แต่ด้วยความผิดพลาดอย่างแรงที่ไม่ได้เหมารถขากลับด้วย
เพราะถามลุงคนขับที่มาส่ง เขาบอกว่ามีรถรอโบกได้
แต่พอเอาเข้าจริง "ไหนละคะลุงขา มันไม่มีรถสักคันเลยค่ะ"
มีแต่รถบัสนักท่องเที่ยว จะให้หนูโบกหรือไงคะลุง
ยืนรอครึ่งชั่วโมงแล้วเนี้ย ระหว่างที่กำลังใจคอไม่ค่อยจะดีอยู่นั้น

ด้วยโชคช่วยหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ
มีรถเก๋งใหม่เอี่ยมคันนึง พร้อมเสียงเรียก
"น้องๆ ผมเข้าเมือง ไปด้วยกันไหมครับ"
แหมม ด้วยความเป็นกุลสตรีไทย จะให้ตอบว่าไงล่ะคะ
"โอ้วว ดีเลยค่ะพี่ ไปค่ะ" แหะ แหะ ก็มันเหนื่อยแล้วนี่คะ

ต้องขอขอบพระคุณพี่เขาเป็นอย่างมาก ลืมถามชื่อเขาไว้ด้วย
แต่จากที่ได้คุย เขาเป็นข้าราชการที่มาทำงานที่ อ.วังสะพุง จ.เลย
เห็นชวนคุยเรื่องท่องเที่ยวที่จังหวัดเลยเสียส่วนใหญ่
เลยเดาว่า พี่เขาน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ ททท.หรือเปล่าหว่า
แต่ขอบคุณมากเลยค่ะ หนูจะไม่ลืมพระคุณ

ต่อจากนั้นก็ไม่มีไรมากแล้วล่ะค่ะ ก็กลับเข้าที่พักเก็บของ
ขี่จักรยานรอบๆ บริเวณเชียงคาน เก็บตกกันอีกสักรอบ
พอตอนเย็นก็เดินไปขึ้นรถที่ปั๊มน้ำมัน ซึ่งเป็นท่ารถของ "แอร์เมืองเลย"

ขอจบการรีวิวด้วยภาพของ "เจ้ามีมี่" หมาน้อยน่ารัก ซอย 5 ละกันนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาแวะชมค่ะ