มานั่งนับๆ ดู อีกไม่กี่วันน้องพราวก็จะอายุครบ 14 เดือนล่ะ แต่ไหง๋แม่ยังไม่ได้อัพเดทข้อมูลของนู๋เมื่ออายุครบ 13 เดือนเลยล่ะเนี่ย  ไม่ได้ล่ะ  มาเริ่มต้นย้อนเวลาเพื่อเขียนบันทึกให้นู๋เลยล่ะกันนะ

ย้อนไปตั้งแต่ก่อนขึ้นปีใหม่เลยล่ะกันนะ (นานมากๆ ) สรุปกันว่า ปีใหม่นี้ เราจะไม่กลับบ้านยายกัน ก็เลยตระเวนเที่ยวกันในกทม. & จังหวัดใกล้เคียง เพื่อไม่ให้หลุดบรรยากาศเทศกาลปีใหม่กันอ่ะนะ 

เริ่มตั้งแต่วันที่ 31 ธันวา กันเลย  ไปรับน้านิค&น้าแนน (น้านิคใจดีเลี้ยงติ่มซำเราด้วย อิอิ)

หลังจากหม่ำๆ กันจนแมแปล้แล้ว เราก็กะจะไปหาที่สวยๆ เพื่อถ่ายรูปน้องพราวกัน ที่แรก Major รัชโยธิน แต่...ไม่ผ่านค่ะ เนื่องจากหาที่จอดรถไม่ได้ คนเยอะมากๆ  สรุป...เราก็ต้องกลับบ้านกัน เฮ้อ...วัยรุ่นเซ็งเลย  แต่เดี๋ยวก่อน ทางกลับบ้านเราผ่าน Future ค่ะ ขอแวะนิดนึง เพื่อถ่ายรูปเก็บบรรยากาศกันซักหน่อย

อ่ะ...ขออีกรูปค่ะ

หลังจากถ่ายรูป เราก็ไปนั่งหม่ำๆ ไอติมกัน น้องพราวก็สนุกมากๆ ปล่อยให้ลงเดินเป็นไม่ได้เลย ตามจับกันแทบไม่ทัน   

เช้าวันที่ 1 วันขึ้นปีใหม่ เหมือนๆ ว่าตั้งใจจะทำบุญ แต่...ทำไมตื่นสายกันหมดเลยเนี่ย อดๆ บ่ายๆ น้องพราวก็ไปบ้านทวดค่ะ

วันที่ 2 จะไปไหนดีน๊า คิดๆ ช่วยกันคิด สรุป เราก็จะพาน้องพราวไปไหว้หลวงพ่อโสธรกัน (ปีแรกที่นู๋เกิด ยายเคยพานู๋ไปยกเป็นลูกหลวงพ่อ แม่ก็ยังสังสัยว่า เอ...ให้หลวงพ่อโสธรรึว่าให้หลวงพ่อที่ทำพิธีโกนผมไฟให้นู๋น๊า...งงๆ ค่ะ )

 ต้องขอบอกว่า กว่าจะเดินทางไปถึงวัด ก็บ่ายมากแล้วค่ะ ทั้งหลงทางนิ๊ดนึง เอ...รึไม่หลงหว่า เอาเป็นว่า ไปแบบงงๆ ล่ะกัน อิอิ ที่วัดคนก็มาทำบุญไหว้พระเยอะมากๆ คงเพราะปีใหม่   จากนั้นเราก็ไปบางแสนกัน (อีกแล้วครับท่านผู้ชม) 

 แต่...ครั้งนี้น้องพราวได้สัมผัสกับน้ำทะเลแล้วนะคะ หลังจากที่เคยมาแล้วฝนตกจนไม่ได้แม้กระทั่งเห็นหาดทราย  
แถมอีกรูป ถ่ายกับน๊าๆ และแม่ น้าปาล์มหายไปไหนน๊า

 ทริปปีใหม่ของนู๋ก็หมดล่ะ นอกนั้นเราก็พักผ่อนอยู่บ้าน กินๆ นอนๆ อิอิ

ครบ 13 เดือน แม่ก็ยุ่งจัด จนไม่ได้มาอัพบล๊อกให้นู๋เลย ต้องขอโทษจริงๆ นะลูกนะ  เอาเป็นว่า โชว์รูปก่อนล่ะกัน สาวน้อยของแม่

 วันเกิดแม่ปีนี้ นู๋ก็ให้ของขวัญแม่เลย ทำให้แม่กังวลมากๆ อยู่ๆ ตกเย็นก็ตัวร้อนจัด วัดไข้ได้ 38 องศากว่า เวลานอนก็กระสับกระส่าย พลิกไปพลิกมา แม่ต้องคอยมาเย็นตัวให้เพราะกลัวว่านู๋จะตัวร้อนจนชักไป   แต่เวลาป้อนยาเนี่ยสิ ยากมากๆ แม่ไม่สามารถจริงๆ ต้องให้พ่อนู๋มาช่วยกันจับและป้อนยาให้  ไข้สูงช่วงกลางคืน กลางวันก็แค่ตัวอุ่น เป็นตั้งแต่เย็นวันจันทร์จนถึงวันพฤหัส แม่แทบจะไม่ได้นอนกลัวว่านู๋จะเป็นอะไรไปมากกว่านี้  ในใจก็หวังว่าน่าจะเป็นไข้ที่มันไม่อันตราย แต่...ก็ไม่อยากจะไว้ใจ จนเช้าวันศุกร์ก็พานู๋ไปหาหมออีกครั้ง คุณหมอเห็นผื่นที่เพิ่งเริ่มขึ้นที่หน้านู๋ ก็ยิ้มออกเลย และบอกว่าเป็น 'ส่าไข้' (แม่ก็ดีใจมากๆ เพราะแปลว่านู๋ไม่เป็นอะไรที่ร้ายแรง ไม่ต้องเจาะเลือด ไม่ต้องใส่น้ำเกลือ) คุณหมอก็อธิบายๆ ให้ฟังและบอกว่าไข้จะลดลงเรื่อยๆ ให้เปรียบเทียบไข้ในแต่ละคืนว่าคืนไหนมากสุด และลดลงจริงมั้ย ทุกอย่างจริงอย่างที่คุณหมอบอก และบอกว่าผื่นจะมากขึ้นๆ เรื่อยๆ และจะหายไปเอง ไม่ต้องกินยาอะไร นอกจากยาลดไข้เวลาที่มีไข้เท่านั้น   แล้ววันเสาร์ผื่นก็ขึ้นเยอะเรื่อยๆ หน้าตาดูไม่ได้เลย  อิอิ

 แต่...ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ แป๊บๆ ตอนนี้ผื่นก็หายหมดล่ะ กลับมาหน้าใสเหมือนเดิมแล้วล่ะนะ 

บล๊อกยาวมากๆ อิอิ  ตายละ ยังไม่ทันได้บันทึกพัฒนาการอะไรเลย  เอาสั้นๆ ไปก่อนล่ะกันเนอะ ตอนนี้เริ่มวิ่งล่ะ แล้วแม่จะมาเพิ่มเติมวันหลังนะจ๊ะ

Create Date : 29 มกราคม 2552
Last Update : 29 มกราคม 2552 16:50:22 น.		1 comments
Counter : 544 Pageviews.
Share Tweet