เรือแตงโม

เรือแตงโม(เรือเติมเต็ม)
เด็กทุกคนล้วนมีความคิดสร้างสรรค์ และจินตนาการติดตัวมาตั้งแต่เกิด น่าแปลกมั้ยว่า สิ่งเหล่านี้จะลดน้อยลง น้อยลง ตามวัยที่เพิ่มขึ้น พอถึงวัยผู้ใหญ่บางคนอาจถึงกับไม่หลงเหลือสิ่งที่เรียกว่าจินตนาการอยู่เลยก็เป็นได้
ดูจากการเล่นของเด็ก เด็กๆจะมีจินตนาการ ในการเล่น สมมุติ คิดฝัน สร้างสรรค์ให้อุปกรณ์สิ่งต่างๆรอบตัวให้กลายเป็นเครื่องมือเล่น ไม่ว่าจะเป็นเครื่องบิน รถไฟ กลอง เล่นขายขนมครก เล่นดินทราย และอื่นๆ แล้วใครล่ะที่เป็นผู้เริ่มต้นในการทำให้จินตนาการของลูกถดถอย ด้วยการซื้อของเล่นสำเร็จรูป สวยงาม ราคาแพง แต่ไม่แฝงคุณค่าทางปัญญาเลย ลูกเล่นครั้งสองครั้ง ลูกก็เบื่อไม่หยิบมาเล่นอีก เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจอีกต่อไป พ่อแม่ก็จะต้องซื้อของเล่นชิ้นใหม่ให้เรื่อยๆ ไม่มีสิ้นสุดจนของเล่นกองเต็มบ้าน
นอกจากพ่อแม่แล้ว พอลูกเข้าโรงเรียนครูและหลักสูตรการศึกษา (ที่ไม่เข้าใจเด็ก) ก็จะรับช่วงในการช่วยลดจินตนาการ และความคิดสร้างสรรค์ของลูกให้ลดน้อยลงไปอีก ลงไปอีก ลงไปอีก........
(แม่พี่ปั้นบ่นจบซะที)

เรือแตงโมจึงเป็นกิจกรรมหนึ่งที่พี่ปั้นอยากจะแนะนำเพื่อนๆให้เล่นกับธรรมชาติ สิ่งของวัสดุเหลือใช้ นำมาคิดประดิษฐ์ นำมาเล่นกันในครอบครัวได้ทั้งความสนุก ความภูมิใจ ได้เรียนรู้ คู่ความสนุกสนาน แถมยังสร้างสรรค์จินตนาการ กำไรสมอง แบบไม่เสียสตังค์อีกด้วย
วัสดุที่ใช้ ก็เปลือกแตงโมที่เราทานเสร็จแล้วนั่นแหละครับ อ่างบัว หรืออ่างอาบน้ำก็ได้
ตอนแรกพี่ปั้นถามแม่ว่า “เราจะเอาเปลือกแต่งโมที่ทานเสร็จไปทำอะไรได้อีกบ้าง”
แม่บอกว่า “ใช้ทำแกงส้มเปลือกแตงโมได้”
แม่ก็ลองทำให้พี่ปั้นทาน แต่รสชาติมันไม่อร่อยเลย
ครั้งนี้พี่ปั้นเลยบอกแม่ว่า “ หนูจะทำเรือแตงโม”
แม่ขวัญบอกผมให้ทิ้งมันไปเถอะ มันไม่ลอยหรอก ตั้งแต่ยังไม่ได้ลองทำเล้ย บางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องเอามาใช้ใหม่หรอกนะ(เห็นมั้ยครับว่าแม่เริ่มสะกั้นกั้นจินตนาการผมเข้าแล้วเหมือนกัน)
พี่ปั้นน่ะต้องขอได้ทดลองก่อนครับ ต้องเห็นด้วยตา ได้สัมผัสด้วยมือ โดยไม่ล้มเลิกความพยายามง่ายๆ หลังแทะเสร็จด้วยตัวเอง ผมก็ไปดึงสายยางฉีดน้ำมาก จะเติมน้ำในอ่างบัวให้เต็ม มาได้ครึ่งทางพ่อก็เอ็ดเอาอีก หาว่าผมทำน้ำเลอะทางเดินไปหมด( แค่เปิดน้ำสายยางแล้วเดินลากมาก็เท่านั้น) ผมเข้าใจครับว่าพ่อเป็นห่วงกลัวผมลื่นนั่นเอง พ่อให้ผมไปใช้สายยางที่สนามหญ้า(เล็กๆ)หน้าบ้านจะสะดวกกว่า แต่ปรากฏว่าสายยางยังไม่ได้เสียบก๊อกน้ำเลย ผมน่ะใจร้อนอยากรู้ว่าเรือแตงโมจะลอยหรือจมก็เลยใช้ถังใส่น้ำหิ้วมาเทในอ่างบัวแทน ถึงแม่จะทุลักทุเล เปียกมะล่อกมะแลกแต่ก็ทันใจดี
หลังจากเทถังแรกไปแล้ว ผมก็ ลองเอาเรือแตงโมลอยดู เย้ เย้...มันลอยได้จริง แม้จะลอยแบบเอียงกะเร่เท่ ก็เถอะ ผมคิดว่าถ้ามีน้ำเยอะอีกหน่อย เรือต้องลอยดีกว่านี้แน่ๆ ก็เลยไปรองน้ำมาอีกสองถัง เต็มอ่างพอดี เสร็จแล้วถึงได้เห็นว่ามีก๊อกน้ำอยู่ใกล้ๆเดินแค่สองก้าวเอง
เรือแตงโมก็ลอยล่องอยู่ในน้ำ แต่มันเอียงครับ เอียงกะเร่เท่บ้าง คว่ำบ้าง ผมพยายามจับให้มันลอยดีๆเหมือนเรือ ก็ทำไม่ได้ แม่เห็นผมพยายามปลุกปล้ำกับเรืออยู่นาน ก็ลุกมาช่วยพร้อมกับเปลือกแตงโมส่วนตัวของแม่
“แม่ลองเฉือนเนื้อออกให้เปลือกมันบางๆดูนะ ถ้ามันเบามันอาจลอยดีขึ้น” แม่ขวัญบอก
ผมก็ลุ้นแสนลุ้นว่าเรือจะลอยดีๆมั้ยน้อ
“ไม่สำเร็จ แม่ครับมันลอยนะ แต่มันคว่ำ มันไม่ลอยดี หนูอยากให้มันลอยได้เหมือนเรือจริงน่ะ” ผมเริ่มเศร้า
“แม่รู้แล้วลูก เรือมันไม่สมดุลน่ะ เดี๋ยวเราใช้ช้อนตักเนื้อตรงกลางออกให้ลึกกว่าด้านข้างดู มันจะได้ลอยแบบสมดุล” แม่พยายามต่อ
“ดีขึ้นนะแม่ แต่มันก็ลอยอย่างเอียงๆอยู่” ผมเริ่มหงุดหงิด
พ่อเห็นผมกับแม่พยายามกันอยู่นาน ก็เลยเข้ามาช่วยระดมสมองอีกคน ตามวิธีของพ่อ
“เย้พ่อทำสำเร็จแล้ว พ่อทำให้เรือแตงโมลอยได้เหมือนเรือจริงๆเลย”
“ปั้นทำไม่ได้ แม่ทำไม่ได้ เรือไม่ลอย พ่อทำได้ เย้ เย้....”
อยากรู้มั้ยครับว่าพ่อทำยังไง
พ่อบอกว่าพ่อทำได้ เพราะเรียนรู้จากความผิดพลาดของผมกับแม่ เริ่มจากสร้างให้เปลือกแตงโมได้สัดส่วนก่อน จะได้เกิดความสมดุล แล้วก็ขุดตามหลักการของเรือขุดไม้
พ่อตัดเปลือกแตงโมเป็นแบบในรูปครับ แล้วเอามีดกรีดให้ลึกลงเกือบถึงเปลือก รอบตามแนวเปลือกที่ตัดไว้ แล้วก็ใช้ช้อนตักบริเวณตรงกลางออกให้หมด เราก็จะได้เรือแตงโมที่เล่นได้จริง ผมกับแม่ก็ลองทำตามดู ก็ทำได้สำเร็จเช่นกัน ลำเล็กของผม ลำกลาง ของแม่ ลำใหญ่ของพ่อลอยเล่นเวียนวนกันอยู่ภายในอ่างน้ำ ส่วนเรือต้นแบบก็ลอยเอียงอยู่เคียงข้าง
แม่บอกว่า “แม่ภูมิใจในตัวผมมาก ที่ชอบคิด ชอบหาอะไรเล่นตามจินตนาการของตัวเอง เพราะแม่ไม่ต้องเสียเงินซื้อของเล่นให้ ทั้งยังทำให้ผมได้เรียนรู้ได้ ประดิษฐ์คิดค้น ดัดแปลง นำของเหลือใช้มาเล่น ได้ลองผิดลองถูก สำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จบ้าง ได้เรียนรู้หลักการทางวิทยาศาสตร์ ลอย-จม ความสมดุล หลักการทำเรือ รู้จักกาบเรือ พลิกแพลง แก้ปัญหา จนผลงานสำเร็จได้จริง”
ส่วนผม “ผมรู้แต่ว่า ผมสนุก ดีใจ และภูมิใจสุดขีด ที่เรือแตงโมลอยได้เหมือนเรือจริงๆ อย่างที่คิดไว้แต่แรกผมถึง ได้ใช้ชื่อเรื่องว่าเรือแตงโม เรือเติมเต็มไงครับ เพราะทุกอย่างสำเร็จได้เป็นผลมาจากความร่วมมือกันระหว่างเรา พ่อ แม่ ลูกครับ”
ได้เล่น ได้สนุก ได้เรียนรู้ ได้จินตนาการ ไม่เสียงตังค์
ถ้าการเล่นอย่างสร้างสรรค์ คือการเล่นที่ได้พัฒนากล้ามเนื้อ ความคิด อารมณ์ สังคม สติปัญญา
ทั้งยังสนุก ได้ความภูมิใจ ได้ต่อยอดความคิดไปเรื่อยๆ เรือแตงโมของปั้นปั้น ก็คงเป็นตัวอย่างที่สร้าง
สรรค์ในการเล่นอย่างสร้างสรรค์ ได้ดีทีเดียวแม่ขวัญว่า




 

Create Date : 15 พฤษภาคม 2551
4 comments
Last Update : 21 กันยายน 2551 10:49:50 น.
Counter : 1303 Pageviews.

 

มาแล้วค่ะ ยินดีต้อนรับแม่ขวัญและน้องปั้นคนเก่งค่ะ

จะได้มาช่วยกันเติมเต็มค่ะ แต่อย่าลืมเติมแต่พอดีนะคะ เดี๋ยวล้นค่ะ

 

โดย: chinging 16 พฤษภาคม 2551 0:19:28 น.  

 

ชื่นชมผลงานของพี่ปั้นจริงๆเลย
คุณพ่อสุดยอดไปเลยค่ะ

 

โดย: น้องซีรีส์ IP: 118.174.197.166 21 พฤษภาคม 2551 13:51:15 น.  

 

ขอบคุณแม่ขวัญที่เตือนสติเรื่อง "การซื้อของเล่นสำเร็จรูป สวยงาม ราคาแพง แต่ไม่แฝงคุณค่าทางปัญญาเลย" ค่ะ

เป็นมานานมาก ตอนนี้ "เลิกแล้วค่ะ"

 

โดย: อัญชนา 23 พฤษภาคม 2551 15:15:18 น.  

 

อยากได้

 

โดย: ดี IP: 125.27.30.144 13 มิถุนายน 2551 13:31:02 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


punpawarit
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




;
Group Blog
 
 
พฤษภาคม 2551
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
15 พฤษภาคม 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add punpawarit's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.