ในสวนบนเนินเขา (1)





เคยใช่มั้ย บ่อยครั้ง,ที่รู้สึกว่าชีวิตมันยุ่งยากซับซ้อน สับสนและยุ่งเหยิง
กับบ่วงปัญหานานาที่ถาโถมเข้ามา ทั้งทางตรงและทางอ้อม
บ้างจู่โจมซึ่งๆ หน้า บ้างจู่โจมทั้งรอบด้าน
เหมือนกับศัตรูที่มองไม่เห็นพุ่งกระหน่ำเข้าใส่จนยากจะหลบหลีกพ้น

แน่นอน มันย่อมทำให้ความรู้สึกนึกคิดของคนเรานั้นรู้สึกสัมผัสได้
ถึงความอึดอัดขัดข้อง ทุรนในจิตใจ
และเฝ้าค้นหาทางออกให้กับตัวเอง
แต่ก็นั่นแหละ ยิ่งค้นหาก็ดูเหมือนว่ายิ่งตีบตัน ไร้ทางออก
และดูเหมือนว่า ไม่มีใครชี้ทางใครได้

เมื่อเกิดความรู้สึกเข้าเกาะกุมหัวใจแบบนี้ขึ้นมาเมื่อใด
ผมมักพาตัวเองปลีกวิเวกหนีออกมาจากสิ่งรุมเร้า
ขับรถย้อนกลับไปบนถนนสายเก่าที่เคยจากมา ไปสู่หมู่บ้านเกิด
ขึ้นไปพักอยู่ในสวนบนเนินเขา

พลันเท้าเหยียบดินนุ่มชุ่มชื้นในสวน ผมรู้สึกสัมผัสได้ว่า
เหมือนกับมีพลังบางอย่างกำลังไหลแล่นเข้ามาสู่ชีวิต ร่างกายและจิตวิญญาน
ให้เติมเต็มในสิ่งที่บกพร่องขาดหายไปนานและนาน
พำนักอยู่ความเงียบสงบเช่นนี้ กางเต๊นท์ ผูกเปลนอน อยู่บนเนินเขาเหนือหมู่บ้าน
แล้วปลดปล่อยดวงจิตให้เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติที่รายล้อมรอบกาย


ยามเช้า,หมอกขาวลอยอ้อยอิ่งเคลียดอยผาแดง
ลมภูเขาพัดความเย็นเยียบโชยมาทางฟากตะวันออก
นิ่งฟังความเงียบล่องลอยผ่านเข้ามาในดวงจิต
นั่นเสียงสายน้ำแว่วไหลลงผ่านฝายน้ำล้นเหนือหมู่บ้าน
นานทียินเสียงนกร้องเกาะบนกิ่งสักกำลังผลิดอกขาวโพลน
ก่อนกระพือปีกบินลับหายไปตามเส้นทางของนก
สุนัขจรตัวผอมกระหร่องเดินกระดิกหางมาทักทายก่อนหมอบนิ่งอยู่ใกล้ๆ
ก่อไฟจากหินสามเส้า ตั้งกาน้ำนิ่งรอจนน้ำเดือดปุดๆ
จิบกาแฟกลิ่นกรุ่นหอมอย่างช้าๆ
สายตาทอดมองผ่านไปเบื้องหน้า





โน่น,ดวงตะวันกำลังลอยโผล่พ้นทิวเขามาทักทาย
ลิบๆ เบื้องล่างนั้นเล่า ทุ่งนากำลังเคลื่อนไหว,มีชีวิต
ชาวนาตัวเล็กๆ ไต่ไปตามคันนา ในท้องทุ่งของความเขียวสด
ใช่,ทุกสิ่งกำลังเคลื่อนไหว ทุกอย่างกำลังดำเนินไป
ตามจังหวะก้าวย่างของกาลเวลา
ไม่รีบ ไม่เร่ง ไม่ร้อนรน
หากดำเนินไปตามวิถีของมันเอง
ไปตามบทเพลงแห่งการเริ่มต้น
ไปตามบทเพลงของความหวัง
ไปตามบทเพลงแห่งการงานอันเบิกบาน
ไปตามบทเพลงของความเปลี่ยนไป
ไปตามบทเพลงของการพบและจากพราก
เป็นเช่นนี้ เป็นธรรมดาอย่างยิ่ง
ไม่ใช่สิ่งยาก เป็นความเรียบง่ายธรรมดา
ที่ทุกชีวิตกำลังดำเนินไปอย่างมีจังหวะลีลา
อย่างสอดคล้องและสามัญ.

นานแล้วที่ชีวิตผมไม่ได้สัมผัสถึงคุณค่า ความงดงาม
ไม่ได้สัมผัสกับธรรมชาติเช่นนี้.





Create Date : 19 กันยายน 2550
Last Update : 19 กันยายน 2550 17:09:44 น.
Counter : 675 Pageviews.

22 comments
  
สายัณห์สวัสดีค่ะ ภูเชียงดาว
----------------------------------------------------
เพียง "ภาพ" ซึมซาบความรู้สึก
เพิ่ม "ถ้อยคำ" เห็นความรื่นรมย์ในใจ

ชีวิตทุกชีวิต เริ่มเคลื่อนไหวไปตามแรงเหวี่ยงของโลก
มีอะไรยิ่งใหญ่กว่า "จักรวาล"
ดวงอาทิตย์ ณ ขอบฟ้า

เช้า ๆ หมอกจาง ๆ ลอยอ้อยอิง มีกาแฟอุ่น ๆ ในอุ้งมือ อืม!
โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:17:34:11 น.
  
แวะมาทักทายครับ คุณภู เชียวดาว
โดย: โฟล์คเหน่อ วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:18:52:43 น.
  


นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้เห็นความงามของแผ่นดินเช่นนี้
ขอบคุณค่ะที่นำมาฝาก
โดย: อุ้มสี วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:19:39:14 น.
  
แวะเข้ามาชื่นชมครับ
โดย: ตาอ้วนชวนคุย วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:21:55:29 น.
  
ขออนุญาตมาเหยียบดินในสวน และรับพลังด้วยคนนะคะ
ช่วงนี้กำลังตั้งรับ...สิ่งรุมเร้าอยู่เหมือนกัน....
จะได้ใช้พลังความงามจากธรรมชาติตั้งรับค่ะ

โดย: jamie IP: 198.142.231.11 วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:22:08:04 น.
  
กำลังหาทางกลับคืนสู่ขุนเขาอยู่หรือค่ะ
โดย: แพรจารุ วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:16:20:00 น.
  

ภาพ..........งดงาม
เรื่องราว..........ชื่นฉ่ำใจ
นานแล้ว ที่ไม่ได้ไปรับความสดชื่นในสถานที่และบรรยากาศแบบนี้
ได้เข้ามาแค่เห็นภาพ อ่านเรื่องราว ก็พอจะได้สัมผัสอยู่บ้าง ขอบคุณนะคะ
โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:16:34:40 น.
  
ธรรมชาติ บำบัดจิตใจเราได้จริงๆ ผมเชื่ออย่างนั้น
โดย: ชลสิทธิ์ วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:23:31:34 น.
  
สวัสดีค่ะคุณภู คุณโชคดีมากนะคะที่อยู่กับภูหนาว
บ่อยๆ ที่เดินทางสามชั่วโมงจากบ้านไป น้ำหนาว (ภูหนาวที่ใกล้บ้านที่สุด)
กินกาแฟผิงไฟ..นอนดูกิ่งสนแผ่อาณาจักรบนฟ้ากว้าง
ฟังเสียงจิ้งหรีดและจั๊กจั่นป่าบรรเลงเพลงป่าคลอเสียงนกชะนี..
อ่านหนังสือ...จนหมดแสง และเข้านอนเต๊นท์
ดึก ๆเสียงป่าคึกคัก ลมหนาวซู่ และเสียงหมอกตก
ตื่นเช้ากินกาแฟอุ่นแกล้มหมอกน้ำค้างและแสงตะวันแรก
สายหน่อยเก็บเต๊นท์กลับบ้าน
ไปเผชิญกับการงานและความยุ่งยากในชีวิตต่ออย่างแช่มชื่นต่อไป
นี่คือมนต์เสน่หาป่าเขา
.....
ขอให้กายแข็งแรง..ใจแข็งแกร่งนะคะ
โดย: นกแสงตะวัน วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:6:24:20 น.
  
สวัดดีค่ะ

อย่าเสียงดังนะค่ะ แอบอู้งานพิมพ์เอกสารฝ่ายพีธีการมารับอากาศสดชื่นค่ะ
ตอนนี้ที่เชียงใหม่อากาศเป็นอย่างไรค่ะ
ที่พะเยาเริ่มมีลมหนาวพัดมาตั้งแต่สองวันก่อนแล้วค่ะ มีฝนตกบ้างเป็นบางครั้ง
ทำให้มีบรรยากาศเหมาะแก่การนอนตื่นสายๆในวันหยุดเช่นนี้(แต่ก็ทำไม่ได้บ่อย)
แต่ได้ยินว่าบ้านที่เชียงรายน้ำท้วมสถานนีขนส่ง
โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka ) วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:9:26:43 น.
  
คนบางคนก็แสนโชคดี
ได้มีโอกาสรื่นรมย์กับธรรมชาติ
และใช้ชีวิตที่เลือกเองได้

บางคนก็อยู่ตรงนั้นแต่ไร้สุข
เพราะปัจจัยอื่นเรียกร้อง..ความรัก ความเหงา เงินทองเลี้ยงกาย

อะไรคือความสมดุลกันนะ
.....หรืออยู่แค่พลังแห่งความเด็ดเดี่ยว
ที่จะเลือก จะเป็น...
โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:15:54:43 น.
  
ขอแสดงความยินกับคนเหนื่อยๆ หน่าย ๆ แต่ยังมีสถานที่ให้หลบเข้าไปพักพิง
ความรู้สึกคงต่างกันลิบลับ กับบางคนที่ไม่มีที่หลบหลี่กหลี้ หนีไกลความวุ่นวาย...

โดย: หมอกกลางภู วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:16:03:16 น.
  


ภาษาสวย ความหมายดี
อารมณ์ละมุนแบบ ภู เชียงดาว
เหมือนเคย
โดย: p_tham วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:16:37:34 น.
  
บางครั้งชีวิตเรียบง่าย
บางครั้งซับซ้อนซ่อนเงื่อน
แต่ที่สุด ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ

ภาพสวยจังเลยค่ะ
โดย: คนเลวที่แสนดี วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:10:12:23 น.
  
แวะมาสัมผัสภาษาที่ให้กลิ่นอาย
บรรยากาศ ธรรมชาติ ถ่ายทอดเป็น
ความรู้สึกได้ดีเลยค่ะ
โดย: Be the best วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:20:45:15 น.
  
อ้ายภูมีวิธีพักใจน่ารักดีนะ
ว่าแต่รับสมัครคนชงกาแฟตอนเช้าๆป่ะ แหะๆๆ
โดย: ก้อนหินริมทาง วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:7:53:39 น.
  
ขอบคุณทุกคนเลยครับที่เข้ามาชมสวนบนเนินเขา...
ช่วงนี้เทียวขึ้นเทียวล่องระหว่างเมืองกับชนบทบ้านเกิดเลยครับ
บางที "ธรรมชาติ" อาจเป็นสิ่งที่เยียวยาและบำบัดความรู้สึกข้างในของคนเราได้ดีที่สุด,ก็เป็นได้ ใช่มั้ยครับ
โดย: pu_chiangdao วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:11:41:39 น.
  

คุณภูจ๋า
เมื่อวานส่งเล่ม 4 ไปให้นะ ถ้าได้รับแล้วแจ้งกลับด้วยล่ะ
(ยังไม่ส่งให้ใครเลย เพราะกะรอแจกชาวยสัปดาห์หนังสือ แต่เห็นคุณภูอยู่ไกลน่ะ)


โดย: p_tham วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:12:42:12 น.
  
แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่มาเยี่ยมเยือนบ้านนี้เสียที

ทั้งๆที่รูจักมานานมาก......ตั้งแต่พ่อพเยียยังแฟนคลับไม่อื้ออึงขนาดนี้
"ภูเชียงดาว" เป็นชื่อกลุ่มแรกๆ ในบ้านพ่อกำนัน
แต่ปลายแปรงก็ไม่เคยมาเยี่ยมซักที....ไม่เข้าใจเหมือนกัน

บางครั้งเสมือนห่างไกลกระมัง....ความรู้สึกเหมือนไกลกันน่ะ
แล้ววันนี้ถ้าไม่มาก็คงจะ "ผิดผี" เสียกระมัง....
ต้องเรียกสินไหมจากภูเชียงดาว....ฮี่...ฮี่
ก้อไปแตะเนื้อต้องตัวเฮาก่อน...ข้าเจ๊าก็ต้องฮ้องสินไหมล่ะก๊า

เชียงใหม่เริ่มหนาวหรือยัง.....อากาศปีนี้น่าจะหนาวรุนแรงกว่าปีที่ผ่านมาเพราะว่าฝนเยอะ
ขนาดทางใต้ บ้านปลายฟ้าปีที่แล้วก็หนาวยะเยือกใช้ได้เชียวล่ะ...แต่หนาวคนละอย่างกับบ้านเรามันไม่ถึงกับเข้ากระดูกน่ะ
ปีนี้ก็เตรียมใจได้เลย....จะถ่ายภาพแถวๆบ้านสวมรอยเป็นเมืองเหนือให้ดู....

เดี๋ยวจะไปกินน้ำเงี้ยวแล้วล่ะค่ะ.....คิดถึงยำหน่อไม้สัมกับแกงไส้อั่วแล้วน้อ...
โดย: ปลายแปรง วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:17:33:08 น.
  
เข้าไปอ่าน "หยาดน้ำตาของนักรบ" ก่อนหน้าจะแวะมาตรงนี้
เลยลืมบอกว่า
แอดบล๊อคไว้หน่อยนะคะ จะได้มาอ่านเรื่องอื่นต่อ
ขอบคุณค่ะ
โดย: ปลายแปรง วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:17:37:11 น.
  
หายเปื่อย เอ๊ย ป่วยใจแล้วเหรอค่ะ (เดาๆเอาจ้ะ)
มามาเร็ว อัพบล็อกแข่งกันนะ คริคริ
โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:19:59:26 น.
  
หวัดดีครับ
(ผมเป็นคนนึงที่ลงชื่อขอเมล็ดฟักเขียวกะเหรี่ยงไว้ในเว็บเกษตรพอเพียง)
รูปที่เห็นนั่นบ้าน (สวน) ของพี่เหรอครับ บรรยกาศดีจังเลย ถ้าผมมีที่แบบนี้แล้วไม่มีหนี้สิน (ตอนนี้ไม่มีทั้งที่ และหนี้) คงทำงานอยู่กับบ้าน
ตอนนี้เลยต้องทำงานเก็บเงินไว้ซื้อที่ทำสวนไปก่อน 555
อยากรู้ว่าฟักเขียวกะเหรี่ยงนี่เค้าไว้ทำอาหารอะไร แล้วมันกินดีรึเปล่าครับ ประมาณว่าเปรียบเทียบกับฟักที่มีขายทั่วๆ ไปน่ะครับ
โดย: Ram IP: 203.149.47.3 วันที่: 12 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:27:52 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pu_chiangdao
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]



ภาพและงานเขียนทุกชิ้นที่ปรากฏในเวบไซต์นี้
เป็นลิขสิทธิ์ของเจ้าของบทประพันธ์นั้นๆ แต่เพียงผู้เดียว
ห้ามกระทำการดัดแปลง แก้ไข
หรือแอบอ้างไปเป็นผลงานของตน
โดยไม่มีการอ้างถึงเจ้าของลิขสิทธิ์
หากผู้ใดมีความประสงค์
จะนำข้อมูลดังกล่าวออกเผยแพร่ ตีพิมพ์
หรือนำไปใช้เพื่อประโยชน์อื่นใด
โปรดติดต่อเจ้าของบทประพันธ์โดยตรง


***************************

งานที่มีการเขียนลงบน WEB SITE แล้วส่งผ่านอินเตอร์เนตนั้นถือว่าเป็น สิ่งเขียนซึ่งเป็นประเภทหนึ่งของงานวรรณกรรม ดังนั้นย่อมได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (มาตรา 15) หากผู้ใดต้องการทำซ้ำหรือดัดแปลงงานดังกล่าวต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน มิฉะนั้นจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ (มาตรา 27) การดัดแปลงงานจากอินเตอร์เนตเป็นภาษาไทย จึงต้องขออนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ อย่างไรก็ตาม การคุ้มครองลิขสิทธิ์เป็นการคุ้มครองอัตโนมัติ เจ้าของลิขสิทธิ์หรือผู้สร้างสรรค์ไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิตามกฎหมายลิขสิทธิ์

ที่มา : เว็บไซต์กรมทรัพย์สินทางปัญญา









กันยายน 2550

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
 
 
19 กันยายน 2550
All Blog
Friends Blog
[Add pu_chiangdao's blog to your weblog]