สุขจากการให้
เพื่อความสุขของผู้ให้
ครั้งหนึ่ง มีผู้สื่อข่าวฝรั่งได้มาติดตามถ่ายทำชีวิตประจำวันของดาไลลามะ เพื่อทำสารคดีชีวิตของท่าน
ผู้สื่อข่าวคนนี้ได้มองเห็นว่าทุกที่ ที่ดาไลลามะเดินผ่านไป จะมีชาวธิเบตที่แสนจะยากจน จะนำของมาให้ดาไลลามะ และท่านก็รับเอาไว้
ผู้สื่อข่าวฝรั่ง รู้สึกว่าบางอย่างมันผิดปรกติ!! ทำไมคนที่ยากจนต้องเอาสิ่งของที่เรียกว่า" ดีที่สุดที่เขามี" มาให้คนที่รวยกว่า นั่นก็คือ ดาไลลามะกันละ?
เขาสงสัยและไม่ค่อยพอใจแต่ไม่พูดอะไร จนกระทั่งมาถึงบ้านหลังหนึ่ง มีหญิงชราแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าขาดวิ่นเก่าและสกปรก ได้นำกระโปรงตัวหนึ่งที่เธอเย็บและปักอย่างสวยงามออกมามอบให้ดาไลลามะ!!
และนั้นคือจุดสิ้นสุดของความอดทน!! เขาหันไปต่อว่าดาไลลามะว่า
"คุณไปรับของจากคนที่แสนจะยากจน และอดอยากมากกว่าคุณได้ไง มันไม่ถูกต้อง !! "แล้วคุณจะเอากระโปรงตัวนี้ไปทำอะไร คุณเป็นผู้ชาย คุณใส่มันไม่ได้ซะด้วยซ้ำไป!!"
ดาไลลามะตอบแบบใจเย็นว่า"คุณ... ที่ผมรับสิ่งของจากคนจนเหล่านี้ไม่ได้เพื่อตัวผมเองหรอกนะ แต่ผมรับเพื่อ "ความสุขของคนเหล่านั้น" มันเป็นความสุขใจที่เกิดจากการที่เขาได้ทำบุญ.. ได้ให้.. ถ้าไม่มีคนรับ "ความสุขจากการให้"จะเกิดขึ้นได้อย่างไร.."
ผู้สื่อข่าวเริ่มจะเข้าใจ ในสิ่งที่คนตะวันตกอย่างเขาไม่เข้าใจ!! และสิ่งของที่ดาไลลามะ รับจากหมู่บ้านนี้ก็ จะถูกแจกจ่ายให้อีกหมู่บ้านหนึ่ง.. กระโปรงตัวนั้นก็เช่นกัน ท่านได้ไปให้กับหญิงชาวบ้านผู้ยากจนอีกหมู่บ้านหนึ่ง..
สรุปว่าทุกคนมีความสุข!! คนในหมู่บ้านนี้ที่ให้ท่านก็มีความสุข!! คนอีกหมู่บ้านหนึ่งที่รับของจากท่าน ก็มีความสุข!! ความสุขเกิดกับทั้ง2หมู่บ้าน โดยมีดาไลลามะเป็นคนกลาง....
ย่าชอบเล่า
ปล นี่เองที่เวลาเราถวายเทียนพรรษา หรือถวายสังฆทาน ฯลฯ จะมีท่อนที่พูดตอนถวายว่า "ขอพระสงฆ์จงรับสิ่งของที่ถวายนี้ เพื่อประโยชน์ เพื่อ"ความสุข "ของพวกข้าพเจ้าทั้งหลาย ฯลฯ" แต่ก่อนไม่เข้าใจว่าถวายของให้พระ แล้วทำไมต้องเพื่อความสุขของตัวเราเอง!! แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว...
" ททมาโน ปิโย โหติ "
" ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก "
**********************
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2551 |
|
36 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2563 17:26:50 น. |
Counter : 880 Pageviews. |
|
|
|