Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2552
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
24 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
สัจจะธรรมจากเตียงข้างๆ (4)




เพื่อนร่วมทุกข์ (4)



วันรุ่งขึ้น เราปรับเตียงให้อยู่ในท่านั่ง และหนุนหมอนได้ แต่ลงจากเตียงไม่ได้อยู่ดี เพราะว่ามีถุงปัสสาวะห้อยอยุ่


เพื่อนรัก(คนที่พาไปเข้ากรรมฐาน เล่าไว้ในตอนแรก) ได้มาเยี่ยมในวันรุ่งขึ้น จำได้ว่าเรานั่งยิ้มเพล่ อยู่บนเตียง เพื่อนทักว่า “ต๊ายแล้ว !!! เชอรี่ หน้าตาตัวเองสดชื่นมากเลย ไม่เหมือนคนเพิ่งผ่าตัดเมื่อวานนี้เลย นี้ถ้าไม่บอก เค้าไม่เชื่อเลย ” (อยากจะบอกเพื่อนว่า ยัง ยังไม่ตาย ฉันนี้เรียกว่า รุ่น die hard and old harder )



ห้องที่เรานอน เป็นห้องพัดลม มีสัก 10เตียงได้ กลางวันจะร้อนมาก เราก็อาศัยเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าช่วยบรรเทาร้อน แต่กลางคืนพอทนได้ แต่คราวนี้ไม่ว่า ความเจ็บปวด หรือ อากาศร้อนทำอะไรเราไม่ได้ เราไม่รู้สึกอนาทรกับมันเลย



วันนี้มีโอกาสสังเกต คนไข้คนอื่นๆที่อยุ่ในห้องเดียวกับเรา แล้วก็ทำให้เราได้เข้าใจคำว่า "มองทางโลกให้มองทางต่ำ" มันเป็นอย่างไร



เตียงแรก เป็นสาวอายุราวๆ 40ปี เธอจะเป็นคนไข้ที่เดินไปมาตลอดเวลา ดูแล้ว เหมือน active แต่จริงๆแล้วเธอมีอาการปัญญาอ่อนนิดๆ เธอมาผ่าตัดมดลูกเพราะเป็นมะเร็ง ดูซิ คนเรา บ้างคนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด น่าสงสารมาก บางทีโลกโหดร้ายจริงๆ ปัญญาอ่อนแล้ว ยังจะเป็นโรคร้ายอีก



เตียงติดกับฉัน เป็นเด็กสาว อายุ 19-20 ปี เธอ เป็นอัมพาตครึ่งตัว เพราะโดนรถชนแถวปากซอย เธอมีลูกอายุ ขวบครึ่ง ตอนนี้เธอมารักษาแผลกดทับที่บริเวณก้น แม่ของเธอจะมาหาทุกวัน


วันนั้นฉันได้ยินเขาพูดกับแม่เขาว่า "แม่!!มดมันขึ้นเตียงอะแม่ " แม่เด้กคนนี้บอกว่า "บี้มันซิลูก เห็นก็บี้มันให้ตาย !!"


ฉันฟังแล้วก็รู้สึกว่า กรรม 2แม่ลูกกำลังทำให้บาปกรรมมากขึ้นไปอีก เลยอดไม่ได้อยากจะช่วยเขา คืนนั้นฉันได้ให้หนังสือสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัล และบอกให้เธอสวดมนต์ อิติปิโส เท่าอายุของเธอบวก1 พยายามสวดทุกวัน และขอโหสิกรรมกับเจ้ากรรมนายเวร และอย่าพยายามฆ่าสัตว์นะ จะช่วยได้



อีกเตียงเป็นคุณยาย อายุมากแล้ว แกมีอาการหลงบ้างครั้ง จำไม่ได้ว่าคุณยายป่วยด้วยโรคอะไร รู้แต่ว่า ถึงแกจะลืมลูกหลานในบางครั้ง แต่แปลกมาก สิ่งหนึ่งที่ แกจำได้ไม่ลืม คือ การสวดมนต์ เพราะ คืนแรก แกตะโกนสวดมนต์ “นะโม ตัสสะ ฯ” เสียงดังฟังชัด เรานอนฟังไปก็อมยิ้มไป พลอยสวดในใจไปกับแก ด้วย อิอิ แสดงว่าคุณยายคงสวดมนต์มาตลอดชีวิต


แต่คืนต่อมา ก็ไม่ได้เสียงคุณยาย เพราะว่า พยาบาล เอาเครื่องอะไรใส่ไปในคอของแก แกดิ้นสุดฤทธิ์ เสียงพยาบาลก็บอกแกว่า “ คุณยาย อย่าดิ้นนะค่ะ อย่าฝืน นะ มันจะยิ่งเจ็บ” กรรม ก็คนพูดนะไม่ได้โดนเอาไอ้เครื่องบ้านี้ยัดเข้าไปในคอ ก็พูดได้อะจิ


แต่คุณยายก็ ทำเสียงแบบอาเจียรออกตลอดเวลา และพอใส่ไอ้เจ้าเครื่องนี้ได้ แกก็ดึงออก !! พยาบาลก็ช่วยกันใส่เข้าไป สุดท้ายพยาบาลต้องจับแก มัดมือกับ ที่กั้นขอบเตียงกันตก เพื่อแกจะดึงไม่ได้อีก


เห็นคุณยาย แล้วย้อน มองตัวเอง สักวันฉันอาจจะโดนแบบคุณยายก็ได้ เมื่อเกิด ก็ต้องมี เจ็บ และ ก็ต้องแก่ และ หลงลืม และสุดท้ายก็จบชีวิต ใครจะหนีพ้นไปได้ละ



อีกเตียงที่นอนตรงข้ามกับเรา ก็คือ เด็กชาย อายุราว 11 เดือน หนูน้อยป่วยด้วย ปอดบวม พ่อและแม่ผลัดกันอุ้มตลอดเวลา ยกเว้นตอนกลางคืน พ่อต้องกลับเหลือแต่แม่ ขึ้นไปนอนกก ลูกบนเตียงเลย ดูแล้วน่าสงสารมาก เพราะเด็กยังเล็ก พูดก็พูดไม่ได้เอาแต่ร้องไห้ ร้องจนเหนื่อยก็หลับไปเอง


แม้แต่เด็กน้อย ซึ่งเราคิดว่า ไม่น่าจะต้องเป็นแบบนี้เลย แต่ก็หนีไม่พ้นสัจจะธรรม และการเป็นผู้ครองเรือน ก็เป็นทุกข์เช่นกัน



ทุกๆคนบนเตียงในห้องนั้น ทำให้ฉันสะท้อนใจ และรู้ซึ้งถึงคำว่า การเกิด นั้นเป็นทุกข์ เพราะเกิดแล้วก็ ต้อง แก่ เจ็บ และตาย ไม่ว่า คุณยาย หนูน้อย เด็กสาวผู้เคราะห์ร้าย และ หญิงปัญญาอ่อน



มันทำให้ฉันคิดได้ว่า พวกเราทุกคนล้วนเป็นเพื่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย เราทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง... และเราหนีกรรมของเราไม่พ้น.. ไม่มีใครในโลกใบนี้ที่มีความสุขจริงๆหรอก แค่ ความทุกข์มันยังไม่มาถึงแค่นั้นเอง...





ย่าชอบเล่า


ปล ตอนหน้าตอนจบ " กลับบ้านแล้ว" โปรดติดตาม (ไหนๆ ก้โดนหลอกให้อ่านมาแล้ว อ่านต่ออีกตอนแล้วกัน )



Create Date : 24 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 29 มกราคม 2563 17:49:38 น. 28 comments
Counter : 366 Pageviews.

 
สวัสดียามเช้าครับคุณย่า


มองโลกให้มองทางต่ำ

.
.
.

ชอบจังเลยครับ

อ่านบล็อกคุณย่าเห็นภาพเลยครับ

เข้าไปโรงพยาบาลครั้งใด
ก็ชวนให้หดหู่
และทางหนึ่งก็ปลงอนิจจังไปด้วยเลยครับ










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:3:22:26 น.  

 
อ้าว..เค๊าไม่มาตั้งนาน..เป็นไรเหยอ..

หรือว่าเอาเรื่องเก่ามาเล่าให้อ่าน..ไงก็ขอให้คุณย่าสุขภาพแข็งแรงนะคะ..ล๊อปปี้เหนื่อยกะงานค่ะ..อัพไม่ไหว..


โดย: loppy-poompuy วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:4:19:43 น.  

 


สวัสดียามเช้าที่สดใส
สนทนาตามภาษาคนคุ้นเคย
ขอให้มีความสุขตลอดทั้งวันจ้า.
อยากให้...
กาแฟ โชยกลิ่นถึงย่าหลิน
ในทุกขณะดื่ม


โดย: I_sabai วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:4:27:14 น.  

 
เล่าจนมองเห็นภาพจริงเลยค่ะกรรมแบบที่คุณย่าเล่าจริงๆ จะบอกว่าคุณยายที่ป่วยเหมือนคุณย่าที่ป่วยแล้วก็เสียไปเมื่อเมษาทีผ่านมาค่ะ มีความสุขกับวันอังคารนะค่ะ



โดย: นู๋ดีค่ะ (kun_isara ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:5:59:59 น.  

 


ย้ำ ย้ำ
นู๋มิด้ายโดนหลอกกก
นู๋ตั้งใจมา

บางครั้งที่ทุกข์
พอเรามองคนอื่นที่ทุกข์กว่า
ความทกข์เราจางลงไปไม่รู้ตัวเลยนะคะ
แต่ไม่ว่าจะยังไง
สุดท้ายก็ต้องกลับมาดูแลทุกข์ของตัวเอง
เพราะเรา...
ต่างคนต่างกรรมจริงจริง



กระซิบ : น้อมรับความตาย
แต่ขอมีความสุขนิสสสสสนึง
โลกคงไม่ใจร้ายกับดี.เกินไปหรอกน๊า อิอิ


มีความสุขทั้งวันนะคะ
พรุ่งนี้อัพตอนจบ


ปูเสื่อรอเลยดีกว่า
เลี้ยงข้าว เลี้ยงน้ำนู๋ด้วย







โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:18:21 น.  

 

แวะมาทักทายน้องหลิน(ปิง)ด้วยความคิดถึงจ๊ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:30:40 น.  

 

คุณย่าหลินเอ๋อ...
สวัสดีตอนเช้าค่ะ...

เมื่อคืนคุณย่านอนดึกเหมือนกันน่ะค่ะ
ส่วนเอ๋ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า
ดูหนังแผ่นแล้วสมองยิ่งเครียดกว่าเดิม
พอตกกลางคืนก็เลยนอนไม่หลับซะ...

**การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริง ๆ
กลัวกับการนอนโรงพยาบาลค่ะ





โดย: aenew วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:44:42 น.  

 
หวัดดีค่ะย่าหลิน

ตกลงเรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าเก็บมาเล่าสู่กันฟังชิมิส์คะ หวังว่าย่าหลินคงสบายดีหายเจ็บป่วยแล้วเนอะ

อ่านแล้วปลง และเกิดเวทนาค่ะ

สถานการณ์เข้ากับที่ย่าหลินว่าไว้เลยว่า 'เพื่อนร่วมทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น'


โดย: Oops! a daisy วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:49:22 น.  

 
อนุโมทนาสาธุเนาะย่า


โดย: เขี้ยวอสูร วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:11:13 น.  

 
ทำเป็นตลก กะคำว่า die hard อีก

ย่าพูดถึง “มองทางโลกให้มองทางต่ำ” เข้าใจละ ทำให้นึกถึงอาจารย์มหา’ลัยท่านหนึ่งเคยบอกว่า เวลาผมทุกข์ ผมจะไปเดินแถวสลัม ทำให้ผมกลับมามีสติมากขึ้น
เคยมีรายการทีวีอันหนึ่งพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ แต่ว่าเธอสามารถสวดมนต์ได้ยาว ๆ ไม่ผิดเลย แสดงว่าก่อนหน้านี้เธอต้องเป็นคนสวดมนต์มาตลอดแน่ ๆ ถึงอย่างไรก็อยู่ในใจและไม่มีวันลืม

ป.ล. เรื่องออกกำลังกายให้ติด ก็ไม่รู้เหมือนกัน คือรัชชี่เริ่มมาตั้งแต่ติดสอยห้อยตามพี่คนหนึ่งเขาไปเต้นแอโรบิก ตอนเราเรียนปริญญาตรีอยู่ หลังจากนั้นก็ทำมาตลอด ย้ายสถานที่ออกกำลังกายอะไรบ้าง แต่กลายเป็นว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะออกกำลังกายทุกสัปดาห์ ช่วงไหนขาดหายไป จะรู้สึกอึดอัด ยังไงชอบกล จนทำให้ต้องกลับมาออกกำลังกายใหม่

สรุปว่าคงต้องทำเป็นประจำมั้งคะ เหมือนที่ย่าไปปฏิบัติธรรมทุกปีจนกลายเป็นเรื่องปกติ (ซึ่งรัชชี่ยังไมได้ทำ)

อ้อ! แจ้งข่าวว่า ไว้จะเลียนแบบบล็อกพี่มารูน Devonshire แล้วค่ะ คือหลังจากอัพบล็อกหลัก แล้วถ้าสะดวกจะมาเขียนต่อท้ายบันทึกประจำวัน

เผื่อย่ามาเข้าบล็อก จะได้มีเรื่องใหม่ ๆ มาให้อ่าน ในขณะที่ยังไมได้อัพบล็อกใหม่


โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:50:25 น.  

 
สวัสดีวันอังคารที่อากาศสดใส...ค่ะ

อังคาร คือชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๔ ในระบบสุริยะ มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ ๒๒๘ ล้านกิโลเมตร
มีเส้นผ่าศูนย์กลาง ๖,๗๘๗ กิโลเมตร มีพื้นผิวขรุขระ
มีบรรยากาศเบาบาง ส่วนใหญ่เป็นแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์
และมีบริวาร ๒ ดวง

ถึงปอป้าจะอยู่ห่างจากเพื่อน ๆ ทุกคน แต่ก็ไม่ถึง ๒๒๘ ล้านกิโลเมตร
ยังพอส่งใจและความปรารถนาดีมาให้ทุกท่านได้
ขอให้มีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย..ร่ำรวย ตลอดไป..นะคะ





สวัสดีค่ะ ย่าหลิน...

เป็นคนไข้ มองทางโน้นที ทางนี้ที แล้วปลงได้...เก่งจังเลย..ค่ะ

เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย หนีไม่พ้น..เนอะ

ไม่เกิด แหละ...ดีที่สุด...ปอป้ากำลังไขว่คว้าอยู่...ค่ะ..


โดย: พรหมญาณี วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:10:47 น.  

 
กลับมาอีกที ย่าเป็นอะไรล่ะคะนี่ ตกลงตอนนี้หายดีแล้ว กลับบ้านแล้วใช่ไหมคะ ค่อยยังชั่วหน่อย เดี๋ยวขอกลับไปอ่านตอนเก่าๆก่อนนะ


โดย: พี่อ้อ (sandseasun ) วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:29:47 น.  

 
การเกิด การมีชีวิตอยู่ การตายล้วนเป็นทุกข์ มีความสุขกับยามบ่ายค่ะย่า


โดย: sawkitty วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:30:03 น.  

 
ชอบใจคุณยายตะโกนสวดมนต์
คุณย่าน่าจะตะโกนสวดมนต์แข่งกับเขานะ ให้มันรู้ไปว่ายายหรือจะสู้ย่า..


โดย: oddy.freebird วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:40:58 น.  

 
คุณย่าน้องหลินเชอร์รี่พี่ทิพย์นี่กำลังใจดีมาก ๆ เลยนะคะ

ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ นั้นจริงแท้แน่นอน

หนูไม่เคยนอนโรงพยาบาลเลยตั้งแต่จำความได้ แต่เคยไปนอนเฝ้าคนอื่นที่โรงพยาบาล แต่กระนั้นหนูก็พยายามคิดไว้เสมอว่าโรคภัยมันจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ต้องระวังและรักษาสภาพที่เป็นอยู่แบบแข็งแรงให้ดีเท่าที่จะทำได้


โดย: prunelle la belle femme วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:21:59 น.  

 


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:13:13 น.  

 
มาแล้ว.................มาแล้ว

คนไม่เป็นไรครับ แต่คอมฯมันป่วย จู่ๆก็ไม่บูสซะงั้น ทำไงละ ก็เอาไปซ่อมซะเลย เพิ่งไปเอามาวันนี้ เลยได้แวะทักทายตามเดิมครับ

แหม ช่วงนี้ขยันจังเลยนะย่าหลิน ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวตามอ่านตอนต่อไปนะ



โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:31:02 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับคุณย่า










โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:45:33 น.  

 
555 ขำกับเจ๊ซาเล้ง คุณหมูเข้าใจตั้งชื่อ

มาเอา concept เดียวกันไปใช้ดีมั้ย เพราะว่าระหว่างวันที่ผ่านไป บางทีเราก็มีเรื่องใหม่เข้ามาเล็ก ๆ น้อย ๆ เราก็มาเติม ๆ แบบบล็อกพี่มารูน

แปะเรื่องใหม่เพิ่มเติมตอนท้ายเรื่องแล้วนะคะ

อ้อ! สนใจแผ่นโยคะมั้ยคะ ป้ากุ๊กไก่ส่งมาให้อีก 2 แผ่น ยังไม่ได้เปิดดูเลย

ยังดีตอนนี้รัชชี่มีคลาสโยคะสัปดาห์ละ 2 วัน คราวหนึ่งประมาณ 1 ชม.ครึ่ง ข้อดีคือทำนาน เพราะคนอื่นเขาก็เล่นกัน เราจะได้มีวินัย เพราะทำเองที่บ้านมันขี้เกียจ

มีทริคเล็กน้อย เมื่อคืนลองเล่นโยคะเอง (ทำท่าที่ชอบ) ขณะที่ดูละครไป ลองจับเวลาเล่น ได้ประมาณ 10 นาทีจ้า เล่นแบบคนขี้เกียจน่ะ


โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:26:41 น.  

 
สวัสดีวันพุธ...ค่ะ

ดาวพุธเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุดในระบบสุริยะ
มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า อยู่ห่างดวงอาทิตย์ประมาณ ๕๘ ล้านกิโลเมตร
มีเส้นผ่าศูนย์กลาง ๔,๘๗๕ กิโลเมตร ไม่มีชั้นบรรยากาศ
และมีพื้นผิวคล้ายดวงจันทร์

มนุษย์กำหนดให้สีเขียวเป็นสีประจำวันพุธ
โดยธรรมชาติของสีเขียว มองแล้วให้ความเย็นตา
อาจจะด้วยเหตุที่ดาวพุธอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด
มนุษย์ก็เลยให้เป็นสีเขียว เพื่อลดทอนความร้อนจากดวงอาทิตย์

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายสุขใจ ด้วยธรรมะของพระพุทธองค์
อันนำแต่ความสงบร่มเย็นมาให้ ชั่วนิรันดร....





โดย: พรหมญาณี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:38:27 น.  

 
ว้าเสียดายมาทีก็เป็นตอนสี่เสียแล้ว
การประคองใจในขณะเจ็บป่วยให้ได้นี่
ไม่ธรรมดาเลย เวทนาที่แรงจะดึงดูดสติไปหมด เหลือแต่ความจดจ่อกับเวทนาเท่านั้นเอง

การใช้ความคิดช่วยแบบที่น้องหลินทำนี่สำคัญมากๆ พอจิตคลายจากเวทนาแรงๆจะได้มีสติได้ทัน เผื่อเกิดต้องไป
จะได้ไปดี

สาธุนะครับที่เล่าเรื่องดีๆกับเพื่อนๆ


โดย: วนารักษ์ วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:10:46 น.  

 
ง่ะ มาตามอ่านค่ะคุณย่า ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย ดีใจจังใกล้กลับบ้านแล้ว อิอิ
ไว้จะมาตามอ่านนะคะ

ฝันดีค่ะคุณย่า..อิอิ


โดย: อุ๊ (oumon ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:09:34 น.  

 
สวัสดียามเย็นครับคุณย่า

ได้อ่านแล้วก็นะ จิตตกไปนิดหน่อย เวลาไปโรงพยาบาลมันจะเจออะไรอย่างนี้เยอะแยะไปหมด ถึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริง ชีวิตจริงของมนุษย์ แต่ก็ยังแอบ ๆ เลี่ยง ๆ ไม่อยากดูไปสะงั้น ทั้ง ๆ ที่ก็รู้นะ ว่าสักวันอาจจะเป็นเราก็ได้ ที่ต้องไปนอนอยู่บนเตียงเหมือนกับเค้า ๆ ทั้งหลาย

แล้วพลจะรออ่านตอนหน้านะครับ มาต่อเร็ว ๆ ตอนนี้สุขภาพแข็งแรงดีนะครับ รักษาสุขภาพดี ๆ นะ พลเป็นห่วงจ้า


โดย: พล (aoigata ) วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:10:55 น.  

 
จ๊ะเอ๋


โดย: prunelle la belle femme วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:25:49 น.  

 

นอนหลับฝันดีค่ะคุณย่าหลินเอ๋อ





โดย: aenew วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:27:30 น.  

 



สวัสดีค่ะย่าหลิน

ตามมาอ่านประสบการณ์จริงบนเตียงผ่าตัดของย่าค่ะ

วันนี้ป้ากุ๊กมากับความอืดดดดดดดของเน็ต
กว่าจะเปิดได้แต่ละหน้า…แต่ละบ้าน รอกันเงกกกกกกกกกกกค่ะ
ยังไม่รู้เหมือนกันว่าคืนนี้จะกระย่องกระแย่งไปได้กี่บ้าน


ช่วงนี้อากาศออกจะเย็นๆ
บางคนอาจจะชอบ แต่บางคนก็ชักจะฟึดฟั๊ดเพราะหวัดถามหา
จะอย่างไรก็ดูแลและรักษาสุขภาพนะคะ


คมคำ : เราไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขจุดเริ่มต้นที่ผิดพลาดได้
แต่สามารถเริ่มต้นเพื่อสร้างตอนจบที่มีความสุขได้





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:33:55 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับคุณย่า









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:35:02 น.  

 



สัจธรรม มีอยู่ทุกที่ ทุกอย่างเป็นสัจธรรม... ขึ้นอยู่กับ เรามองเห็นมันหรือไม่ ?


โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:44:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ย่าชอบเล่า
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




ได้ฟังสิ่งดีๆ แล้วมีความสุข จึงอยากแบ่งปัน เพื่อเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ชีวิตมีทั้งสุขและทุกข์ คละเคล้ากันไป แต่ขอให้เราจำไว้เสมอว่า ทุกอย่างจะผ่านพ้นไป ไม่ว่าทุกข์ หรือสุข

อย่าสิ้นหวังยามความทุกข์เข้ามาหาเรา และอย่าประมาทเมื่อเราอยู่ในเวลาแห่งความสุข

"อย่าดีใจมาก อย่าเสียใจนาน" เพราะทุกอย่างไม่เที่ยง

ย่าชอบเล่า
Friends' blogs
[Add ย่าชอบเล่า's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.