|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 3 จุดเริ่มต้น
เมื่อตั้นและกฤษเห็นพ้องต้องกันว่าเสบียงและข้าวของเครื่องใช้ต่างๆที่ตุนไว้เริ่มร่อยหรอ ในวันหยุดทั้งคู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมตัวโคร่ง กางเกงขาสั้นระดับเข่า รองเท้าแตะ ก็จะออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้าน ช่วยกันเลือก ช่วยกันซื้อ ก่อนจะช่วยกันขนกลับบ้าน
ยังไม่ทันที่มือเรียวจะรวบถุงที่ถืออยู่ทั้งสองมือไว้ด้วยกัน ชายหนุ่มถือถุงใบใหญ่พะรุงพะรังทั้งสองมือที่เดินตามมาก็คว้าไปถือให้เสียก่อน เมื่อคนตัวเล็กกว่าจะแย่งถุงคืน เสียงทุ้มก็บอกพร้อมรอยยิ้ม
ฉันถือให้ รีบไขกุญแจเข้าเถอะน่า มันหนัก
ตั้นรีบเปิดประตูให้กฤษ เขาวางถุงทั้งหมดลงบนพื้นหน้าตู้เย็น แล้วทั้งคู่ก็นั่งลงท่ามกลางกองถุงเหล่านั้นเพื่อเตรียมลำเลียงเสบียงเข้าตู้
ตกลงเมนูมื้อเย็นวันนี้คืออะไร สปาเกตตีคะน้าเนื้อรึเปล่า
ยังไม่ทันที่ตั้นจะตอบอะไร เจ้าของคำถามก็หันไปสนใจกับโทรศัพท์มือถือที่กำลังส่งเสียงเร่งให้เจ้าของรับสาย
สวัสดีครับ ม้า
เสียงทักทายทำให้ตั้นหันมามองคนที่ยังนั่งอยู่ข้างตัว
สบายดีครับ...สบายดีครับ นั่งอยู่ข้างผมเนี่ยครับ สายตากฤษเหลือบมามองคนที่มองอยู่ก่อนแล้วพร้อมกับรอยยิ้ม
ลูกสาวคนเล็กของม้าน่ะเหรอครับ ดื้อมากครับ เอาแต่ใจตัวเอง ผมบอกอะไรก็ไม่ค่อยฟัง กฤษพูดด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ สายตาของเขายังคงมองคนที่เขากำลังพูดถึง
ไม่จริงนะคะคุณป้า กฤษนะแหละที่ชอบแกล้ง คนถูกฟ้องทนไม่ได้ต้องลุกขึ้นมาใช้แขนเรียวล็อกคอคนตัวโตที่กำลังจะลุกหนี แล้วตะโกนกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์ที่ยังแนบอยู่ที่หู ทำให้ชายหนุ่มอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้
กฤษเปิดลำโพงของโทรศัพท์เพื่อให้ตั้นได้ยินที่คุณแม่ของเขาพูดด้วย
เลิกแกล้งกันได้แล้ว โตจนทำงานกันแล้ว ทำไมยังเล่นเป็นเด็กๆกันอยู่เนี่ย น้ำเสียงอ่อนโยนที่คุ้นเคยเจือความระอาใจ ที่ตั้นนึกสีหน้าของอีกฝ่ายได้ทันที
ม้าโทรมา มีอะไรรึเปล่าครับด่วนรึเปล่าครับ
เออ ม้าเกือบลืมเลยดูซิ ก็เรามัวแต่เล่นน่ะ
ขอโทษครับม้า
ม้าจะโทรมาบอกว่า เราน่ะได้หลานคนใหม่แล้วนะ
จริงเหรอครับม้า เมื่อไหร่ครับเนี่ย
เมื่อกี้นี้เอง
อ้าว เห็นหมอบอกว่าอีกสองสามวันไม่ใช่เหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมกับตั้นไปเดี๋ยวนี้แหละครับม้า
จ้ะ เดินทางดีๆล่ะ
ครับม้า
เมื่อจบบทสนทนา ทั้งคู่รีบจัดการกับของที่ยังวางเกลื่อนพื้น และก่อนออกจากห้องตั้นไม่ลืมที่จะหยิบของใช้สำหรับเด็กอ่อนที่เธอซื้อมาเตรียมไว้ติดมือไปเยี่ยมหลานคนใหม่
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
สวัสดีค่ะ ตั้นทักทายผู้สูงวัยที่อยู่ในห้องพร้อมรอยยิ้มสดใส
ตั้นมาแล้วเหรอลูก ไหนขอป้ากอดหน่อยซิ แม้ว่าจะขัดเขินอยู่บ้าง เพราะตั้นไม่ได้กอดใครบ่อยนัก แม้แต่คุณแม่ของเธอ แต่แขนเรียวก็ยังโอบกอดร่างท้วมที่เข้ามาสวมกอดเธอไว้ เหมือนดังเช่นวันวานที่เธอยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อย ไม่ใช่ ไอ้ตั้น อย่างทุกวันนี้
ผอมลงรึเปล่าหนูตั้น
ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบอะไร
หลานสาวคนที่สามของผมน่ารักจังเลยครับ เฮีย กฤษพูดกับ กรณ์ พี่ชายคนโต ขณะที่ยังก้มมองทารกตัวน้อยหลับตาพริ้มบนเตียง
แก้มป่องเหมือนจะปริเลย คุณอาคนใหม่พูดขึ้นทั้งที่ยังยิ้มกับหลาน
ตอนเราเด็กๆก็แก้มป่องแบบนี้แหละ กรณ์ พี่ชายคนโตที่ได้มีโอกาสได้ช่วยเลี้ยงน้องคนเล็กที่เดี๋ยวนี้ตัวใหญ่กว่าเขาแล้ว พูดอารมณ์ดี ยิ้มกว้างความดีใจเกลื่อนอยู่ทั่วหน้า
เพี้ยะ!!
ล้างมือรึยังน่ะเรา จะมาจับหลานน่ะ หญิงสูงวัยท่าทางใจดี ดุกฤษขณะที่เขากำลังจะยื่นนิ้วไปจิ้มแก้มกลมสีชมพู
โธ่...ผมล้างมือแล้วนะครับม้า กฤษบ่นพร้อมคลำมือป้อยๆ
ล้างอีกทีแล้วกัน ม้าไม่ค่อยไว้ใจเราเลย
อะไรกันครับม้า หลานคลอดได้ยังไม่ครบวันเลย ม้ารักหลานมากกว่าผมแล้วเหรอ ลูกชายคนเล็ก แกล้งทำเสียงงอน ก่อนจะเข้าไปกอดเอวคุณแม่
ก็เราตัวหยั่งกับตึก หลานตัวนิดเดียว ม้าก็ต้องเป็นห่วงหลานซิ
ทุกคนในห้องอมยิ้มกับท่าทีตัดพ้อแม่ของลูกชาย
เมื่อเธอเห็นลูกชายคนเล็กขี้อ้อนของเธอยังแกล้งงอนไม่เลิก แถมยังเอาศีรษะมาถูกับศีรษะของเธอไปมาไม่ยอมหยุด
เลิกน้อยใจได้แล้ว ม้ารักทั้งนั้นแหละ รักเท่ากันหมด ปล่อยม้าได้แล้ว แล้วก็ไปล้างมือซะ มืออูมขาวตบหลังมือของลูกชายที่กอดเอวเธออยู่เบาๆ
ตั้นลองอุ้มหลานมั้ย นุชพูดกับตั้นที่เข้ามายืนเกาะอยู่ข้างเตียง สายตานั้นมองลูกของเธออย่างไม่วางตา พร้อมกับรอยยิ้มบาง
ไม่ล่ะคะพี่นุช ตั้นอุ้มไม่เป็นเดี๋ยวหลานตก แต่อยากแตะแก้มหลานจังเลยค่ะ เธอพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย
กฤษออกจากห้องน้ำแล้ว เดี๋ยวตั้นไปล้างมืออีกซักรอบก่อนนะคะ หญิงสาวพูดกับนุชก่อนจะเดินเลี่ยงไปห้องน้ำที่อยู่ห่างไปอีกมุมหนึ่งของห้อง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขณะที่ตั้นกำลังเปิดประตูห้องน้ำ เสียงที่ดังลอดเข้ามาทำให้เธอชะงักไป
ม้าครับ แล้วพี่กรณ์เขาจะอยากมีลูกชายอีกมั้ยครับม้า
น้ำเสียงเรียบนิ่งของเพื่อนไม่เหลือแววล้อเล่นแบบเมื่อครู่ ทำให้ตั้นแปลกใจ
... พี่เราเขาคงมีลูกอีกหลายคนนั่นแหละ เพราะทั้งกรณ์ทั้งนุชเขาอยากมีลูกเยอะๆกันทั้งคู่ ... แล้วเขาก็คงรักลูกเขาทุกคนเหมือนๆกันน่ะ..
สำหรับคนอื่น คำถามคำตอบเหล่านี้อาจฟังดูเป็นเรื่องธรรมดา เหมือนไม่ได้มีความหมาย แต่สำหรับเธอแล้ว มันทำให้เธอนึกถึงบ้าน..ครอบครัวที่ห่างเหินมานาน
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
คุณพ่อของตันตันเป็นลูกชายคนโตของตระกูล มีน้องชายสองคน เมื่อแต่ละคนแต่งงาน ต่างก็ต้องการมีหลานชายให้ปู่ย่าได้ชื่นชม เพราะของขวัญรับขวัญหลานชายคนแรกของแต่ละบ้านนั้นเป็นที่ดินมูลค่าหลายร้อยล้านที่มอบให้เป็นกรรมสิทธิ์เฉพาะของแต่ละครอบครัวโดยเฉพาะไม่เกี่ยวกับมรดกที่เป็นกองกลางของตระกูล แล้วในที่สุด คุณแม่ของเธอก็ตั้งท้อง เมื่อน้องชายทั้งสองมีลูกชายเป็นคนแรกไปก่อนหน้าคุณพ่อของเธอ ทำให้ความคาดหวังว่า ลูกคนแรกต้องเป็นผู้ชายจึงสูง เมื่อคาดหวังแล้วต้องผิดหวัง ทำให้ตันตันไม่ใช่ลูกคนโปรดของคุณพ่อ หลายปีผ่านไปโดยที่ความพยายามที่จะมีลูกชายไม่เคยสำเร็จ คุณแม่ตันตันก็ไม่เคยมีน้องอีก จนในที่สุดคุณพ่อของเธอเลือกที่จะมี แม่เล็ก ให้ตันตัน
ตอนเด็กๆ เธอเองก็ไม่รู้เรื่องการแก่งแย่งมรดก ตันตันเป็นแค่เด็กหญิงผมเปีย เรียนโรงเรียนเอกชนสตรีล้วนที่มีแต่บรรดาลูกคุณหนูเรียนเช่นกัน เพียงแต่ว่า เธอไม่มีกิจกรรมพิเศษอะไรมากมาย เช่น เรียนเปียโน หรือ บัลเลย์ เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ เลยได้มีเวลาว่างหลังเลิกเรียนเพื่อเล่นกับเพื่อนใหม่ได้มากกว่าเด็กคนอื่น เธอกับเขาจึงมีเวลาเล่นสนุกสนาน ผจญภัยกัน
เพื่อนใหม่ ชื่อ กฤษ ที่เพิ่งย้ายกลับมาจากอังกฤษ ยังไม่ได้เริ่มเรียนในโรงเรียนเหมือนเด็กอื่นเพราะยังเป็นกลางเทอม ซึ่งอาม้าของเขายังอยากให้เขาได้ใช้เวลาในการปรับตัวอีกสักหน่อย เธอกับเขาสนิทกันในเวลาไม่นาน แม้ว่ากฤษจะมีพี่ชายอีกสามคนแต่เนื่องจากอายุห่างกันมาก ทำให้กฤษชอบมาเล่นกับเธอมากกว่า
ชีวิตในแต่ละวันที่มีความสุข แม้ว่าจะไม่ได้เจอคุณพ่อมากนัก แต่เธอก็มีคุณแม่แสนสวยคอยดูแล เอาใจใส่
เมื่อเธอโตขึ้นเธอก็เข้าใจมากขึ้นว่าปัญหาการแก่งแย่งมรดก ชิงดีชิงเด่น เป็นเรื่องรุนแรงกว่าที่ใครๆคิด และ โดยเฉพาะคุณพ่อของตันตัน กับน้องชายทั้งสอง
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคุณพ่อที่เปราะบาง ก็ถึงจุดเปลี่ยนเมื่อตันตัน ยืนกรานที่จะไปสอบเข้าโรงเรียนระดับมัธยมปลายที่เป็นสหศึกษาแห่งหนึ่งที่มีการแข่งขันสูงมากโดยที่คุณพ่อของเธอไม่เห็นด้วย และ เธอก็สอบได้ หลังประกาศผลสอบเข้าสามอาทิตย์ ตันตันก็ย้ายไปอยู่คอนโดคนเดียว คอนโดที่แม่ของเธอซื้อห้องติดกับแม่ของกฤษ เธอเล่าให้กฤษฟังเพียงแค่ว่า
ความคิดไม่ตรงกัน ป๊าไม่ให้ฉันเรียน แต่ฉันอยากจะเรียน ฉันเลยออกมาอยู่เอง
เธอรู้ว่ากฤษสงสัย แต่กฤษก็ไม่เคยเซ้าซี้ซักถามรายละเอียดอะไรที่เธอไม่อยากเล่า บางทีเพื่อนของเธออาจจะรู้เรื่องราวบางอย่างมาจากคุณแม่ของเขาแล้ว ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร เธอก็คงได้แต่ขอบคุณกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ครอบครัวของกฤษทำให้กับเธอ เพราะคุณแม่ของกฤษกับกฤษมาอยู่คอนโดนี้ด้วย แม้ว่าคุณแม่ของกฤษจะไม่ได้อยู่ที่คอนโดทุกวันแต่ก็ช่วยดูแลเธอเป็นอย่างดี
สำหรับเธอ ไม่ว่าจะเป็น ตันตัน หรือ ตั้น กฤษก็เป็นคนที่เป็นมากกว่าเพื่อน เธอสนิทกับเขามากกว่าคนในครอบครัว เพราะ ตั้งแต่เด็กๆหลังจากเล่นกันจนเหนื่อยบางทีเธอก็นอนกลางวันที่บ้านกฤษ แล้วบางทีกฤษก็มาเผลอหลับไปที่บ้านเธอ ยิ่งเมื่อย้ายมาอยู่ที่คอนโดห้องติดกัน ทั้งเธอและเพื่อนก็ยิ่งใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น
หลายสิ่งที่สอนเธอ และ หลายอย่างที่เธอพยายามเรียนรู้ ตั้งแต่วันแรกที่เธอต้องใช้ชีวิตคนเดียวจนถึงวันนี้ แม้จะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่ก็มีช่วงเวลาที่ประทับใจ เธอก็ไม่เคยลืมความทรงจำที่ดีๆเหล่านั้น
ตั้นยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูออกไป
*******************************************
| Create Date : 18 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2551 8:23:59 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 303 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: นุ IP: 77.97.142.74 วันที่: 18 มิถุนายน 2551 เวลา:15:18:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ มาน้อยจังนะคะ ขอยาวกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ
ขอบคุณค่ะ