ไดอารี่ของเมื่อวาน
การจากลามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ต่อให้เตรียมใจไว้แล้วว่าจะไม่ไปผูกพันธ์กับสถานที่ กับสภาพแวดล้อม หรือกับคนแล้วก็ตาม สุดท้ายพอต้องไปจริงๆมันกลับรู้สึกใจหวิวๆ
แม้ความทรงจำนั้นมันจะไม่สวยงามเลย หลับตาก็ยังเห็นแต่ความทรมาณ ความอึดอัดที่ต้องวนเวียนอยู่ตรงนั้นซ้ำๆซากๆ จะว่าไปวันๆหนึ่งได้ยิ้มจริงๆซักกี่ครั้งกัน
แต่เมื่อสมองเกิดโล่งขึ้นมา กลับคิดถึงแต่สาเหตุของรอยยิ้มอันน้อยครั้งนั่น
เพลงน่าเบื่อที่ได้ยินทุกวันตอนนี้พอฟังน้ำตาดันเอ่อไหลขึ้นมา
รอยปากกามักง่ายที่ลองขีดเล่นบนสมุดคนอื่นทำไมพอเห็นแล้วกับรู้สึกใจหาย
ได้แต่เฝ้าคิดว่าคนพวกนั้นจะเป็นยังไงกับการจากไปโดยไม่ได้ร่ำลานี้
บางทีอาจจะไม่ใช่เรื่องประหลาดใจก็ได้มั้ง รู้อยู่แล้ว เดาไว้แล้ว พูดดักไว้แล้ว หวังไว้อยู่แล้วนี่?
ขณะที่เราจากมาและจิตตกอยู่ตอนนี้ คนที่นั่นอาจจะกำลังหัวเราะยินดีจุดพลุฉลองอยู่ก็เป็นได้
ในเมื่อเลือกที่จะเดินออกมาแล้ว บางทีการคิดย้อนกลับไปคงจะเป็นสิ่งที่ผิด
เพราะอะไรน่ะเหรอ?
เพราะ 'คิดถึง' ไงล่ะ ยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกผิด ยิ่งเฝ้าโทษตัวเอง สมน้ำหน้าที่กล้าทิ้งความอึดอัดนั้น แต่สุดท้ายกลับต้องมานั่งร้องไห้?....
เห็นมะ ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย....
มองไปข้างหน้าได้แล้ว จะย่ำและจมปลักกับความทรงจำเลวร้ายนั่นทำไม หาหนทางใหม่ที่ทำให้ยิ้มครั้งต่อไปดีกว่า
ก้าวต่อไปนะ ตัวเรา หมดเวลาก้มหน้าและทบทวนไดอารี่แล้ว....
สำหรับไดอารี่ของเมื่อวาน บอกได้เลยว่ามันห่วยแตก ดราม่า เลวร้าย ฯลฯ แต่พอได้ทวนดีๆบางทีมันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ .....
| Create Date : 15 พฤศจิกายน 2561 |
| Last Update : 15 พฤศจิกายน 2561 16:01:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 612 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
