คุณโอ๋

จอยก็เพิ่งออกจากงานเหมือนกันอ่ะ

ตอนนี้แกลบยังไม่มีกินเลย

โฮ่ะ โฮ่ะ

  

ชีวิตเหมือนกันเลยค่ะ แต่นานมาเป็นสิบปีที่กินแกลบน่ะค่ะ เอ้ยไม่ใช่ เลิกกินแล้ว มากินลมกินแล้ง กินความฝัน จินตนาการของเราน่ะค่ะ ก็พอปั้นน้ำเป็นตัว ปั้นดินเป็นดาวขายไปวัน ๆ หาเงินส่งลูกเรียน แต่ก็สุขใจกว่าชีวิตในห้องกระจกติดแอร์หน้าจ่อคอมพ์ตลอดวัน รอวันเงินเดือนออก พอสิ้นเดือนก็เดินร่อนในห้าง วันจันทร์ก็คลานไปทำงาน วันพฤหัสก็สิ้นใจ พอถึงเย็นวันศุกร์ก็มีเรี่ยวแรงตีปีกขึ้นมาทันที วนเวียนอย่างนั้นเกือบสิบปี มาบ่นกันซะนี่

ขอให้คุณแม่มีความสุขกันงานผ้าค่ะ เห็นแล้วยังอยากจะสะสมบ้างเลย เป็นคนชอบสังเกตลายผ้าสวย ๆ แต่ไม่มีฝีมือและความอดทนเท่าไรน่ะค่ะ ไม่แน่นะอาจจะลองทำดูบ้าง เพราะตอนนี้สั่งซื้อจักรจิ๋วของฟรายเดย์ 900 บาทมาใช้ซ่อมผ้าอยู่ ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า