Bloggang.com : Qingqing : กรุณาอย่าเอาตูดพิงเสา...

กรุณาอย่าเอาตูดพิงเสา...

วันนี้เป็นวันแห่งความอารมณ์เสียในการโดยสารรถสาธารณะ

ตอนเช้า นั่งสาย 29 จากรังสิตไปจตุจักร ปกติของเราจะนอน+หลับ หลับจริงจิ๊งนะ ไม่ได้แกล้งหลับ ก็ตื่นแต่ตีห้าก่าๆ ให้นั่งรถ 1 ชั่วโมง ใครไม่หลับเป็นยอดคน

นอนๆ อยู่ สะดุ้งตื่นเพราะมีอะไรมากระแทกเหนืออกด้านซ้าย ลืมตามาดู กระเป๋าใบควายที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เดี๊ยนนั่งนั่นเอง she ไม่สนใจเลยว่ากระเป๋าใบฟายขนาดนั้นจะมากระแทกเราที่นั่งอยู่ (รถแน่นมากๆ ทำให้ไม่มี space ระหว่างคนยืนและคนนั่ง เป็นปกติที่นอนๆ แล้วอยู่ดีๆ จะรู้สึกว่าทำไมเหมือนตัวเองโดนบีบ ตื่นมาดูถึงเห็นว่าคนแน่นยัดกันอยู่ในรถ) เราพยายามขยับตัวให้ she รู้สึก แต่ไม่เลย ยังคงทิ่มแทงกันต่อไป แล้วอยู่ดีๆ she ก็เหมือนจะเห็นว่าเราขยับไปมา เลยจับกระเป๋าตัวเองไว้ไม่ให้มันแกว่งตามแรงรถ ดิฉันก็ดีใจ๊ดีใจ จะได้นอนเป็นสุขเสียที โธ่เว้ย มันยังไม่ถึงหอวังเลย มาทำให้ฉันตื่นทำมายยเนี่ย แต่นอนได้ไม่ถึงห้านาที เอาอีกแล้วค่ะคุณ มาอีหรอบเดิม ฮือๆๆๆ

จนในที่สุดก็มาถึงป้ายจตุจักรเสียที she ก็ลงป้ายเดียวกับเรานั่นแล อยากจะดึงผมไว้จริงๆ แล้วบอกว่าเฮ่ย ถือกระเป๋าน่ะดูด้วยสิฟระว่ามันไปชนคนอื่นหรือเปล่า

กรุณาจำใส่กบาลว่า... หากท่านถือกระเป๋าใบโต กรุณาใส่ใจคนรอบข้างสักนิดว่าไอ่ความใหญ่ของกระเป๋ามันไปรุกรานพื้นที่ของใครหรือเปล่า ไม่ใช่สักแต่ว่าถือ ชนใครช่างแม่มแบบนี้...

พอมาตอนเย็น.. นั่งรถตู้กลับบ้าน ได้ที่นั่งใกล้กับไอ่อ้วนดำคนนึง (ไม่น่าตัดสินใจนั่งข้างมันเลย ตัวเราก็ใช่ว่าจะเล็ก) ไอ่เวงนี่ก็เป็นโรค cellphonelism มันคุยตลอด กดหาเพื่อนคนโน้น คนนี้ คุยคนนี้จบเอ้ากดไปหาอีกคน คิดดู๊ว่ามันยังกดหาป๊ามันเลย ย้ำว่าป๊าจริงๆ เพราะมันเรียกพ่อ เอ่ออ เป็นแบบนี้ตั้งแต่ขึ้นโทลล์เวย์ยันถึงป้ายตรงข้ามฟิวเจอร์รังสิตฯ กจบ. (กรูจะบร้า)

กรุณาจำใส่กบาลว่า.. กรุณาหลีกเลี่ยงการพูดคุยในที่สาธารณะโดยเฉพาะในที่คับแคบอย่างรถตู้ (จะได้มั้ยวะ) อย่าคิดว่าเป็นที่สาธารณะจะทำอะไรก็ได้ โทรศัพท์ของฉัน ฉันจะโทรอะไรประมาณนี้ ขอโทษไม่มีใครอยากฟังเรื่องของคุณเลย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ให้ตรายสิว่าจะมาคุยให้คนอื่นได้ยินทำไม??? อ่อหน้าด้านสมองหนานี่เอง ไม่มีปัญญาจะคิดว่าอะไรถูกอะไรควร.. ในรถไฟฟ้าก็เหมือนกันนะ บางคนคุยเสียงดังมาก แบบว่ารู้กันทั้งขบวนไปเลยว่ามันจะไปทำอะไรที่ไหนกัน เฮ่อ แต่ก็นะขนาดโรงหนังที่ที่มันควรจะดูหนัง มันยังคุยกันเลย นับประสาอะไรกับที่อื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในจิตสำนึกของมันว่าควรจะเงียบ

อ่ะมาเรื่องสุดท้ายให้มันตรงกับชื่อเรื่องหน่อยนะ

คนที่โดยสารรถไฟฟ้าคงรู้ดีใช่มั้ยว่าพื้นที่ให้จับมันมีน้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัดและแบ่งปันกัน เจอบ่อยมากไอ่ประเภทขึ้นมาปุ๊ปเอาตูดพิงเสาซะงั้น เอาหลังพิงก็ด้วย ไม่สำนึกเรยยยว่ามันเบียดที่คนอื่นเขาที่ต้องจับเสาเพื่อช่วยทรงตัว บางรายพอมีคนขึ้นเยอะรู้ตัว เริ่มเอาตูดห่างเสา แต่บางราย มันด้านจริงๆ ค่าคุณ ยืนมันทั้งอย่างนั้นหล่ะ แม่อยากจะเอาเข็มจิ้มก้นไอ่คนพวกนี้ซะจริงๆ เวลาเห็น ฉันว่านอกจากที่จนท. สถานีจะประกาศว่า ให้หลบให้คนด้านในออกมาก่อนแล้วน่าจะประกาศด้วย "และเมื่อเข้าไปยืนแล้วกรุณาอย่าเอาตูดพิงเสานะคะ"

สำนักรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมของคนไทยมันด้อยลงทุกวัน ในโรงเรียนคงไม่มีสอน ต้องให้กระทรวงศึกษาจับใส่หลักสูตรสอนกันจริงๆ จังๆ เสียแล้ว ไม่สอนไม่ได้ มันคิดกันเองไม่ได้ ขนาดสอนมันยังไม่จำ ไม่ปฏิบัติ

พูดแล้วก็นึกได้ถึงเรื่องเล่าของอาจารย์คนนึงสมัยเรียน อาจารย์เล่าว่าไปดูบั้งไฟพญานาค ทีนี้ก็มีคนล้านแปดนั่งดูกัน พวกนั้นก็คงส่งเสียงดัง อาจารย์เลยบอกว่าช่วยเงียบๆ หน่อยค่ะ ไอ่พวกนั้นตอบมาว่า "นี่เป็นที่สาธารณะนะ ถ้าอยากเงียบก็กลับบ้านสิ" ดู๊ดูสิคะคุณ

แสดงว่าคอนเซ็ปต์เรื่องที่สาธารณะของคนไทยมันแย่ มันต่ำมากๆๆๆๆๆ เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับการได้รับการศึกษาหรือไม่ได้รับเลยนะ เพราะอย่างที่บอกไอ่พวกชอบคุยในโรงหนังเสียงดังมันก็จบปริญญาทั้งน้าน ใช้โทรศัพท์รุ่นแพงๆ แต่ปัญญามันไม่งอกเงยตามทรัพย์ที่มี อ่ะล่าสุดเลย งานพืชสวนโลกที่พี่ไทยที่มีปัญญาเสียตังค์เข้าชมงานแต่ก็ไปทำให้ดอกไม้เขาเสียหาย

กรำจริงๆๆๆ

แล้วมันเกี่ยวกับกลุ่ม "สุขภาพ" ตรงไหน อ๋อ เกี่ยวโดยตรงกับ "สุขภาพจิต" ของดิฉันค่ะ

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2549

Last Update : 8 พฤศจิกายน 2549 21:55:12 น.

9 comments

Counter : 849 Pageviews.

เอาตูดพิงเสา เอาหลังพิงด้วย
ไม่ชอบเหมือนกันค่ะเพราะมันทำให้คนตัวเตี้ย และไม่มีที่จะนั่งต้องหามุมจับ บางครั้งก็เอามือ ไปแปะข้างกระจก (ประตู) เป็นตุ๊กแก พอรถเลี้ยวที แทบจะกลิ้งหลุนๆๆ ไปตกอยู่บนตักใครแถวนั้น...

มาอ่านแล้วยิ้ม
นึกภาพตอนที่ตัวเอง เป็นสาวเมืองกรุง

และดีใจที่ตอนนี้ กลายมาเป็นสาวบ้านนอก...

โดย: ดาริ (ดาริกามณี

) วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:42:05 น.

โฮๆๆ เจอประสบการณ์คล้ายๆกันอย่างนี้

เรื่องรถเมล์...มันก็น่าเห็นใจนะคะ ถ้าคนมันแน่นๆๆๆๆมาก เค้าก็คงลำบากในการระวังไม่ให้กระเป๋ามาโดนเรา เพราะต้องพะวงกะการทรงตัวบนรถด้วย 55 เอาน่า...อย่างน้อยเราก็ได้นั่งอ่ะเนอะ เล็กๆน้อยๆเราก็ยอมกันปายย...

เรื่องรถตู้ ... เจอมาเหมือนกันค่ะ ไม่ใช่แค่คุยโทรศัพท์ แต่ถ้ามากับเพื่อนด้วยกัน ยิ้งตอนเช้า โอ๊ย...เม้าท์กันหูดับตับไหม้ น่ารำคาญมากๆ ตรูจะนอนเฟร้ยยย เห็นบางคันเหมือนกันที่ติดป้ายไว้เลยว่าอย่าคุยเสียงดังรบกวนผู้อื่น แต่ก็ใช่ว่าคนไทยจะเชื่ออ่ะเนอะ

เรื่องรถไฟฟ้า...บางทีที่เราจับเสาไว้ก่อนแล้ว ไอ้คนเข้ามาทีหลัง ยังเอาตูดมาพิงเสาที่เราจับไว้เฉย ก็มี
เฮ้อ...คิดแล้วหน่ายจัง ซักวันอยากจะได้ยินบนรถไฟฟ้าประกาศคำนี้เหมือนกันค่ะ "และเมื่อเข้าไปยืนแล้วกรุณาอย่าเอาตูดพิงเสานะคะ"

โดย: pikku

วันที่: 9 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:40:46 น.

คุณดาริฯ.. อิจฉาจังที่ไม่ได้เป็นสาวเมืองกรุงแล้ว

น้องปิ๊ก .. ก็จริง ได้นั่งดีกว่ายืน (ซีอิ๊วครึ่งขวด) พี่ก็เห็นป้ายติดไว้หลายคันเหมือนกันที่ว่าอย่าคุยเสียงดัง แต่ดูเหมือนป้ายจะเล็กไป เลยไม่มีใครเห็น

โดย: Qingqing IP: 203.170.164.62 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:59:59 น.

ตายแล้วขอสารภาพ พี่ก็เคยเอาตูดพิงเสาอ่ะ

ก็เฮาตัวเตี้ยนี่นา แหงนไม่ถึงราว อ่ะนะ แต่รถไม่แน่นขนาดนั้น อุอุ ว่าแต่เราก็กลายเป็นสาวบ้านนอกมานานแล้ว ไม่ต้องกลัวหัวทิ่มในรถเมล์ เพราะจับราวไม่ถึงอีกแล้ว
น้อง ชิงๆ อารมณ์ดีนะคะ มีข่าวดีมาฝาก แต่นู๋อาจจะไปจองตั๋วเรียบร้อยแล้วละมั้ง

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4868242/A4868242.html

โดย: พี่จังไม (ทำไมต้องล็อกอิน

) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:42:35 น.

เห็นด้วยคะ เวลาเค้ามาพิงที่พนักเบาะบนรถอ่ะนะ นั่งไม่ได้คะ บางคนก็นะ นั่งซะเบียดเข้ามาเลย วันนั้นเจอบน BTS ป้าแกเล่นเอาถุงมาวางระหว่างเรากะเค้าเลย โคตะระรำคาญ

โดย: Lilly (supremeking

) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:09:06 น.

สวัสดีคุณ Lilly เพื่อนร่วมชะตากรรมค่ะ

โดย: Qingqing IP: 203.170.164.62 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:56:56 น.

ก็อปที่ป้านุชพูดมาแปะดีกว่า

" แต่เดี๋ยวนี้มันเป็นแบบนี้จริงคนไม่ค่อยคิดถึงสิทธิของคนอื่น มัวแต่คิดว่าตูอยากทำอะไรก็ทำไม่แคร์ว่าทำแล้วใครเดือดร้อนมั่งเรื่องแบบนี้มันก็ต้องทนกันไปแหละถ้าพ่อแม่ไม่ปลูกฝัง ครูไม่สั่งสอนกันตั้งแต่เด็กๆโตขึ้นมันไม่รู้สึกตัวหรอก
บางทีมันยังมามองหน้าเราอีกแน่ะ ประมาณว่าเราทำผิด คิดดูคิดดู"

โดย: ป้านุช ในร่าง Qingqing IP: 203.170.164.62 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2549 เวลา:17:13:58 น.

โดย: dpofkg IP: 124.122.137.86 วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:13:05:36 น.

นอกจากที่เล่ามานี้ อีกเรื่องที่น่ารำคาญมากคือ teliphonelism ไม่รู้ว่า ไอ้พวกนี้มันจะขาดใจตายหรือไงไม่ทราบ ขณะขึ้นรถ - ลงเรือ แสนแสบ เดินข้ามถนน มันก็ยังโทร.อยู่ แทนที่จะหยุดก่อน เวลาเกิดอุบัติเหตุ คนที่ซวยคือ คนขับยานพาหนะไม่ว่า เรือ รถ พวกนี้มีสมองไว้กั้นหูจริงน่ะ..พี่น้อง ใครเป็นพ่อแม่ช่วยเน้นย้ำบุตรหลานด้วย จักขอบคุณยิ่ง...ช่วย ๆ กันครับ

โดย: แดง IP: 27.130.67.128 วันที่: 27 มกราคม 2557 เวลา:19:29:31 น.