So Long (but, hopefully, not for long) จากที่บันทึกไว้ก่อนหน้า อันที่จริง ณ ตอนนี้ เวลานี้ เราควรกำลังตื่นจากการสลบและพักฟื้นอยู่ในห้องผ่าตัด (หมอบอกว่าการใช้เครื่องดูดสุญญากาศทำความสะอาดมดลูกจะทำในห้องผ่าตัด) แต่ทุกอย่างมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เมื่อวานหลังจากที่แวะมาบันทึกไว้ในบล็อกเรื่องไปพบวิสัญญีแพทย์ ก็นอนพักดูการ์ตูนไปด้วย (Troy Story 3) แม่ก็โทรมาจากเชียงราย พอดีคุยกับแม่เสร็จ เกิดอาการคล้าย ๆ กับว่าประจำเดือนจะมา คือปวดหลังและเอว หมอบอกว่าตัวอ่อนหยุดพัฒนาการไปในสัปดาห์ที่เจ็ด และปกติถ้าเราไม่ได้เข้ารับการดูดทำความสะอาดมดลูก ถุงที่ฝ่อมันจะหลุดออกมาเองภายในระยะเวลาประมาณหนึ่งเดือน มันเหมือนกับว่าร่างกายเรารู้ทันว่าวันนี้หมอนัดขึ้นขาหยั่งเข้าห้องผ่าตัด เลยสั่งให้ตัวเราขับทุกสิ่งทุกอย่างออกมา ตั้งแต่เมื่อคืนก่อนนี้เอง เราได้รับความรู้ก่อนหน้านี้ว่า เมื่อไข่ฝ่อแล้วจะทำให้เกิดการแท้งตามธรรมชาติตามมา จะไม่เกิดขึ้นในทันที แต่จะใช้ระยะเวลาสักระยะหนึ่ง และอาการแรกเริ่มจะเหมือนกันกับอาการปวดท้องช่วง มีรอบเดือน เนื่องปากมดลูกเปิดและบีบตัวให้เลือดออกมา แต่ปกติเวลามีรอบเดือนตัวเองเป็นคนที่ไม่มีอาการปวดท้อง จะมีแต่ปวดหัวและเมื่อยหลัง อาการที่เราสัมผัสในคืนที่ผ่านมาเลยกลายเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เราจะไม่มีวันลืม มันเจ็บปวดทรมานมาก แต่เป็นการเจ็บที่เราทนได้ ที่รักเราก็ไม่รู้จะทำยังไง ยาเราก็ไม่ยอมทาน คือเรารู้ตัวว่าร่างกาย เราทนได้แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป สุดท้ายทุกสิ่งก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ได้แชมพูและสบู่เบตาดีนมาเมื่อวาน ก็ทำตามที่หมอบอกคืออาบน้ำ ล้างหน้า สระผม ด้วยเบตาดีนตอนเย็นและ เช้าก่อนเข้าห้องผ่าตัด ห้ามกินอะไรหลังเที่ยงคืนกระทั่งเข้าห้องผ่าตัด เราถามหมอว่าทำไมต้องใช้เบตาดีนสครับ อาบน้ำสระผมด้วย หมอก็บอกให้เป็นความรู้ว่า ก่อนเข้าห้องผ่าตัดหรือทำศัลยกรรมอะไรพวกนี้มันเป็นเรื่องของสุขอนามัย ของคนไข้โดยตรง อย่างที่ฝรั่งเศสเราเนี่ย บางคนสามวันอาบน้ำครั้ง หรือหนัก ๆ ก็เดือนละสองครั้งงี้ มันก็ไม่ไหว เหมือนกันนะ พวกเราก็คุยกันงึมงัมขำ ๆ อันนี้เราแอบบอกเผื่อไว้ในนี้ด้วยว่า คนฝรั่งเศสไม่ได้สกปรกขี้เกียจอาบน้ำ อะไรกันขนาดนั้น และประชากรส่วนใหญ่ที่ไม่ค่อยอาบกันจริง ๆ คือประชากรวัยดึกคือพวกวัยชรานั่นเอง คำว่าอาบน้ำของเขาความหมายจะไม่เหมือนกับบ้านเราเสียทีเดียว คือบางทีแค่ใช้ผ้าอาบน้ำชุบน้ำและสบู่ถูตัวหมาด ๆ นี่เขาก็เรียกว่าฉันอาบน้ำละ ไม่เหมือนกับบ้านเราที่อาบน้ำท่วมตัวกันจริง ๆ ที่รักกับตัวเราตอนนี้สุขภาพจิตใจเริ่มเข้าสู่สภาวะปกติเกือบสมบูรณ์ละ เขายังแอบแปลกใจมาก ๆ อยู่และพูดว่าสงสัย ลูกไม่อยากให้แม่เข้าห้องผ่าตัดไปเจอเครื่องมืออะไรแปลก ๆ แฮะ เลยตัดสินใจไปเองเสียคืนก่อนเลย ส่วนเราก็ว่า ไม่แน่เขาอาจจะอยากให้เรารู้ถึงประสบการณ์การเจ็บท้องคลอดก็เป็นได้ เผื่อถ้ามีคนใหม่ในสักวันจะได้เตรียมใจเจ็บถูก (คิดไว้แล้วว่าถ้ามีก็อยากคลอดเอง) เช้านี้พอไปถึงตามเวลานัดก็เล่าทุกอย่างให้หมอฟัง หมอบอกว่างั้นซาวนด์ดูเลยและกันว่าการดูดทำความสะอาด ยังมีความจำเป็นอยู่ไหม ก็ปรากฏว่าไม่มีความจำเป็นอีกต่อไปแล้ว ร่างกายเราเคลียร์ทุกอย่างตามธรรมชาติด้วย ตัวของมันเอง หมอสูติเลยแคนเซิลห้องผ่าตัดและยุตินัดกับหมออีกคนที่จะมาวางยาสลบ หมอบอกว่าร่างกายเราทำงาน ทันเวลาดีมาก แล้วก็สั่งยาสองตัวให้ทานช่วงพักฟื้น หมอแนะนำว่าหลังจากรอบเดือนครั้งหน้ามาตามปกติ จะทำอะไร ก็ตามแต่ที่ใจเรารู้สึกได้เลย แต่หมอว่ารีบเลยดีกว่านะ เดี๋ยวลืม (พูดเหมือนครั้งก่อนไม่มีผิด) ส่วนเราถึงแม้จะเป็นคนมองโลกในแง่ดี(มาก) ก็ถามหมอว่า ถ้าครั้งหน้ายังเป็นแบบเดิม จะทำยังไง หมอก็ว่าถ้ามันเป็นสองสามครั้งเหมือนกัน ต่อไปก็อาจจะต้องตรวจอะไรที่มันเข้มกว่านี้ เช่นตรวจโครโมโซมของทั้งคู่ ตอนนี้ยังมีอาการเหนื่อยอยู่นิดหน่อย แต่จะให้นอนทั้งวันก็ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ต้องทำนั่นนิดนี่หน่อย เพราะหลังจาก ที่รู้ข่าวร้ายช่วงวันจันทร์คืนนั้นเราก็นอนแช่อยู่บนเตียงตั้งสิบกว่าชั่วโมง คืนที่แล้วก็เป็นคืนหนึ่งที่เจ็บปวดทรมานมากในชีวิต พวกเรายังคุยกันอยู่ว่าช่วงนี้โชคร้ายติดกันเป็นละครชุดเลยนะ ตั้งแต่เขาตกสกีเย็บสามสิบเข็ม แล้วเราก็มาเสียน้องไปอีก จะเจออะไรกันอีกต่อไป "ไหวนะ" "ไหว ก็ไปด้วยกัน" "ป่ะ ไปกินซูชิ ปลาซัลม่อนรมควัน สเต็กแบบไม่สุก ไวน์แดงรสเริ่ด กาแฟอิตาเลี่ยนแรง ๆ สักสองแก้ว เล่นสกี ปั่นจักรยานภูเขา ทัวร์ยุโรป..." "ฮ่า ๆๆ" "ตอนนี้อะไรที่ทำไม่ได้ก็ทำได้หมดแล้ว" เรากะว่าพักสองเดือน ลูบท้องแล้วบอกว่ารอบหน้าสู้เขานะลูกแม่ จะเกิดมาเป็นคน ห้ามปอดเด็ดขาด Fighto !!! :))   Create Date : 25 มกราคม 2555 8 comments Last Update : 26 มกราคม 2555 1:57:28 น. Counter : 2393 Pageviews. Share Tweet

การเป็นคนที่มีมุมมองบวกบวกของน้องพรุน ทำให้สถานการณ์ผ่อนคลาย ทั้งต่อตัวเราและคนรอบข้าง อย่างดีทีเดียวนะคะ .... ตอนนี้เตรียมร่างกายให้พร้อม สำหรับหนทางข้างหน้า อย่างที่หวังตั้งใจและวางแผนนะคะ ... ส่งใจมาให้ด้วยจ้า   โดย: A IP: 125.27.39.138 26 มกราคม 2555 6:07:04 น.

ขอแสดงความเสียใจตวยเน้อครับ เม้นท์ไว้ที่บล้อกก่อนหน้าตวย บ่าเป๋นหยังเน้อ ปี้พรุนยังสาวอยู่เลย สู้ๆๆๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 26 มกราคม 2555 7:47:45 น.

อ่านจบแล้วก็รู้สึกดีด้วยนะเนี่ย กลับแอบอิจฉานิดๆ เรื่องกินน่ะ เพราะช่วงนี้อยากกินอาหารรสจัด อยากกินกาแฟที่ต้องงดตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์ อยากกินของดอง และก็อื่นๆ ที่เค้าห้ามกินช่วงท้องอ่ะ เมื่อวันก่อนแอบกินส้มตำปูปลาร้าไป แซ่บมากๆ อดใจไม่ไหว เลยขอนิ๊ดๆๆหนึ่ง แค่สองจานเอง 55 แต่แปลกเพื่อนบอกเผ็ด แต่เราก็ไม่รู้สึกเผ็ดสักเท่าไหร่นะ แซบนัวมาก อิอิ เขาบอกว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ...สู้ๆ เอาใจช่วยเด้อค่ะ   โดย: pp. IP: 183.88.30.75 26 มกราคม 2555 9:23:38 น.

อ่านจนจบแล้ว...รู้สึกดีนะพี่พรุน (ไม่มีคำบรรยาย หุๆๆ) ดีจังเลยที่ตัวเองไม่ต้องเข้าห้องผ่าตัดทำความสะอาดมดลูก...เป็นโชคดีอีกอย่างเลยเนอะ...สงสัยลูกของตัวเองคงไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บมาก ตัวเองไม่เคยปวดท้องปวดเอวเลยสักครั้งเลยเหรอพี่พรุน หุๆๆ เค้าอ่ะเจ็บปวดและทรมานมากแบบสุด ๆ แต่ระยะหลังมานี้อาการเริ่มลดน้อยลงไปแล้ว สงสัยเข้าสู่วัยทอง เอิ้กๆๆ คลอดเองตามธรรมชาติก็ดีนะ ตัวเองแข็งแรงน่าจะคลอดได้ปกติ แต่ก็คงต้องดูปากช่องคลอดตอนคลอดอีกทีหนึ่งว่าเด็กอยู่ถูกท่ารึป่าว ไปกินซูชิ ปลาซัลม่อนรมควัน สเต็กแบบไม่สุก ไวน์แดงรสเริ่ด กาแฟอิตาเลี่ยนแรง ๆ สักสองแก้ว เล่นสกี ปั่นจักรยานภูเขา ทัวร์ยุโรป (หุๆๆ มาแปะเล่าใหัฟังด้วยเด้อ ) ขอให้ได้ทำทุกอย่าง...และต่อไปก็ขอให้มีแต่สิ่งดี ๆๆๆ เข้ามาในชีวิต รวมทั้งเจ้าตัวเล็กที่จะมาเกิดในท้องของตัวเองอีกครั้งด้วยนะ ปล.พรุ่งนี้ก่อนไปเรียนเค้าจะไปทำบุญที่วัดให้นะ (ทำแทนกันไม่ได้ก็จริง แต่เราให้กันได้ ไม่รู้ว่าตัวเองเคยได้ยินรึป่าว ไม่ได้อุทิศให้ตัวเองนะพี่พรุน แต่อุทิศให้เทวดาอารักที่ปกปักรักษาคุ้มครองตัวเอง ให้เจ้ากรรมนายเวรของตัวเอง รวมทั้งให้กับเจ้าตัวเล็กที่แท้งไปของตัวเองด้วย)   โดย: minporee 26 มกราคม 2555 11:10:56 น.

ใช่แล้วหละ เค้าเคยปวดมากจนต้องกินยาบรรเทาอาการปวด แต่หลัง ๆ มานี้ทนได้เพราะมันไม่ปวดมากเหมือนเดิมแล้ว นี่ ๆ ห้ามหยุดยิ้มเค้าจะไม่หาว่าบ้าเหรอ นี่ก็บ้าเข้าขั้นระดับสองแล้วหละมั๊งเนี่ย เอิ้กๆๆ ปล.บล็อกศิษย์พี่ก็เข้าได้ปกติอยู่นะ ไม่เป็นอะไร ตัวเองลองเข้าใหม่ดูอีกรอบนะ (สู้ ๆ เนอะ)   โดย: minporee 26 มกราคม 2555 22:27:40 น.

น้องพรุน พี่มาแสดงความเสียใจด้วยนะคะ... ได้อ่านเรื่องราว...น้องพรุนเป็นคนมองโลกสดใสมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ตัวน้อยๆมาสู้ใหม่ไว้ๆค่ะ ตอนนี้กินเที่ยวปีนเขาขี่ม้า...ทำเสียให้หมดทุกอย่างที่อยากทำเลยค่ะน้องพรุน   โดย: MamaBun 6 กุมภาพันธ์ 2555 5:15:53 น.

ของเราเอง อุ้มท้อง 36 สัปดาห์ ผ่าคลอดก่อนกำหนด ตั้งครรภ์ภาวะเสี่ยง น้ำคร่ำมาก น้ำคร่ำแตกน้ำเป็นแป๋งเลยตอนผ่าเสร็จได้ยินเสียงเห็นเขาแว๊บเดียวเองแล้วก็แยกกัน หมอขึ้นมากบอกว่าเขาเสียแล้วนะ อยู่ได้ชั่วโมงกว่า ๆเอง เราเสียใจมาก ตอนพักฟื้นอยู่ที่รพ.เห็นเตียงไหนๆเขาท้องเขาก็มีลูก ได้ยินเสียงเด็กทุกวันจนหลอน ร้องไห้เป็นเดือน เลย ก็อยากให้กำลังใจ เธอ ให้สู้ๆ ตั้งใจรักษาสุขภาพให้ดี อย่าเครียด   โดย: คนเสียลูก IP: 182.52.250.15 4 พฤษภาคม 2555 12:17:35 น.

ขอถามเป็นความรู้หน่อยค่ะ สนใจเรืี่องเบตาดีนสครับ เพื่อนสนิทอยู่ในภาวะนี้เลยอยากหาซื้อให้ ถ้าไม่รบกวนมากเกินไปขอชื่อโรงพยาบาลเพื่อไปตามหาซื้อค่ะ ว่าแต่กลิ่นกับสีมันแรงมั้ย ขอบคุณมากนะคะ   โดย: ธัญญ่า IP: 110.49.251.234 25 สิงหาคม 2556 10:51:41 น.