Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2549
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
7 มิถุนายน 2549
 
All Blogs
 
ฉันรักในหลวง

วันที่ 9 มิถุนายนที่จะถึงนี้เป็นวันครบรอบ 60 ปีแห่งการครองราชย์ของในหลวงของเราบรรยากาศในตอนนี้ มองไปทางไหนก็มีแต่เสื้อสีเหลืองและสายรัดข้อมือ สะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกที่เราทุกคนมีต่อพระองค์ท่านจริงๆ รายการโทรทัศน์ก็จะมีเรื่องราวของพระองค์ท่านมากมาย รวมถึงงานนิทรรศการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศก็ว่าได้ ทุกๆ คนกำลังอยู่ในอารมณ์ปลาบปลื้มและซาบซึ้งไปกับพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ที่ทรงงานหนักเพื่อประชาชนของท่านมาตลอด 60 ปี ฉันอยากให้ทุกๆ คนรู้สึกแบบนี้ในทุกๆ วันและตลอดไป เพราะถ้าทุกคนมีใจสามัคคีกันแบบนี้ตลอดไป อะไรอะไร ในประเทศของเราคงจะดีขึ้น

ระหว่างนี้ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเวลาเห็นอะไรที่เกี่ยวกับท่าน ฉันมักน้ำตาซึมเสมอ เริ่มตั้งแต่ในงานนิทรรศการ โซนที่ฉายวิดีทัศน์ตอนที่พระองค์ต้องจากแผ่นดินเพื่อทรงศึกษาต่อที่สวิตเซอร์แลนด์ ประโยคที่ว่า "หากประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะละทิ้งประชาชนไปอย่างไรได้" ทำเอาฉันน้ำตาซึม (ถ้ายืนดูอยู่คนเดียวคงจะน้ำตาไหลไปแล้ว แต่นิสัยเสียของฉันคือการไม่ร้องไห้ต่อหน้าสาธารณชน) มันไม่ใช่ประโยคที่ฉันไม่เคยได้ยิน แต่ ณ ตรงนั้น ฉันรู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น ท่านไม่เคยทอดทิ้งพวกเราจริงๆ

เมื่อคืนก็เพิ่งได้ดูโฆษณาเฉลิมพระเกียรติ 'In your heart' พระราชดำรัสปิดท้ายโฆษณาทำเอาเราน้ำตาซึมอีกแล้ว

"ที่ของข้าพเจ้าในโลกนี้คือการที่ได้อยู่ท่ามกลางประชาชนของข้าพเจ้า นั่นคือคนไทยทั้งปวง"

ฉันไม่รู้จะสรรหาคำพูดสวยๆ ที่ไหนมาเขียนลงในไปรษณียบัตรเพื่อสื่อความรู้สึกของตัวเองออกมาได้หมด มันเต็มตื้นอยู่ข้างใน แค่เพียงคิดว่าถ้าฉันได้มีโอกาสพูดจริงๆ จะพูดอย่างไร ก็ยังเรียบเรียงคำพูดไม่ได้ ฉันแค่อยากจะบอกว่าขอบคุณที่ท่านทรงงานหนักเพื่อพวกเราตลอดมา ถ้าไม่มีท่าน ประเทศของเราคงไม่มาถึงเพียงนี้ เมื่อใดที่ประเทศของเรามีปัญหา ท่านจะเข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์เสมอ สิ่งที่ทำให้ฉันภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นคนไทยก็คือการได้เกิดมาอยู่ใต้ร่มพระบารมีของท่าน ฉันอยากให้ท่านมีความสุขกับประชาชนและประเทศของท่าน ไม่อยากให้ท่านต้องเหนื่อยอีกแล้ว แต่เมื่อไรกันที่ท่านจะไม่ต้องทรงหนักพระทัย เพราะดูเหมือนคนที่ทำให้ท่านหนักพระทัยจะไม่สำนึกกันเสียบ้างเลย

เมื่อไรที่เราจะอยู่กันอย่างพอเพียงตามหลักที่ท่านสอน? การไม่รู้จักสถานะที่แท้จริงของตัวเองคือความหายนะ เหมือนกับที่มีคนเคยบอกไว้ว่า คนจนที่ไม่รู้ว่าตัวเองจน นี่หล่ะคือปัญหา ถึงเวลาแล้วหรือยังที่จะตาสว่างมองเห็นความจริงสักทีว่าประเทศของเรามีสถานะทางเศรษฐกิจเป็นอย่างไร? เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันไปดูหนังที่โรงหนังในห้างใหญ่กลางกรุง พนักงานประกาศว่าเรามีโรงหนังที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเมื่อวันก่อนฉันอ่านบทความเรื่องโทรศัพท์มือถือคนเขียนเขียนว่า ประเทศเราล้าหลังในเรื่องเทคโนโลยี 3G ทั้งสองเหตุการณ์ทำให้เกิดคำถามเดียวกันในใจฉันว่า "การมีโรงหนังใหญ่ที่สุด และ มีเทคโนโลยี 3G ใช้" มันทำให้ประชาชนคนไทยมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอย่างนั้นหรือ? มันไม่ดูทุเรศไปหน่อยหรือที่จะไปอวดต่างชาติว่าโรงหนังบ้านฉันใหญ่ระบบเสียงไฮเทค แต่ยังมีคนไม่รู้หนังสือและยากจนเต็มไปหมด??

ฉันอยากให้งานฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี เป็นจุดที่ทำให้มีผู้เกี่ยวข้องในการพัฒนาประเทศ ได้ฉุกคิดอะไรได้บ้าง เพราะฉันเชื่อว่าการแสดงความรักต่อพระองค์ไม่ใช่แค่การใส่เสื้อเหลืองและสายรัดข้อมือ หากแต่การกระทำต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญที่จะแสดงให้ท่านรู้ได้ว่าเรารักพระองค์ เหมือนกับที่พระองค์แสดงออกซึ่งความรักที่มีต่อประชาชนด้วยการกระทำเช่นกัน

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน




9 มิถุนายน 2549

เช้าวันนี้เป็นเช้าแรกที่เราไม่หลับบนรถเมล์ เพราะอยากดูคนใส่เสื้อเหลือง ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่วันนี้จะไปทัศนศึกษาด้วยกัน เพราะไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์หรือรถไฟฟ้าก็เจอแต่เสื้อเหลือง ฉันรู้สึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูกเพราะนี่คือการแสดงความรักที่เราๆ มีแด่พระองค์ท่าน

อยากแบกกล้องออกไปด้วย แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะทำ เพราะมันหนัก เลยได้แต่ใช้มือถือถ่ายเอา

Photobucket - Video and Image Hosting


Photobucket - Video and Image Hosting


Photobucket - Video and Image Hosting


ตอนดูพระราชพิธี รู้สึกขนลุกเมื่อเห็นภาพของคนนับแสนที่มารวมตัวกันถวายพระพรกษัตริย์ของเรา และเมื่อท่านลุกขึ้นโบกพระหัตถ์ให้ แววตาของท่านทำให้เราตื้นตัน น้ำตาพาลจะไหล ดูเหมือนว่าฉันเพิ่งจะเข้าใจความหมายของน้ำตาแห่งความปลื้มปิติก็วันนี้

ขอพระองค์ทรงพระเจริญค่ะ




Create Date : 07 มิถุนายน 2549
Last Update : 10 มิถุนายน 2549 13:24:57 น. 7 comments
Counter : 479 Pageviews.

 
เราก็รักพระองค์เหมือนกัน


ป.ล. ฝากบอกคุณนายจุ๋มด้วย....
"คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ในห้องรวมพลนักแปล
เขากลับมาแล้ว
แถมไม่พอ ยังเขียนบล็อกด้วยนะ หุหุ

ไว้ว่างๆ จะไปกินข้าวกลางวันด้วย คริคริ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 7 มิถุนายน 2549 เวลา:11:25:40 น.  

 
ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ได้ดูโฆษณา In Your Heart เมื่อคืนแล้วค่ะ น้ำตาซึมเลย รู้สึกตื้นตันใจมากๆ โดยเฉพาะพระราชดำรัสที่ยกมาปิดท้ายโฆษณานั้น กินใจจริงๆค่ะ

ในหลวงทรงมีพระราชดำริดีๆเพื่อปวงชนของพระองค์โดยเฉพาะการให้เด็กๆผู้ด้อยโอกาส ได้มีโอกาสทางการศึกษา ในขณะที่รักษาการนายกฯและผู้ใหญ่ทางการเมืองคนอื่นๆ พยายามจะทำให้ไทยกลายเป็นประเทศผู้นำทางแฟชั่นและเทคโนโลยีต่างๆ ยิ่งคิดยิ่งเศร้าใจจริงๆ


โดย: Kitsunegari วันที่: 7 มิถุนายน 2549 เวลา:11:29:49 น.  

 


โดย: นางฟ้าตกสะพาน วันที่: 7 มิถุนายน 2549 เวลา:12:00:49 น.  

 


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 7 มิถุนายน 2549 เวลา:15:05:54 น.  

 
แพนด้า..รับแซ่บเดี๋ยวจะแจ้งเรื่องให้พี่จุ๋มต่อไป

Kitsunegari... นั่นสิคะ ก่อนจะเป้นผู้นำแฟชั่นเนี่ย ควรเอาเวลาไปพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ก่อนจะดีกว่า

สวัสดีคุณนางฟ้าตกสะพาน, lonely sea แล้วก็อินทรีทองคำค่ะ


โดย: Qingqing (Qingqing ) วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:8:58:17 น.  

 


โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:9:42:15 น.  

 
ผมอยากบอกในหลวงว่าผมรักพระองค์มาก ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับปวงชนชาวไทยตลอดกาลนาน ขอให้พระองค์ทรงอยู่เป็นมิ่งขวัญให้กับปวงชนชาวไทย เราคนไทยรักในหลวงครับ


โดย: เนม IP: 118.173.241.79 วันที่: 8 สิงหาคม 2551 เวลา:21:33:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Qingqing
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ชิงชิง กิ๊กทั่วราชอาณาจักร รักอะราวด์เดอะเวิลด์
Friends' blogs
[Add Qingqing's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.