เรื่อยเปื่อย...เหนื่อยนะหัวใจ
ความรักนี่มันก็แปลกดีนะ นึกจะลาก็ไม่ได้มีบอกกล่าว พอไร้ซึ่งข่าวคราวอยู่..อยู่ ก็กลับเข้ามาโฉบให้ใจเราหวั่นไหวซะงั้น ก็เคยแอบชอบใครคนนึง อืม...แต่มันก็ได้แค่แอบๆอยู่อย่างนั้นนั่นแหละคนอย่างเรา ไม่กล้าหรอกที่จะบอกกับเค้า เวลาเค้าเข้ามาคุยด้วยงี้ ดีใจนะ แต่ดีใจจนพูดไรไม่ออกนี่ดิ - -"จากนั้นก็มีโทรคุยกันอยู่บ้าง ทำเอาเราจิ้นไปซะไกล(อยู่คนเดียว)แต่ในใจลึกๆก็พอรู้แหละ ว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรามากกว่าปกติหรอกงือ...แต่ต้องเข้าใจนะ ว่า คนเราอยู่ได้ด้วยความหวัง ใช่มะล่ะก็ได้แต่มองอยู่นั่นแหละ จนเค้าเจอใครบางคนที่ "พิเศษ" (เพิ่มลูกชิ้น ไม่ผัก ไม่งอก... มั่วแล้ว)พอรู้..เราก็ได้แต่นั่งใบ้ อมแห้วอบแห้งไว้เงียบๆอย่างนั้นแหละปกติก็เงียบอยู่แล้ว เลยกลายเป็นใบ้แด๊กไปอีกพักใหญ่ๆเลย เหอๆๆ ...ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ก็พอแล้ว ไม่มีเงื่อนไขใดใดในความหวังดี......แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้ ก็ถือเป็นโชคชะตาดีดี ที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ...เหมือนรายการวิทยุที่เราชอบฟังจะรู้ใจ เปิดเพลงมาได้ซ้ำเติมใจช้ำๆ คล้ำๆ ดำปิ๊ดปี๋ของเรามากๆเลย คือโชคดีที่ได้เจอคนที่เราชอบ แต่ดันซวยกว่าตรงที่เค้า ไม่เคยคิดชอบเราเลยนี่สิ แง~จากวันนั้น เราก็ดูได้ ได้แค่ดู ดูแล้วก็ ปวดตับจี๊ดๆไล่ไปถึงเซี่ยงจี๊ข้างขวา ลามมาหน้าอกข้างซ้ายตรงสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหัวใจนั่นแหละ อย่างงี้ล่ะมั้งที่เค้าเรียกว่าชีช้ำ กะหล่ำผัดน้ำมันงาผสมเบต้าแคโรทีนเราเลยหันไปเข้าวัดฟังธรรม ทำเอาเพื่อนๆอึ้ง ที่เห็นเราอยู่ดีๆก็หันมาถือศีลกินซาลาเปาไส้หมูสับซะดื้อๆพระธรรมช่วยข่มใจเราได้ไม่ถึง 2 วัน เห็นเขาเดินจูงมือกันเดินผ่านหน้า ทำเอาน้ำตาแทบร่วง ณ บัดนั้น หลังจากวันนั้น ทุกๆคืนเราก็ได้แต่แอบแช่งให้เค้าเลิกกัน (ตัวอย่างที่ไม่ดี ไม่ควรเอาเยี่ยงนะจ๊ะ)เคยได้ยินใช่มะ ว่าความพญามารอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่แถวนั้นนั่นแหละเราแช่งอยู่นานทีเดียว นานจนหลังๆลืมไปแล้วว่าแอบหวังให้เค้าเลิกกัน แล้วเค้าก็เลิกกันในที่สุดน่ะแหละตอนเค้าเลิกกัน เค้าโทรมาระบายกับเราด้วย ดูเค้าเสียใจมากเลยนะเราก็ได้แต่เห็นใจและให้กำลังใจเค้าไป (แต่ในใจเราดี๊ด๊ามากมาย)แต่คนมันจะโง่ ทำยังไงก็ไม่หายจากความโง่งมเราก็เหมือนกัน ไม่กล้ายังไง ก็ยังงั้น เรียกว่าด้อยพัฒนาการทางความากล้าก็ได้จนแล้วจนไม่รอด เราก็ไม่กล้าจะบอกความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าซะทีจนในที่สุดเค้าก็ไปพบกับใครที่(เราดูแล้วก็)เหมาะสมกับเค้าน่ะแหละเราว่าเค้าก็ไม่โง่นะ - -" คือ..ก็น่าจะพอดูออกบ้างแหละว่าเราชอบเค้าอยู่ (มากๆด้วย)แต่เค้าก็ไม่เคยที่จะมีท่าทีสนใจเราบ้างเลย จนเค้ามีแฟน(อีกหน)นั่นแหละเพื่อนเราว่าเราเป็นพวกออทิสติกทางความรักอ่ะปิ๊งใครแล้วก็ "เอ๋อเหรอ" ใบ้กิน แสดงออกไม่ค่อยจะเป็นซะงั้นดีนะไม่ถึงกับออกอาการชักดิ้นชักงอ น้ำลายฟูมปาก ก็แอบหวังอยู่ลึกๆเหมือนกันนะว่า ซักวันเค้าอาจจะเข้าใจเรา และหันมารักเราบ้าง (เพ้อเจ้อมากไปไหม)หรือไม่ก็คงมีซักวันที่เราจะได้พบกับ "ใคร" ซักคน ที่เต็มใจจะรักคนอย่างเราจริงๆ แอบหวังมากไปไหมนะ