หายไปนานมาก มัวแต่วุ่นวายกับการใช้ชีวิต จนลืมตัวเองอีกคนในเพจนี้ไปแล้ว

แปลกจัง ทำไมจู่ๆคิดถึงบล็อกแกงค์นะ lol พอเข้ามาอีกที หน้าเพจที่เขียนบล็อกเปลี่ยนไป แถมเราเองก็ลืมวิธีใส่รูปแล้วซะงั้น อ้าว...ตัวอีโมติคอนแสดงอารมณ์ก็หายด้วย หรือมันไปซ่อนอยู่ตรงไหนหว่า?

 เจอแล้ววว ซ่อนอยู่จริงๆด้วย น่าจะต้องเข้ามาเขียนบ่อยๆแล้วล่ะ จะได้คล่องขึ้น

อย่างน้อย เดือนนี้ทั้งเดือนน่าจะได้มีเวลาเขียนเยอะล่ะนะ

ชีวิตที่วุ่นวาย เจออะไรมาเยอะมาก และเราเองก็โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ในแง่ของอารมณ์ ความคิด คงเพราะสถานการณ์มันบังคับ ถ้าไม่ตายเพราะสิ่งนั้น มันก็จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ... คงจะจริง  นึกถึงเพลงของ Kelly Clarkson ขึ้นมาเลยนะ

สิ่งนึงที่เป็นเหมือนพรในชีวิตคือการมีชาแนล เธอคนนี้ทำให้โลกของเราหมุนต่อไปได้ด้วยรอยยิ้มและมีวัตถุประสงค์ รักมากจริงๆ เด็กดีของแม่ 

ตัวเราเองก็เปลี่ยนไปเยอะ ไม่ใช่แค่ความเป็นผู้ใหญ่ ความคิดงี่เง่าก็น้อยลง แต่บางทีอีโก้ก็ยังสูงอยู่นะ พยายามปรับปรุงอยู่ มองโลกกว้างขึ้นมากกว่าแค่ตัวเอง และแน่นอน การเปลี่ยนแปลงของรูปลักษณ์ภายนอกด้วย อ้วนขึ้น คล้ำขึ้นและสวยขึ้น (อันหลังไม่มีใครบอก พยายามให้กำลังใจตัวเอง) 

รู้สึกเหมือนชีวิตกำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงเร็วๆนี้ ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ก็จะตั้งมือเตรียมพร้อมรับล่ะนะ

ตี1กว่าแล้ว ไม่รู้จะมีคนมาอ่านไหม เพื่อนๆในบล็อกหายไปหมดแล้ว แต่ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นไดอะรีแล้วกัน

Good Night World ^_^

กระต่าย