สวัสดีค่ะ แซมหายไปนาน เกือบตกเทรนเลย เค้ามีบล๊อกๆกันด้วย แวะมาเยี่ยมเยียนคุณพธูกับน้องตองตังค่ะ

มาอ่านบทความเกี่ยวกับน้องตองตัง แซมชอบมากๆเลย เพราะแซมตอนเด็กๆก็เคยเถียงกับม่าม้า ทำไมเราต้องกินสัตว์ด้วยล่ะ บาปกรรม มันไม่ได้ทำไรผิด (ตามที่ม่าม้าสอน เหมือนคุณพธูบอกน้องตองตังเลย) แม่ตอบว่า มันเกิดมาเป็นอาหาร กินไปไม่บาปหรอก แซมถามต่อ แล้วคนที่เป็นคนขายล่ะ ต้องฆ่าปลา ปู กุ้ง เค้าไม่บาปหรอ แม่อึ้ง ตอบไม่ได้ ฮี่ๆ ยังงงเถียงกันเรื่อยๆจนทุกวันนี้ เวลาแม่ทำอาหารปู แซมก็จะบ่นๆๆๆ แม่บอกว่า ออกไปจากครัวเลย ไม่ต้องมาดู -_-" จ๋อยเลย

เป็นคุณแม่ต้องหาคำตอบมาอธิบายเรื่อยๆเน๊าะ แซมเคยเจอหลานแฝด ถาม ตอนไปทะเลกัน ดูอาทิตย์ตก น้องๆถามว่า พระอาทิตย์มันตกไปไหนอ่ะ อืม แซมตอบว่าไปถามคุณแม่ไป๊ ฮ่าๆ ถ้ามีลูกจะตอบว่ายังไงเนี่ย

มาอ่าน แล้วก็อึ้งกับคำถามของตองตัง เข้าใจที่เขาสงสัย แต่ให้ตอบ ก็ตอบไม่ได้

มาเป็นกองเชียร์คุณพธูไทยกับคุณพ่อน้องตองตังในการตอบ+อธบายแทนละกัน

ค่อยดูสัญญานมือนะค่ะ เอาละ วี้ด บูมได้

เจอถามแบบนี้อึ้งไปหลายวิเหมือนกันนะคะเนี่ย

เคยอ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง พระเอกเป็นมังสวิรัติ เพราะเป็นคนรักสัตว์ตั้งแต่เด็กๆ แล้วก็ถือว่าสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนของเขา วันหนึ่งเขาเกิดความคิดว่าจะไม่กินเนื้อสัตว์แล้ว เพราะรู้สึกเหมือนกินเพื่อนตัวเอง พออ่านเรื่องของตองตังแล้วนึกถึงเรื่องสั้นเรื่องนี้เลยค่ะ

เด็กๆช่างซักช่างถาม ช่างสังเกต ช่างจดจำเป็นเด็กฉลาดค่ะ ทรายนะไม่เห็นเคยสงสัยอะไรกะเค้าเลย บอกยังไงก็เชื่ออย่างนั้น มิน่าสมองไม่ค่อยพัฒนาค่ะ

เห็นด้วยกับคุณทรายค่ะ เค้าว่าเด็กช่างสงสัยเป็นเด็กฉลาด
แหะ แหะ แต่ถ้าช่างซักช่างถามมากๆแบบตองตัง โตขึ้นต้องฉลาดมากๆ แน่ๆเลย

น่ารักเหมือนเดิมเลยค่ะครอบครัวนี้ อิอิ

น้องตองตังนี่มีเหตุผลนะคะ ถึงแม้ว่าจะยังไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลที่คุณพ่อ คุณแม่อธิบายให้ฟังมากนัก แต่ก็เข้าใจโดยดี ไม่ดื้อเลย เห็นด้วยกับพี่ทราย รับรองว่าฉลาดสุดๆ เลยค่ะ

แอบมาอมยิ้ม

แวะมาอ่านค่ะ