ปักเป้าเข้าโค้งมาจอดที่จุดหมาย "ติดแอดมิดชั่นกลางแล้ว"
ค่ะ หลังจากที่ปักเป้าพูดเรื่องเรียนมาหลายครั้งหลายคราว
สละสิทธิ์ทุนเอแบคไปแล้ว สละสิทธิ์แอดตรงม.บูรพา
ปักเป้าก้อได้มาถึงที่นี่ค่ะ
"ม.เกษตรศาสตร์ คณะ มนุษยศาสตร์ ภาษาจีน "
เพื่อนๆถามว่า "เป้าแกเอาไหม" ก้อ "เอา"ค่ะ แม้ว่าจะไม่ใช่นิติศาสตร์ แต่ปักเป้าจะเรียนรามควบไปด้วย มันอาจจะเหนื่อยหรือว่าลำบาก แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ ภาษาจีนเองปกติปักเป้าก็เรียนอยู่แล้ว ได้ประโยชน์ในหลายทาง
ที่ผ่านมาการตัดสินใจเรื่องต่างๆ เหมือนเป็นบทเรียนให้กับปักเป้าได้อย่างมากมาย วันนี้ผลเอนท์ที่ออกมา เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น บนถนนเส้นทางชีวิตสายนี้ยังอีกยาวไกล ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรบ้าง
เมื่อบอกว่าได้มนุษยศาสตร์ มีคนถามว่าจบไปแล้วทำงานอะไร ? คำถามนี้ง่ายสำหรับผู้ถามแต่ทำไมยากสำหรับปักเป้านะ คือตัวเราเอง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เรียนในคณะนี้ แต่ด้วยความที่ชอบภาษาจีนและเห็นว่ามีประโยชน์จึงเลือกไว้ เมื่อติดขึ้นมาแล้ว
ก็เรียนตอนนี้ขอเรียนก่อนค่ะ ยังไม่รู้ว่าจบแล้วจะเป็นอะไร เพียงแค่ว่าเราได้เรียนในสิ่งที่เราชอบ แม้จะไม่ได้ชอบที่สุดแต่ก้อรู้สึกดี และพอใจกับสิ่งที่เลือก ในเรื่องอนาคต คำว่า *อาชีพ*แน่นอน มันต้องวางเป้าหมาย
แต่ว่าคนเราไม่จำเป็นต้องทำงานในสายวิชาชีพที่จบมาเท่านั้น เราเลือกที่จะทำได้นิ่ ถ้าเราบังคับตัวเอง ว่าจบมาต้องเป็นอย่างงี้ๆๆเท่านั้นนะ มันก็คงเหมือนปิดกั้นให้ตัวเองตายอยู่ในกล่องแคบๆที่เราตีกั้นขึ้นมา จบมนุษยศาสตร์ไม่จำเป็นต้องเป็นแต่ครูนิ่ค๊ะ แต่ถึงแม้เป็นครูมันจะผิดตรงไหน
มีอีกหลายสิ่งหลายอย่างบนโลกนี้ให้เรียนรู้ ให้ก้าวเข้าไปหา ปักเป้าคิดในมุมนั้นน่ะ มุมใครก้อคงต่างกันไป อีกอย่างนึง มีคนบอกว่าไปเป็นไกด์หรอไกด์ก้อดีนิ่ค่ะ รอยยิ้มของผู้คนเวลาที่ได้เที่ยวน่ะน่าจดจำออก ค่ะ ปักเป้าเองก้อชอบท่องเที่ยวอยู่แล้ว
ไม่ว่าเราจะเลือกทำอะไร ต้องมีคนที่คิดและเห็นต่างไปจากเรา เป็นธรรมดา ปักเป้าไม่เคยว่าๆความคิดของเค้านั้นไม่ดี เพียงแต่แอบคิดอยู่ในใจ และบางครั้งก็พูดออกไปบ้างแบบนิ่มนวลไม่ให้ดูหักหาญใจ เพื่อให้เค้าได้ลองมองในมุมอื่น และหลุดออกจากกรอบความคิดเดิมๆ สักนิด
ที่blogแห่งนี้หน้านี้ก็เหมือนเป็นอีกหน้าชีวิตของปักเป้า ที่พิมพ์ลงไปเป็นการอยากให้สติ ตัวเองว่าอย่าไปหวั่นไหวหรือคิดอะไรมากมายนัก จากความเห็นที่ต่างออกไป ให้พยายามคิดว่านั่นเป็นคำถามที่ทำให้เรารู้ตัว และรู้แนวทางข้างหน้ามากขึ้น
แม้วันนี้อนาคตอาจยังไม่ชัดเจนนัก แต่เราเองก้อเชื่อมั่นว่าจะผ่านไปได้ อาจจะล้มลุกคลุกคลานมั่ง ก็คงไม่เป็นไร รอยยิ้มแห่งชัยชนะล้วนแล้วแต่เคยผ่านรอยคราบน้ำตามาแล้วทั้งนั้น อาชีพทุกอาชีพล้วนมีศักดิ์ศรี อย่างเท่าเทียม จะเป็นเพียงพ่อค้าหาบเร่ หรือ คุณหมอ อันทรงเกียรติ ค่าของคนก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ
หรือว่าเราวัดคนกันที่อาชีพเท่านั้นค๊ะ ?
มาตรใจมนุษย์ มันช่างยากเย็นเหลือเกินที่แต่ละคนจะเท่ากัน เกณฑ์ใครก็เกณฑ์คนนั้น ปักเป้าตอนนี้ไม่อยากใส่ใจมาตรวัดของหัวใจใคร มากนัก ขอใส่ใจและทำตามมาตรวัดหัวใจของตัวเองล่ะกันค่ะ
ปล. คุณสรยุทธได้กล่าวไว้ว่า ไม่มีคำว่าเสียใจให้กับคนที่เอนท์ไม่ติด นั่นถือว่าถูกแล้วค่ะ ไม่ต้องเสียใจเพราะเอนท์ไม่ติดไม่ได้ตายนี่ค๊ะ ใครมาอ่านแล้วเนี่ย อย่าคิดว่าปักเป้าเอนท์ติดแล้วก็พูดได้ดิ่ ความเป็นจริงบนโลกนี้ก้อคือเอนท์ติดไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต พรุ่งนี้ยังต้องไปต่อ ถ้าคิดจะหยุดอยู่ที่วันนี้ ก็เท่ากับถอยหลังไปแล้วค่ะ เศร้าได้ในวันนี้แต่อย่าถอยเลยในวันต่อไป
ก้าวไปข้างหน้ากันเถอะนะ!!
Create Date : 25 พฤษภาคม 2549 |
|
25 comments |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2549 22:30:54 น. |
Counter : 708 Pageviews. |
|
|
|