สถาบันสอนอังกฤษชื่อดัง นี่หรือเสียตังให้เค้าแล้วยัง...

ขอออกตัวไว้ก่อนว่า
ปกติแล้วผมจะไม่สะทกสะท้านกับคำด่าของใครเท่าไร
แต่ด้วยความกำลังสับสน ทำให้ผมเกิดปะทุอารมณ์ขึ้นอย่างเงียบๆ
กับสถาบันสอนพิเศษภาษาอังกฤษชื่อดังย่านปิ่นเกล้า
นามสมมติว่า ถนนกำแพง
จริงๆแล้วสถาบันถนนกำแพงนี้มีหลายสาขา
แต่ด้วยความที่ผมเดินผ่านและรู้สึกว่ามันใกล้บ้านผม
ผมจึงมีความสนใจและอยากจะลองไปขอโบชัวดูว่ามีรายละเอียดในการเรียนเป็นอย่างไร
พอเข้าไปผมก็ติดต่อขอข้อมูลเค้าโดยอยากได้เป็นเพียงแค่โบชัวร์เท่านั้น
แต่
ทางฝ่ายประชาสัมพันบอกว่าไม่มี
และต้องไปคุยข้อมูลซักประมาณ 10-15 นาที

ทีแรกผมปฏิเสธ
แต่คิดไปคิดมา
ฝนกำลังตก
ก็เลยบอกเค้าไปว่า โอเค มีเวลา

ทางเจ้าหน้าที่เค้าก็เลยให้ผมกรอกข้อมูล
ตอนแรกผมไม่อยากให้เบอร์โทรเค้าจึงบอกว่าโทรศัพเสียเลยยังไม่ให้
เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วบอกให้ผมรอซักพักนึง
เวลาผ่านไปประมาณ 2 นาที

จึงมีเจ้าหน้าที่เข้ามาหาและเชิญผมไปยังห้องเพื่อพูดคุยในรายละเอียด
เจ้าหน้าที่นั้นมีลักษณะมั่นใจในตัวเองสูงเหลือเกิน
ส่วนผมไม่อยากจะทำตัวให้มันมั่นใจเพราะด้วยความอ่อนภาษาของผมและเว้นว่างจากภาษาอังกฤษมานานพอสมควร

แต่แต่ละคำพูดของคนๆนั้นช่างทำให้ผมโมโหเหลือเกิน

ทุกๆคำล้วนแล้วแต่ไม่แสดงความนอบน้อมต่อผู้ที่กำลังมาสมัครเรียนเลย เหมือนข่มทุกคำพูด

กรุณาจินตนาการคำพูดแบบข่มๆในข้อความที่ผมจะบอกต่อไป

คำถามแรกที่ผมได้รับ
- น้องเรียนอะไรอยู่ พอรู้ว่าผมจบแล้ว แล้วจบจากสาขาหนึ่งที่เค้าคิดว่าไม่เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ

ถาม - จะเรียนไปทำอะไร
ป.ล.ข้อความต่อไปในวงเล็บคือความคิดในใจผมนะครับ
(อ่าว เรียนเพื่อฝึกภาษาอังกฤษสิถามได้ ใครๆเค้าก็อยากพูดให้เป็นไม่งั้นไม่มาสมัครหรอก)
ตอบ - ก็อยากจะเอาไปใช้กับงานที่กำลังจะได้ไปทำ

ถาม - แล้วทำงานอะไรถึงต้องใช้ภาษาอังกฤษ
ตอบ - ก็ทำอยู่ที่......

ถาม - แล้วทำไปทำไม แล้วเค้ารับเข้าไปได้ยังไง
(แล้วจะยุ่งอะไรกับผม งานมันไม่ได้ภาษาอังกฤษมากหนิหว่า)
ตอบ - เงียบ

ถาม - เงินเดือนเท่าไร
ตอบ - ผมขอไม่บอกนะครับ ความลับ (แล้วจะรู้เพื่อหาพระแสงอะไร)

ถาม - อยากเงินเดือนขึ้นเร็วๆมั๊ย
ตอบ - อยากสิครับ(ใครบ้างไม่อยากหละ บ้าป่าวถามทำไม)

ถาม - แล้วน้องอยากเงินเดือนเท่าเดิมเหรอ
(ตอบไปแล้ว ยังจะถามจะเชิญชวนให้มาเรียนใช่มั๊ยหละ)

ถาม - ถ้าน้องไม่อยากเงินเดือนเท่าเดิมก็แนะนำว่าให้เรียนที่นี่
(น่านไงผมว่าแล้ว)

ถาม - น้องรู้มั๊ยว่าตอนแรกพี่จบธรรมศาสตร์เงินเดือนเริ่ม27000 ตอนนี้ได้ 50000
(แล้วบอกผมทำไมครับพี่ ผมรู้ว่าพี่ทั้งเก่ง ทั้งรวยหละครับ)

ช่วงจังหวะนี้ผมจึงตัดบทแห่งความข่มขู่ของเจ้าหน้าที่คนนั้นด้วยการ

ผมถาม - พี่ครับ ไม่ทราบว่าราคาเรียนนี่มันเท่าไร
เจ้าหน้าที่คนนั้นหนัหลังไปหยิบโบชัวร์มาให้ดู (ตกลงมันก็มีโบชัวใช่มั๊ยเนี่ย เพียงแต่โบชัวนั้นไม่บอกราคาเท่านั้นเอง)
เค้าถาม - ไหนลองพูดภาษาอังกฤษซิ

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่คนนั้นก็พูดรัวยิกๆๆ ผมซึ่งเป็นคนที่ไม่เก่งภาษาอยู่แล้ว
ยิ่งฟังกะพูดนี่ยิ่งหนัก จึงไม่สามารถจับใจความได้ว่าเค้าพูดอะไร
ผมตอบ - ไม่รู้ครับ แปลไม่ออก
เค้าก็ทำหน้าตาแบบไม่น่าเชื่อว่ามีคนอย่างนี้อยู่บนโลก ประมาณว่าโคตรโง่เลย (ซึ่งก็โง่จริงๆ ถ้าผมไม่โง่ ผมไม่เรียนหรอก)

เค้าก็เลยบอกให้ผมแนะนำตัว
ผมก็แนะนำตัวสั้นๆง่ายไป
ซักพักเค้าก็พูดภาษาอังกฤษแบบฟังไม่รู้เรื่องหลับมาอีกครั้ง เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ (เห้อ ผมไม่รู้พี่ พี่จะฆ่าผมเลยใช่มั๊ย ผมจะมาสมัครเรียนนะพี่ ค่อยๆพูดก็ได้ ผมบอกแล้วว่า ไม่เก่ง)

แล้วสุดท้ายเจ้าหน้าที่คนนั้นก็เข้าเรื่อง
ถาม -น้องเรียนอังกฤษมาแล้วกี่ปี รู้มั๊ยว่าน้องเรียนมามันก็มีพื้นฐานอยู่แล้วอาจจะเป็นช่วงนี้ (แล้วเค้าชี้ในกราฟในโบชัว)
ซึ่งถ้าอยากเก่งพูดได้อย่างมีประสิทธิภาพ จะต้องเรียนภายใน 1 ปี
น้องกลัวมั๊ย
ตอบ -กลัว(ถ้าผมไม่กลัวคงพูดภาษาอังกฤษได้ไปนานแล้วหละพี่)

ถาม - ถ้าน้องกลัว ที่นี่ไม่มีหลักสูตรสั้นกว่านี้ให้เรียน 2-3 เดือน มีแต่ 1 ปี
แล้วน้องจะไหวมั๊ยขึ้นกับตัวน้องเอง
ตอบ - ..... (ผมกลัวใช่ว่าจะเรียนไม่ได้ ไม่งั้นไม่มาสอบถามข้อมูลหรอก)

ถาม - เอาไงน้อง กลัวมั๊ย
ตอบ - (เปลี่ยนเรื่อง ขี้เกียจให้โดนข่มต่อ) แล้วราคาที่เรียนหละครับประมาณไหน เพราะต้องใช้เวลาเรียนตั้ง 1 ปี

ถาม - แล้วแต่คอร์สที่เราจะเรียนได้อ่ะ มันก็ตกประมาณ 4 พันกว่าๆต่อเดือน
เพิ่มลดตามระดับที่เราจะเข้าถึง
ตอบ - อืมมันก็สูงอยู่นะพี่ งั้นผมขอรับไปพิจารณาก่อนรึกัน (แพงนะแต่จริงๆก็เรียนไหว แต่ให้เรียนกะยายคนนี้ก็ไม่ไหว)

ถาม - พิจารณาอะไร พี่ยังไม่ให้ข้อมูลอะไรเลยนะเนี่ย
(อ่าว แล้วที่พูดๆมานั่นคือจะถามประวัติผมเล่นใช่มั๊ย ถามไปเพื่ออะไร แล้วก็ไอ้ที่พูดๆภาอังกฤษนี่เพื่อข่มผมใช่มั๊ย)
ตอบ(เริ่มโมโห) - แล้วพี่มีข้อมูลอะไรหละ

ถาม - น้องคิดว่าน้องกลัวป่าวหละถ้าจะมาเรียนที่นี่(นี่นะข้อมูล)
ตอบ - .....

ถาม - ถ้าเรียนที่นี่พี่รับประกันว่าภายใน 3 เดือนน้องจะพูดเก่ง แล้วก็.......(พูดรายละเอียดอย่างคุยว่าผมจะเก่งขั้นสุดยอดไร้เทียมทานภายใน 1 ปี และดีกว่าเสียเงินไปต่างประเทศเยอะ)

ถาม - เสียตังไปต่างประเทศเท่าไรรู้มั๊ยน้อง
ตอบ - ไม่รู้(จะรู้มั๊ยเล่าไม่เคยไปเฟ้ย)

ถาม - น้องรู้มั๊ยว่าต่างประเทศเสียเงิน7-8แสน แต่ที่นี่เสียแค่แสนเดียวเท่านั้น ได้เรียนเหมือนต่างประเทศ (ไปนั่นเสียเยอะแต่ได้ทำงานเก็บตังไปด้วยโว้ย)
ตอบ - อืมครับ

ถาม - แล้วนี่จะจ่ายค่าเรียนเองเหรอ
ตอบ - ก็คงต้องจ่ายเองหละครับ แต่ราคานี้ก็เอาเรื่องสำหรับผมอยู่เหมือนกัน

ถาม - แล้วพ่อแม่หละไม่ออกให้เหรอ
ตอบ - ก็ต้องดูว่าเค้าสนับสนุนหรือไม่(จริงๆแล้วสนับสนุนแต่ไม่อยากพูด)

ถาม - พ่อแม่ทำงานอะไร
ตอบ - ก็ทำตามบริษัทอ่ะครับ(แล้วยุ่งอะไรด้วย)

ถาม - แล้วไม่สนับสนุนเหรอ
ตอบ - พี่ต้องเข้าใจตอนนี้ก็เศรษฐกิจมันแย่ๆอะครับ
เจ้าหน้าที่คนนั้นเริ่มมีสีหน้าว่า ผมจะมีตังจ่ายรึเปล่าแล้วบอกผมว่า
- จริงๆแล้วราคามันก็ 3 พันกว่าๆได้นะ ลองดูมั๊ย
(ว่าแล้วอย่างนี้นี่เองเป็นแบบนี้มันลดได้นี่เอง)
ตอบ - ครับ จะรับไปพิจารณา

ถาม - งั้นน้องก็ต้องเข้าไปทำทดสอบดูว่าน้องอยู่ระดับไหน
ตอบ - เอ่อ... ผมคิดว่าไม่สะดวกอะครับ เพราะผมติดธุระ (ไม่อยู่แล้วเรียนงี้อย่าเรียนเลยดีกว่า เรียนแล้วไม่สบายใจเนี่ย)

เจ้าหน้าที่คนนั้นก็ให้นามบัตรมาแล้วบอกว่าให้ติดต่อไปถ้าเกิดสนใจ
(นี่แค่ย่อๆนะครับ จริงๆยังมีอีกเยอะ)

เหตุการณ์ครั้งนี้ มันแสดงให้เห็นว่า บางครั้งคนเราไม่ต้องทำตัวให้ข่มว่าเก่ง
ผมรู้แล้วว่าเก่ง ไม่ต้องบอกหรอก แต่การพูดจาของคนเรานั้น เปรียบเสมือนการจูงใจให้ผู้นั้นสนใจได้ แต่การพูดจาอย่างนี้ ถึงจะเก่งอย่างไร ค่าเรียนถูกแค่ไหน ผมก็ไม่สนใจหรอก ผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเงิน แต่ผมเลือกที่จะคิดได้ว่า สมควรจะเลือกอะไรที่ดีที่สุดสำหรับผม
ผมอาจจะไม่เก่งภาษาอังกฤษ ผมจึงสนใจที่จะมาเรียน
แต่คุณทำอย่างนี้ ทำให้ผมท้อใจที่จะเรียนภาษาอังกฤษ
แย่มั๊ยครับ เห้อ หาที่อื่นเรียนก็ได้ไม่ง้อหรอก ถนนกำแพง

Create Date : 08 กรกฎาคม 2551		6 comments
Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 17:55:12 น.
Counter : 494 Pageviews.
Share Tweet