แค่ผู้เดินทางผ่านมา
แค่ผู้เดินทางผ่านมา
สมณะรูปหนึ่ง เดินธุดงค์มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ท่านเป็นพระที่ปฎิบัติดี สงบ และสำรวม ชาวบ้านเลยเลื่อมใส เลยนำข้าวปลามาถวาย ท่านได้จำวัดอยู่ที่หมู่บ้านนี้นานจนชาวบ้านคุ้นเคย....
วันหนึ่งผู้ใหญ่บ้านวิ่งมาหาท่าน ร้องไห้ ปากก็ว่า แย่แล้ว!! หมดสิ้นทุกอย่าง!!แล้วท่าน บ้านของผู้ใหญ่บ้าน เกิดไฟไหม้ ดับไม่ทัน ทำให้บ้านทั้งหลัง พร้อมกับทรัพย์สิน หายไปกับกองเพลิง!!
ชาวบ้านก็ตามมาที่กลดของสมณะ ต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สมณะเลยพูดกับผู้ใหญ่บ้านว่า "ให้ทำใจให้ดีๆ ท่านจะเล่าเรื่อง อะไรให้พวกเราฟัง " ท่านเล่าว่า....
ณ เมืองแห่งหนึ่ง มีโรงปั้นหม้อ เย็นวันหนึ่งมีชาย ผู้เดินทางผ่านมา ได้ขอแวะค้างแรมเพราะว่า มืดค่ำพอดี แล้วพรุ่งนี้จะออกเดินทางต่อ เจ้าของโรงปั้นหม้อ กับลูกชายเป็นผู้มีน้ำใจเลยอนุญาต แล้วก็หาข้าวหาน้ำให้กินด้วย
วันรุ่งขึ้น ชายผู้เดินทางผ่านมา กลับบอกกับเจ้าของโรงปั้นหม้อว่า เขาจะอยู่ที่นี้ตลอดไป!! เจ้าของโรงปั้นหม้อกับลูกชายบอกว่า" ไม่ได้!! ที่นี้เป็นบ้านของข้าพเจ้า ท่านขอค้างแค่1คืนท่านก็จะไปแล้ว แล้วไฉน ท่านถึงคิดจะอยู่ตลอดไป ไม่ได้หรอก!!! "
เจ้าของโรงปั้นหม้อกับลูกชาย พากันขับไล่ชายผู้เดินทางผ่านมา แต่ก็ไม่เป็นผล เขายังดึงดันว่าเขาจะอยู่ โรงงานนี้เป็นบ้านของเขา เขาไม่ยอมไป สมณะหันมาถามผู้ใหญ่บ้านว่า ท่านคิดว่า ใครทำถูก ระหว่างเจ้าของโรงปั้นหม้อ กับ ชายผู้เดินทางผ่านมา
ก็ต้องเจ้าของโรงหม้อ ซิครับ ชายผู้ผ่านมาจะมาตู่ ว่า โรงงานนี้เป็นของเขาได้ไง เขาก็แค่คนผ่านมา เท่านั้นเอง
สมณะพูดว่า นั่นแหละท่านผู้ใหญ่บ้าน ท่านเอง ก็เหมือน กับชายผู้ผ่านมา!! ท่านลืมไปว่าทรัพย์สมบัติที่ท่านมีอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ "เป็นของแค่ชั่วคราว " ท่านได้มาใช้สอยก็ในชาตินี้
เมื่อวันหนึ่งทีมันมีอันต้องจากท่านไป ท่านกลับไม่ยอม และฟูมฟายเสียอกเสียใจ เช่นเดียวกับ ชายผู้เดินทางผ่านมานอนที่โรงปั้นหม้อ แค่ คืน เดียว ก็หมายเอาว่า ที่ที่นั้นเป็นของตน!!
ชีวิตของคนเราก็เหมือนกับผู้เดินทางผ่านมา ได้มาใช้สอย ก็ในชาตินี้ ไม่มีใครจะยึดถือว่ามันต้องเป็นของเราตลอดไปหาได้ไม่ คิดได้ดั้งนี้ แล้วท่านผู้ใหญ่ท่านจะมาเศร้าโศรก เสียใจไปทำไม??
ผู้ใหญ่บ้าน และ ชาวบ้าน พอได้ยิน แล้วคิดตามก็ เข้าใจ!! ผู้ใหญ่บ้านก็เลิกเสียใจ และชาวบ้านต่างก็ พากันไปช่วยสร้างบ้านหลังใหม่ให้ผู้ใหญ่บ้าน และ ชาวบ้านต่างยิ่งศรัทธาในสมณะหนุ่มรูปนี้มากยิ่งขึ้น...
เรื่องนี้สอนว่า การสูญเสีย สอนเราไม่ให้ยึดติดในทุกสิ่งเพราะทุกอย่างที่เรามีอยู่ ณ เวลานี้ มันพร้อมจะไปจากเรา เมื่อไรก็ได้
ย่าชอบเล่า
"สิ่งที่แน่นอน คือความไม่แน่นอน"
*****************************
Create Date : 04 กันยายน 2551 |
|
32 comments |
Last Update : 26 มกราคม 2563 14:55:37 น. |
Counter : 1152 Pageviews. |
|
|
|