| |
|||||||||||||
แล้วผมจะผ่านมันไปได้ไหมครับ หากมีคนผ่านเข้ามาอ่านบล๊อกนี้ ผมคงต้องขอโทษล่วงหน้าน่ะครับ อาจทำให้ไม่พอใจกันไปบ้าง ผมห่างหายไปนานจากการเขียนบล๊อก หรือที่ถูกควรจะบอกว่า ไม่ได้เขียนเรยมากกว่า เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ผมจบการศึกษาจากปริญญาโทที่ชิงหัวอย่างลุ่มๆดอนๆ ทุกครั้งที่ย้อนคิดกลับไป มันทำให้ผมระลึกถึงประสบการณ์อันโหดร้ายในการดำเนินการจบ รายละเอียดหลังไมล์ได้น่ะครับ ผมไม่โทษทางมหาวิทยาลัยหรอกครับ คงเป็นที่ผมเองการสือสารไม่ต่อยดีเอง แต่ก็นั่นแหละครับ ทำให้ผมรู้สึกว่านรกบนดินนี่เป็นอย่างไรบ้่าง นอกเหนือจากเรื่องการติดต่อเอกสาร ผมมีความทรงจำที่ดีกับปริญญาโทมากครับ ทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ที่ปรึกษา อาหารการกิน และสภาพความเป็นอยู่่ หลังจากเดิอนธันวาคม ปี 2559 ผมก็เดินทางกลับไปไทยห้าวัน มันสั้นมากจริงๆครับ ให้ผมบอกตอนนี้ผมยังบอกไม่ถูกเลยครับว่าช่วงสี่ห้าวันนั้นผมทำอะไรไปบ้าง รู้แต่ว่าแม่และพี่สาวดัใจมากที่ได้อยู่พร้อมหน้ากัน จากนั้นก็เดินทางต่อมาที่ฮาวาย เพื่อมาเริ่มเรียนปริญญาเอกทันที มาจนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบปีครึ่งแล้วครับ มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย จนมันน่าจะเรียกว่าถึงจุดที่ไม่มีความรู้สึกครับ แต่ก็ไม่ถูกซะทีเดียว ผมว่าโดยปกติผมเป็นคนที่คิดมากระดับหนึ่งเรยครับ เวลาเครียดที สมองมันจะทำงานอย่างทวีคูนครับ จนหลังรู้สึกว่าเครียดเป็นปกติ และเศร้าเป็นปกติครับ ช่วงหลังๆรู้สึกว่าอารมอ่อนไหวมาก บางทีเจอเพลง หรือแม้แต่คำพูดบางที หรือแม้แต่นั้งคิดกับตัวเอง น้ำตาก็ร่วงได้แล้วครับ อาจเวิ่นเว้อนิดนึงน่ะครับ ผมว่าตัวผมเรียนวิทยาศาสตร์มาตลอดทั้งชีวิต แต่ก็ยังไม่สามารถทำตัวเองและความคิดวิเคราะห์ให้เป็นนักวิทยาศาสตร์สักที ผมจะโดนคอมเมนต์เสมอเรื่องว่า ไม่มีเหตุและผลในการวางแผนและตัดสินใจ รวมถึงการตั้งคำถามในการทดลอง มันก็มีส่วนที่ผมเองก็รู้สึกว่าจริงอยู่บ้างน่ะครับ แต่แต่รู้สึกแย่เท่านั้นเองที่เรียนมาถึงข้้นปริญญาเอกแล้วแต่ต้องให้อาจารย์ต้องคอยชี้แนะ
ขอให่ผ่านให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะ
โดย: kai (aitai อ่านว่า อะอิไต้
 ) วันที่: 23 พฤษภาคม 2560 เวลา:17:35:12 น.อารมณ์เหงา เศร้า โดดเดี่ยว ดีใจเสียใจ เป็นเรื่องปกตินะคะ โดยเฉพาะสำหรับคนที่ได้ไปอยู่ใน "ที่ใหม่ๆ สภาพแวดล้อมใหม่ๆ" การปรับตัว อาหาร อากาศ ผู้คนรอบๆตัว ยังไม่ลงตัว .. ความรู้สึกแบบนี้จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เมื่อเราเปิดใจ เปิดตัวเอง มีสังคม เข้าสังคม เล่นกีฬา และ ได้รู้จักผู้คนมากขึ้น มีเพื่อนดีๆเข้ามาในชีวิต ..
บรรทัดสุดท้าย...ที่คุณเขียน..ว่า รู้สึกแย่ที่เรียนมาจนถึงขั้นปริญญาเอกแล้ว แต่ต้องให้อาจารย์คอยชี้แนะ...เรามองว่า ..ถ้าเอาคำว่า ปริญญาเอกออกไป..ไว้ข้างๆ..เหลือเพียงแค่คำว่า ลูกศิษย์ กับ อาจารย์ ...และมันคือ หน้าที่ของ อาจารย์ที่ควรจะคอยสอนให้คำแนะนำ ให้ความช่วยเหลือ และชี้แนะในยามที่ลูกศิษย์ต้องการความช่วยเหลือนั้น มันคือ "เรื่องปกติ" ไม่ใช่เหรอคะ? no body perfect ค่ะ แม้กระทั่ง คนที่จบมาระดับปริญญาเอกก็เถอะ! ใครจะ คอมเม้นต์ ว่าเรายังไง มันไม่สำคัญเลย... สิ่งที่สำคัญก็คือ ตัวคุณเองนั่นแหละที่ "มองตัวเองแบบไหนต่างหาก" จริงๆนะคะ .... positive จะไม่เกิดอะไรขึ้น ถ้าทำแค่ "คิด" เพราะนั่นคือแค่ก้าวแรก ..ที่สิ่งจะเปลี่ยงแปลงได้คือต้อง do positive things ด้วยค่ะ หา passion ของตัวเองให้เจอค่ะ สิ่งที่ทำให้ตัวเรามีความสุขกับการทำอะไรที่ไม่ได้รบกวนชีวิตชาวบ้าน งานอดิเรก เล่นกีฬา...เป็นต้น ... คุณผ่านมันได้สบายๆอยู่แล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ โดย: Max Bulliboo
 วันที่: 24 พฤษภาคม 2560 เวลา:16:45:58 น.ระบายความอึดอัดออกมาเป็นสิ่งดีนะคะ อ่อนไหวได้ ร้องไห้ได้
แล้วพรุ่งนี้เอาพวกหนังสือ งานที่ค้างในหัวทิ้งไว้ ลืมมันออกไป แล้วออกไปวิ่ง ว่ายน้ำ ชกมวย ดูหนัง ร้องเพลง กินกาแฟ เจอเพื่อน ลองพัก เอาตัวเองออกจากทุกข์ที่เกิด แล้ววันรุ่งขึ้นกลับมาลุยกับปัญหาใหม่นะคะ ไม่คาดหวัง ค่อยๆทำ ไม่pushตัวเอง คิดว่าน้องทำได้อยู่แล้ว ผ่านโท มาแล้ว แปลว่าอึดฝุดๆ ให้มันรู้กันไป ได้ถือว่าอึด ไม่ได้ถือว่าคุ้ม กับประสบการณ์ ภูมิใจในตัวน้องนะคะ ชื่นชมให้กำลังใจ เราทุกคน งดงามและแข็งแกร่ง Cheers!!!!!! โดย: oh!o (สมาชิกหมายเลข 3026821
) วันที่: 25 พฤษภาคม 2560 เวลา:2:42:48 น. |
Hunjuan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีครับทุกคน บล๊อกนี้ที่ผมทำขึ้นเปรียบเสมือนเป็นที่รวบรวมความคิดและเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตคาดว่าอาจเป็นประโยชน์กับทุกคนน่ะครับ อาจดูไม่ค่อยเป็นระเบียบบ้างฮ่าฮ่า บางอันเป็นอังกฤษบางอันเป็นไทย ปนปนกันไปครับ Group Blog All Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
