|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
แม่ครับ... ผมขอเถอะ
ปกติตองตังเป็นเด็กที่คิดว่า ว่าง่ายคนนึง ไม่ถึงกับดื้อ โดยไม่มีเหตุผล เป็นเด็กที่ไม่อยากทำให้แม่เสียใจ ทำอะไรหลายๆ อย่าง จะชอบถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว ว่า "มาม็องชอบไหม ที่ตองตังทำแบบนี้"
ทำแบบนี้ ของตองตัง คือ กินข้าวให้หมด ตั้งใจว่ายน้ำ พยายามอ่านหนังสือไม่ว่าจะเป็นอ่านจากป้าย อ่านจากโฆษณาในทีวี ฯลฯ เล่นปิงปอง เล่นเกมส์ที่แม่ชอบด้วย ช่วยแม่ตากผ้า เก็บจานที่กินเสร็จแล้ว ฯลฯ
และตองตังจะรู้ว่าอะไรที่แม่ไม่ชอบ เช่น ขอจะไปบ้านเพื่อนที่บ้านเขามีเกมส์วีดีโอ อันนี้แม่ไม่ชอบ เพราะรู้ว่า ไปถึงแล้วก็จะไม่ทำอะไรที่น่าสนใจ นอกจากนั่งแหมะหน้าจอคอมพ์กัน
พอตกเย็น เรามักจะพูดคุยกันเรื่องว่า วันนี้คิดว่า ได้ใช้เวลาอย่างคุ้มค่าไหม ได้ทำอะไรที่อยากทำ และน่าสนใจไหม นั่นคือ จะใช้เวลาช่วงก่อนนอนคุยกันเบาๆ 2 คนแม่-ลูก
คืนนี้ตองตังไม่ค่อยสบาย เลยไม่อยากคุย ขอแค่ให้เกาหลังให้ และให้นอนอยู่ข้างๆ คนเป็นแม่ก็อยากจะบริการลูกชาย (ที่วันนี้ทำตัวน่ารัก) นอกจากเกาหลังแล้ว ก็จะเสนอด้วยการร้องเพลง พอแค่ ฮัมเท่านั้น เพราะร้องไม่เคยเป็นเพลงเลย จำเนื้อไม่ได้มั่ง แต่แค่ฮัม ก็ยังผิดจังหวะเลย ฮัมอยู่ได้สัก 1 นาที
"มาม็อง มาม็องอย่าเสียใจนะ แต่ว่า..." "ทำไมลูก" "มาม็องไม่ร้องเพลงได้ไหม?" "ทำไมล่ะ มาม็องร้องไม่เพราะหรือ?" "... ไม่ใช่ แต่ว่า ตองตังคิดว่าไม่ร้องดีกว่า เกาหลังอย่างเดียว ตองตังจะได้หลับได้"
เลยจำต้องเงียบเสียงฮัมเพลงไป สงสารลูกนอนไม่หลับ
Create Date : 04 มีนาคม 2551 |
|
8 comments |
Last Update : 4 มีนาคม 2551 5:25:48 น. |
Counter : 625 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: โบค่ะ (bodiamond1 ) 4 มีนาคม 2551 11:23:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลลันดา (cha-Aerng ) 4 มีนาคม 2551 15:28:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
บล็อกนี้เปิดไว้เพื่อเก็บสิ่งที่เขียนจากที่ต่างๆ เอามารวมๆ กัน ไม่ได้เข้าบล็อคบ่อยๆ มาดูเฉพาะตอนที่จะเขียนอะไร ดังนั้นถ้าใครมาเยี่ยมชมหรือเขียนถามอะไรเอาไว้ จะไม่เคยตอบ เพราะกว่าจะตอบมันนานมาก และผู้ถามคงจะลืมไปแล้วว่าถามอะไร
|
|
|
|
|
|
|
|
คุณแม่ไม่ต้องเสียใจนะคะ
ตอนที่ข้าวต้มมัดเกิดใหม่ ๆ
พอร้องไห้ แม่ไม่รู้จะทำยังไง
นมก็ไม่กิน อุ้มเดินก็ยังไม่หยุด
แม่เลยร้องเพลงให้ฟัง
ทีนี้เลยยิ่งร้องดังใหญ่เลยค่ะ
ถ้าพูดได้ก็คงพูดเหมือนพี่ตองตังนี่ล่ะ
อิอิ...