่มาให้ แล้วตอนที่ฉันเสียมันไป แต่ละครั้งฉันก็เอาแต่เสียใจ แต่สำหรับตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว หลายๆ คนอาจเห็นว่าฉันเป็นคนใจร้ายหรือใจแข็งพอดูที่เลือกเดินจากมา แต่ฉันว่าความรักคือการเสียสละ และการให้โอกาส จะมีใครเข้าใจการตัดสินใจของฉันไหมนะ? ไปเถิดจงไปไล่คว้าฝัน ตั้งมั่นเดินไปจักสรรเสริญ ความรักเรานั้นเป็นส่วนเกิน พบเพลินเพื่อพรากแล้วจากลา การมาปราจีนบุรีคราวนี้ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ฉันไปญี่ปุ่นคนเดียวเมื่อห้าปีก่อน ฉันรู้สึกว่าตัวเองเข้มแข็งพอและทำอะไรต่อมิอะไรได้โดยไม่กลัวการที่จะต้องอยู่คนเดียว จำได้ว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันรู้สึกแบบนี้ พอกลับอังกฤษไม่นานความรักก็แวะมาทักทายอีกครั้งและนั่นทำให้ฉันลืมตัวตนคนนั้นไป ปล่อยวางเรื่องราวให้เป็นไป ถอดใจให้เลิกด้วยเหนื่อยล้า เธอฉันเรานั้นต่างมีค่า เวลาคงช่วยให้ใจหาย ความรักความฝันร้อยความคิด ลิขิตดั่งใจนั้นใช่ง่าย ปัจจัยภายนอกมีมากมาย สุดท้ายก็ต้องเลือกจากมา ฉันเชื่อว่าฉันนั้นเข้มแข็ง ยังแกร่งพอเดินไปข้างหน้า ฉันเชื่อว่าเธอจะพบพา คุณค่าหลายสิ่งที่ดีงาม   Create Date : 03 พฤษภาคม 2551 6 comments Last Update : 4 พฤษภาคม 2551 1:01:38 น. Counter : 1177 Pageviews. Share Tweet

ตามไปเที่ยว.. เก็บเกี่ยวบรรายากาศ..อารมณ์ ที่ตากล้อง..ใจดีนำมาฝากกัน ผมเชื่อว่า..ภาพถ่ายบอกได้ถึงจิตใจลึกภายในของตากล้องได้ ภาพบอกเล่าเรื่องราว..และมุมมองนำเสนอ เพลิดเพลินมากครับ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันครับ   โดย: KyBlueSky 4 พฤษภาคม 2551 10:44:55 น.

อ่านทั้งเรื่อง ทั้งกลอน ดูทั้งภาพ แล้วคิดตาม มีอะไรหลายอย่างถ่ายทอดผ่านออกมา มากกว่า ภาพของการท่องเที่ยว ขอบคุณค่ะ   โดย: cottonbook 4 พฤษภาคม 2551 18:56:17 น.

มุมมองของภาพ จะคล้ายๆ กับเวลาเรากดชัตเตอร์เลยล่ะ ภาพที่ทอดมองออกไปไกลๆ เนี่ย ชอบมากเลย ชอบกลอนที่คุณเขียนด้วยล่ะ   โดย: นัทธ์ 4 พฤษภาคม 2551 19:32:26 น.

--- คุณ โดย: KyBlueSky --- ชอบคำวิจารณ์ที่ว่า "ภาพถ่ายบอกได้ถึงจิตใจลึกภายในของตากล้องได้" อ่านแล้วชอบจริงๆ ค่ะ --- คุณ cottonbook --- บทกลอนจะเป็นกลอนสดค่ะ แต่งตามอารมณ์ขณะทำ blog บางทีก็อาจไม่สอดคล้องกับ ภาพใน blog เท่าไหร่ อิอิ --- คุณนัทธ์ --- อยากไปกดชัตเตอร์อีกครั้งเหมือนกันค่ะ กะว่าถ้ามีเวลาจะไปซื้อกล้องใหม่แล้ว หาเรื่องไปถ่ายรูปที่นั่นที่นี่จริงจังซักที...   โดย: ไร้นาม 5 พฤษภาคม 2551 0:26:05 น.

มาดูรูป อ่านเรื่อง & ส่งกำลังใจ ให้จ้ะ ^.^   โดย: Ja~ IP: 118.173.240.231 7 พฤษภาคม 2551 0:29:53 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ ;)   โดย: ไร้นาม 9 พฤษภาคม 2551 21:14:05 น.