ทำไมเลี้ยงเด็กมันยากอย่างงี้!!(พ่อบ้านจำเป็นขอคาราวะแม่บ้านทุกคน)
เหตุเกิดเมื่อพี่สาวกับพี่เขยไปเที่ยวปักกิ่งโดยที่ไม่สามารถจะเอาเจ้าตี๋น้อยตามไปด้วย ภาระทั้งหมดเลยตกอยู่กับผมและแม่ พี่บอกก่อนล่วงหน้าหลายเดือนแล้วล่ะว่าจะฝาก(เลี้ยง) ผมเคยเจอประสบการณ์มาบ้างตอนพี่ไปญี่ปุ่น เลยรีบฟิตร่างกาย วิ่งขึ้นเขาสิบกิโลฯ ว่ายน้ำข้ามช่องแคบ นั่งแช่น้ำตกสองวัน เพื่อให้แน่ใจว่าจะรับมือกับตี๋น้อยได้ โดยไม่สิ้นใจไปซะก่อน
ก่อนออกเดินทางพี่ฝากผมไว้กับตี๋น้อย ง่ะ..ไม่ใช่สิ ฝากตี๋น้อยไว้กับผม(โชคดีแม่มาอยู่ด้วย) ทิ้งรอยยิ้มและหางตามีเลสสะนัยไว้ให้ผมหวาดหวั่น
ครั้งก่อนตี๋น้อยยังตัวเล็กเดินไม่คล่อง จะลำบากก็ตอนร้องไห้แค่นั้น มาครั้งนี้ตี๋น้อยเติบใหญ่ เดินได้คล่องแคล่ว และคงจะเก็บกด พอเดินได้ก็เล่นเดินไม่หยุดเลย สงสัยไปหมดชี้โน่นชี้นี่ คุ้ยเขี่ย ตีลังกา ผู้ใหญ่อย่างแราแม้ยังไม่แก่ แต่ก้มๆเงยๆกระดูกลั่นดังโป๊ะ โอยยย.....
ไม่รู้ชาติก่อนตี๋น้อยเกิดเป็นอะไรชาตินี้อารมณ์ดีได้อย่างน่ากลัว ยิ้ม ร่าเริง ดูเป็นเด็กสุขภาพจิตดีตลอดเวลา ก็ดูจะเป็นสิ่งดีสำหรับเด็ก แต่ทำให้คนเลี้ยงจิตตกมากๆ หันหลังแว่บเดียวปีนโซฟา ลอดเก้าอี้ วิ่งจับกันแทบไม่ทัน โดยเฉพาะตอนกลางคืน ตี๋น้อยแทนที่จะหมดแรงหลับไหลไปอย่างง่ายดาย กลับดูแจ่มใสยิ่งกว่ากลางวันซะอีก ไม่ยอมหลับยอมนอน ไอ้เราก็สวมวิญญาณพี่เลี้ยงที่ดี อุ้มกล่อมกะว่าหลับคาอกแน่ๆ หุๆๆ...ตี๋น้อยอ้วกออกมาหมดเลย พรวดเดียว เต็มเสื้อ........
ก็ต้องมานั่งเช็ดอ้วกรอบดึก ส่วนเจ้าตี๋น้อยหลับปุ๋ย T_T (ไหงทีงี้หลับง่ายเชียว)"จ๊ากก..มารับผิดชอบอ้วกตัวเองซะดีๆ"
ผ่านไปหนึ่งวัน เหนื่อยเหมือนไปวิ่งมาราธอน ไม่ดิ เหนื่อยกว่าอีก แต่ก็มันส์ดี คืนนั้นหลับ(สลบ)ไปแบบไม่รู้ตัว เพิ่งรู้ว่าหลานตัวเองน่ารักสุดก็ตอนหลับนี่แหละ หึๆ คิดว่าภาระกิจวันนี้คงจบแล้ว
แต่ช้าแต่....ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล กะลังหลับฝันถึงสาวๆเพลินๆ ได้ยินเสียง งุงิๆ ซักแป๊บ แว๊ๆๆๆๆ!! ผมภาวนาให้เป็นเสียงในความฝัน แต่มันชัดซะจนเหมือนจริงมาก ก็จริงน่ะสิ ตี๋น้อยตื่นมาร้องให้กลางดึก ผมกับแม่เลยต้องเรียกสติกลับคืนมา ชงนมให้ตี๋น้อยหม่ำจนหลับไปอีกรอบ
คราวนี้หวาดระแวงไม่กล้านอน ถ้าหลับๆตื่นๆมันงัวเงีย เอาว่ะ เฝ้าไว้เลยไม่ต้องนอนและ สุดท้ายทนไม่ไหวแอบงีบไม่รู้ตัว มารู้ตัวอีกทีรู้สึกเหมือผีอำมีอะไรมาทับตัวเรา ลืมตาขึ้นมาง่ะ ตี๋น้อยนั่งยิ้มเฉ่งทับพุงอยู่ คงอยากพูดประมาณว่า "ตื่นมาเล่นกับหนูได้แย้ววว..." เอ่อ "ง่าาา..น้ายังไม่พร้อมไปนอนต่อสิ จิ้วๆ.."
เวลาตี๋น้อยไม่ได้ดั่งใจจะทำตัวอ่อน ค่อยๆนอนเกลือกกลิ้งลงกับพื้น แผดเสียงสองร้อยเดซิเบล ทำลายโสตประสาทคนรอบข้าง เกินจะต้านทาน เลยต้องจำใจตื่นไปเล่นแบบไร้วิญญาณ ได้แต่ภาวนา กับสิ่งศักสิทธิ์ให้ปักกิ่งหิมะตกหนักต้องกลับก่อนกำหนด
สุดท้ายก็ต้องเลี้ยงตี๋น้อยจนพี่สาวกลับ ก่อนมาถึงบ้านโทรมาถามว่า สบายดีกันใช่มั๊ย บอกไปว่าทุกคนสบายดีแต่ถ้ากลับช้ากว่านี้อีกไม่กี่วิฯก็ไม่แน่..........
จากประสบการณ์เลี้ยงหลานทำให้ผมยอมรับคนเป็นพ่อแม่จริงๆ วันก่อนดูทีวีมีคนเลี้ยงลูกแฝด5 อยากจะไปกราบงามๆในความอึด คิดถึงตอนเด็กๆแม่เลี้ยงเราไหวได้ไงเนี่ย(ทุกวันนี้ก็ยังเลี้ยงอยู่55)
เคยมีพี่คนนึงอายุสามสิบกว่าแล้ว เวลาไปไหนแม่แกชอบโทรตามจิกให้กลับมากินข้าวที่บ้าน แกบอกผมว่า "แม่ไม่ได้เลี้ยงเราจนเราเรียนจบทำงานหรอก....แม่เลี้ยงเราไปจนเราตายโน่นแหละ......"
พาเจ้าตัว(ก่อ)การมาสวัสดีพี่ๆทุกคนก๊าบบ ผมไม่ใช่อิ๊คคิวซังน๊า
Create Date : 13 เมษายน 2550 |
|
11 comments |
Last Update : 13 เมษายน 2550 21:08:47 น. |
Counter : 974 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ
...มาสรงน้ำพระกันมั๊ยค่ะ...
ปล.ตี๋น้อยน่ารักจังค่ะ แต่คงเหนื่อยน่าดู ขนาดแค่เล่นกะหลานไม่กี่ชม.ยังต้องเดินตามเมื่อยเลย อิอิ