Group Blog All Blog
|
รักแม่ให้โลกรู้ เนื่องจากแม่เสียตั้งแต่รสยังเด็กๆ จำความได้บ้างไม่ได้บ้าง แถมรูปก็ไม่ค่อยได้ถ่ายกับท่าน นี่เป็นเพียงรูปเดียวที่รสมี รสเลยไม่ค่อยมีเรื่องราวที่จะมาถ่ายทอดมากนัก แต่มีเรื่องหนึ่งที่ท่านตัดสินใจทำบางอย่างเพื่ออนาคตของรส ซึ่งรสคิดว่ามันสำคัญมากๆ ถ้าไม่มีวันนั้นชีวิตรสก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร งั้นรสจะเล่าให้ฟังค่ะ  ย้อนอดีตหน่อยนะคะ คือรสเป็นเด็กต่างจังหวัด และเป็นโปลิโอตั้งแต่ขวบนึง ขาเดินไม่ได้ทั้งสองข้าง อยู่บ้านก็คลานเอาตามประสา ไปโรงเรียนก็ขี่หลังพี่หลังเพื่อนไปบ้าง ชีวิตก็ดำเนินไปแบบไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ได้คิดถึงอนาคตของตัวเองเลย แต่คนที่คิดถึงอนาคตของรสก็คือแม่ค่ะ ท่านเห็นว่าโรงเรียนประถมยังอยู่ใกล้บ้าน มีพี่มีเพื่อนพอช่วยพากันไปได้ แต่ถ้าจบแล้วล่ะ ต้องไปต่อโรงเรียนมัธยมในเมือง ซึ่งระยะทางไกล เรียนก็ต้องย้ายห้องไปมา คงไม่สะดวกแน่นอน ครั้นจะให้รสเรียนจบแค่ ป.6 ก็ไม่รู้จะไปทำอะไรเลี้ยงดูตัวเองได้ ท่านเลยตัดสินใจครั้งสำคัญที่รสเกริ่นไว้น่ะค่ะ คือส่งรสไปเรียนโรงเรียนประจำสำหรับคนพิการที่ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี  วันที่ท่านไปส่งรสที่นั่น ขอบอกเลย ไม่อยากมา ไม่อยากอยู่ อยากกลับบ้าน น้อยใจแม่เหมือนกันว่าทำไมต้องให้รสมาอยู่ที่นี่ด้วย แถมวันนั้นแม่ก็เฉยๆ มากเลย พยายามทำและพูดให้รสรู้สึกว่าที่นั่นน่าอยู่ ได้เรียนนะ มีเพื่อนด้วย สุดท้ายรสก็ต้องอยู่ แรกๆ ก็ยังน้อยใจท่านนะ เคยเขียนจดหมายไปให้ท่านมารับกลับบ้าน แต่ท่านก็ไม่มารับ จนมารู้จากปากยายหลังจากแม่เสียไปแล้วว่า วันนั้นขากลับจากมาส่งรส ท่านเสียใจมาก ร้องไห้ตลอดเลย ข้าวปลาก็ไม่ลงรถมาทาน ยายบอกแม่ไม่ได้อยากทิ้งรสนะ แต่ท่านทำเพื่ออนาคตของรส ให้รสได้เรียนสูงๆ จะได้ทำงานสบายๆ เลี้ยงตัวเองได้  การตัดสินใจของแม่ครั้งนั้นทำให้รสได้เรียนหนังสือจนจบ ม.6 ได้เรียนดีไซน์และตัดเย็บเสื้อผ้าตามที่อยากเรียน ได้เรียนคอมพิวเตอร์เพื่อได้ทำงานสบายๆ ตามที่แม่อยากให้เป็น ล้วนเป็นสิ่งที่รสคงไม่ได้สัมผัสแน่ๆ ถ้ารสยังคงใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัดเหมือนเดิม  ชีวิตหลังเรียนจบ รสก็ได้ทำงานเลี้ยงดูตัวเองได้อย่างที่แม่ต้องการเลย งานสบายๆ ที่ใช้สมองใช้ความสามารถที่เรามี ทำงานที่คอนโดฯ บ้าง งานโรงแรมบ้าง งานบริษัทฯ บ้าง ทำให้รสได้มีชีวิตที่เหมือนคนอื่นทั่วไป  สิ่งหนึ่งที่รสรู้สึกว่าสำคัญมาก คือรสได้มีสังคม รสได้มีเพื่อน ได้รู้จักคนมากมาย จนทำให้ความแตกต่างทางร่างกายมีช่องว่างที่แคบลง รสได้ทำอะไรต่ออะไรหลายสิ่งอย่างเลย ได้กิน ได้เที่ยว บลาๆๆ  ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็มีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตหลายสิ่งเหมือนกัน แต่ที่สุดในชีวิตคนธรรมดาอย่างรส คือรสได้ไปเที่ยวประเทศนอร์เวย์เดือนนึงค่ะ เป็นประสบการณ์ที่รสคงหาไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้ ทำให้สังคมและโลกทัศน์ของรสกว้างมากขึ้น    ทั้งหลายทั้งปวงที่ผ่านมา ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็ตาม นั่นคือการที่รสได้ใช้ชีวิตเยี่ยงคนธรรมดาคนหนึ่งค่ะ ปัจจุบันนี้รสกลับมาอยู่กับครอบครัวน้องชายแล้ว มาช่วยกันทำงานกะน้อง ช่วยดูแลกันและกัน อยากให้แม่มาอยู่ตรงนี้จัง อยากให้แม่เห็นอนาคตของพวกเรา เห็นหลานๆ ที่น่ารัก และที่สำคัญรสอยากจะกราบขอบคุณแม่มากๆ ที่ให้ชีวิตให้อนาคตแก่รส รสรักและคิดถึงแม่มากๆ รสจะจดจำทุกภาพความทรงจำของเรา แม้มันจะเป็นความทรงจำสีจางๆ ก็ตาม แต่มันจะอยู่กับรสไปตราบลมหายใจสุดท้ายของรสเช่นกันค่ะ
ได้รางวัลด้วย ขอบคุณ Bloggang มากๆ นะคะสำหรับกิจกรรมดีๆ
  โดย: racharosy
 วันที่: 12 กันยายน 2557 เวลา:6:16:04 น. |
racharosy
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] รสไม่ได้มีความรู้หรือเชี่ยวชาญอะไรมากมายเรื่องความสวยความงาม เป็นแค่คนหนึ่งที่ชอบและสนใจเรื่องเหล่านี้ รสชอบทดลองใช้ผลิตภัณฑ์หลากหลายอยู่เรื่อยๆ จึงอยากแชร์ประสบการณ์เหล่านี้ เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นในการตัดสินใจเลือกซื้อเลือกใช้ ดังนั้นรีวิวต่างๆ ในบล็อกนี้ รสจะนำประสบการณ์จากการใช้จริงมารีวิว ในแง่ลักษณะของผลิตภัณฑ์และความรู้สึกที่มีต่อผลิตภัณฑ์ โดยอ้างอิงข้อมูลจากผลิตภัณฑ์นั้นๆ เสริมด้วยความคิดเห็นส่วนตัวหลังจากได้ทดลองใช้ผลิตภัณฑ์นั้นๆ ส่วนในเรื่องประสิทธิภาพหรือผลของผลิตภัณฑ์บางชนิดนั้น รสจะไม่ได้เน้นเท่าที่ควร เพราะหลายๆ ผลิตภัณฑ์ต้องใช้ระยะเวลาในการใช้ ถึงจะเห็นผลหรือประสิทธิภาพค่ะ หมายเหตุ : - ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยแพ้ผลิตภัณฑ์ใดๆ ดังนั้นเรื่องการแพ้ขึ้นอยู่แต่ละบุคคล รสตอบไม่ได้ว่าคุณจะแพ้ผลิตภัณฑ์นั้นๆ หรือไม่ คุณควรหาขัอมูลเพิ่มเติม หรือใช้ขนาดทดลองก่อนถ้าเป็นไปได้ - ภาพประกอบการรีวิวอาจไม่ชัดเจนบ้าง สีผิดเพี้ยนบ้าง รสต้องขออภัยด้วย เพราะรสใช้กล้องมือถือธรรมดาถ่ายค่ะ - รูปแบบรีวิวอาจจะเดิมๆ คล้ายๆ กัน อันนี้ตั้งใจทำให้เป็นมาตรฐานเดียวกันของรสนะคะ Link |
||||||||||||
