ชื่อหนังสือ: เร้นใจใต้เงาจันทร์ 2 เล่มจบ 月迷疏桐

นักเขียน: เยว่เพ่ยหวน 月佩環 ผู้แปล : ไก่แว่น และ หลงหยาง

ฉบับภาษาไทยพิมพ์ครั้งแรกตุลาคม 2559 โดย สนพ.Mee-D

ราคาหน้าปกชุดละ380 บาท จำนวน 181+188=369 หน้า

รายละเอียด

ชาติก่อนเขาหลงปฏิพัทธ์ยอมมอบกายใจให้ราชันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์แสนกล สุดท้ายถูกหยามเกียรติจนร่างต้องสลาย

บัดนี้เขาเป็นเพียงศิษย์ชั้นต่ำในห้องปรุงยาไร้ซึ่งความหล่อเหลางามสง่าดังเก่าก่อน ทว่า เมื่อได้พานพบกันอีกครั้งเขาผู้นั้นยังคงไม่รามือ

‘จี้ถง’ รู้สึกเพียงหากสัมผัส ‘ไป๋จวินเซี่ยน’ อีกครั้งไม่ว่าเรื่องใดล้วนโศกศัลย์ทบทวี แต่จิ้งจอกที่ต้องผจญเคราะห์กรรมกลับเอาแต่ใจเจาะจงให้เขาเป็นผู้ร่วมผจญเคราะห์เสน่หา

ตกอยู่ในเงื้อมมือคนผู้นี้เพียงครั้งยังเอ่ยได้ว่าไร้เดียงสาหากมีครั้งที่สองถือว่าช่างโง่เขลา ชาตินี้จี้ถงขออยู่ให้ห่างจากจิ้งจอกตัวนี้!

.

ความเจ็บปวดรวดร้าวที่สุดบนโลกนี้ก็คือกว่าจะรู้ใจตนเองก็สายไป...

ผู้ที่ใจโหยหาอาทรณ์ที่สุดผู้นั้นตอนนี้กลับไม่อยู่เสียแล้ว ยี่สิบปีที่ 'ไป๋จวินเซี่ยน' เพียรเสาะหา... รอคอยด้วยด้วยปรารถนาลมๆแล้งๆ ว่าจะได้พบจิตวิญณาณที่แตกซ่านของคนคนนั้นอีกครา

เมื่อกลับมายังชาตินี้ นอกจากจะอยู่ใต้สำนักเดียวกันแล้วนักพรตผู้นั้นยังไร้ซึ่งความหล่อเหลาสง่างาม ไม่ได้ครึ่งของคนคนนั้นในอดีต แต่ไป๋จวิเชี่ยนถูกเขาดึงดูดอย่างควบคุมตนเองไม่ได้

'อยากหลีกหนี อยากชิดใกล้' ด้วยความสงสัยจึงได้ลองหยั่งเชิงอยู่หลายครา ความสนิทแนบแน่นในยามกึ่งตื่นกึ่งฝัน เป็นเพียงภาพควาฝันหรือความจริงอันพร่าเลือน แต่เขาไม่อาจปล่อยมือไปได้อีกแล้ว

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

เร้นใจใต้เงาจันทร์ นิยายวายผู้ชายได้กันอีกแล้วค่ะคุณเป็นงานจีนแปลจาก Mee-D ในเครือ สนพ.สยามอินเตอร์ค่ะ ก่อนหน้านี้ปีก่อนโพ้น ชะนีเคยรีวิวงานของนักเขียนไว้อีกเรืองหนึ่ง ศิษย์พี่แต่งกับข้าเถอะตีพิมพ์กับ สนพ.EverY และหลังจากได้อ่านงานของนักเขียนมาแล้ว2 เรื่อง ชะนีก็สรุปได้ว่า สำนวนงานเขียนเขาแบบว่า จีนโพดๆ ค่ะซิสเพราะไม่ว่าฉากหลังจะเป็นยุทภพ หรือ วีถีเทพเซียน นักเขียนเขาค่อนข้างจะจัดเต็มกับข้อมูลพอสมควรนะเออ

เร้นใจใต้เงาจันทร์ เป็นแนวเทพเซียนค่ะแต่ก็ยังเป็นเซียนที่ยังไม่ถึงสวรรค์นะเออ เพราะเจอเคราะห์รักสกัดดาวรุ่งกันซะก่อนนักพรตเสวียนเจิน ผู้นับถือ ไป๋จวินเซี่ยน เป็นสหายรู้ใจ แต่ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะแกรว่าผู้ชายเขากิ๊กกันนั่นล่ะ แต่ความสัมพันธ์เป็นไปในแบบตะสุตะมิ แสนบริสุทธิ์ผุดผ่องเพราะต้องถือเพศพรหมจรรย์รักษาพลังหยางเพื่อบำเพ็ญเต๋าไรงี้ สองหนุ่มจึงใช้เวลาหมดไปด้วยกันแบบท่องเที่ยว เดินหมาก จิบน้ำชา เป่าขลุ่ย ดีดพิณ อะไรเทือกๆนั้น

แต่ค่ะแต่ เสียนเจิน น่ะ เขาใสซื่อจริง หากแต่อิ ไป๋จวินเซี่ยนที่แท้จริงแล้วคือภูตจิ้งจอกขาวตัวพ่อเลเวล 9 หาง ผู้มีพลังตละแก่กล้า แปลงกายเป็นมนุษย์กลบกลิ่นอายของตัวเอง เพิ่อหวังเคลมพลังหยางหลายร้อยปีของนักพรตหนุ่ม ซึ่งถามว่าสำเร็จไหม ? จะเหลือหรือคะซิส

ไม่เหลือในที่นี้คือ ไม่เหลือจริงๆ นะแก เพราะหลังจากสูบพลังหยางด้วยการวางยากำหนัดและซัดจนหมอบไปแล้วนั้นอิจิ้งจอกชั่วก็ส่งต่อร่างนักพรตที่พึ่งได้เขาไปหมาดๆ ให้กับบรรดาลูกหลานสมุนจิ้งจอกคืออ่านตรงนี้แล้วโฮกกกมาก สงสารนายเอกมาก โดนรุมโทรมจาก สัตว์เดรัจฉานทั้งฝูงทั้งไม่ได้รับความเหลียวแลจากสามีหมาดๆที่ปากบอกจะดูแล แต่กลับเทตนเองอย่างโหดร้ายด้วยความอัปยศ นักพรตหนุ่มจึงฆ่าตัวตาย ด้วยการระเบิดร่างตัวเองตายๆไปซะเลย

อาจเพราะวิญญาณไม่หลุดพ้นเพราะความแค้นแสนสาหัสเสวียนเจินเกิดใหม่ในชาติภพถัดมาพร้อมกับความทรงจำเลวร้ายในชาติที่แล้วแบบครบถ้วนไม่มีตกหล่น เป็น จี้ถง ชายหนุ่มขาพิการรูปลักษณ์เกือบอัปลักษณ์เรื่องตลกฝืดในชีวิตยังไม่จบ เมื่อเขาดันเป็นศิษย์ชั้นปลายแถวของสำนักเซียนที่ตนเคยเป็นเจ้าสำนักในอดีตชาติก็ไม่รู้ว่าชีวิตบัดซบของตนในชาตินี้เป็นเพราะจิ้งจอกตัวร้ายหรือเป็นเขาเองที่ไม่อาจตัดกิเลศจิตปฏิพัทธ์ที่มีต่ออีกฝ่าย ชาติภพใหม่แม้ตั้งใจจะช้ชีวิตบัดซบของตัวเองไปวันๆให้มันจบๆไปซะคิดไม่ถึงเพื่อเขาคนนั้นกลับเข้ามาในชีวิตของเขาซะได้ คนที่เขาทั้งรักทั้งแค้นอิหมาขาว 9 หางตัวนั้น

บอกตรงๆ อ่านๆไป นี่แทบไม่อยากให้นายเอกแกยอมคืนดียกโทษให้อิหมาขาว 9 หาง เฮ้ยยยย รับไม่ได้ขั้นสุดว่ะซิส แม้ว่าจะพยายามสร้างคาแรคเตอร์ให้พวกจิ้งจอกเป็นพวกเจ้าเล่ห์เพทุบายโดยสันดาน โดยสายเลือด โดนกรรมพันธุ์อิชั้นก็ยังรับไม่ได้

OK เคยอ่านนิยายที่นายเอกถูกกระทำหยามเหยียดมาก็เยอะนะแต่กับเรื่องนี้ เรามองไม่เห็นความสำนึกผิดจากอีกฝ่ายเลย คือรู้สึกผิด แต่ก็ยังใช้เหตุผลเรื่องสันดานเผ่าพันธุ์ตัวเองมารองรับและที่ปล่อยให้เมียตัวเองโดนรุมโทรม ดันไปโทษบรรดาลูกหลานตัวเล็กตัวน้อยแต่ไม่เคยมองเลยว่า ตัวเองได้ปกป้องคนรักของตัวเองได้ดีพอหรือเปล่า

มาวิแคะกันเรืองสำนวนภาษากันบ้างละกัน อิเนื้อหาชวนลำไยก็ปล่อยๆไปก่อน เร้นใจใต้เงาจันทร์ จัดว่าสำนวนภาษาเลอค่าพอตัวค่ะแต่ถามว่าเข้าใจยากไหม ก็ตอบตามตรงว่า ยากเพราะนักเขียนแทรกคติธรรมลัทธิเต๋าเข้ามาตลอดทั้งเรื่อง เล่นซะสับสนในชีวิตว่าชั้นจะไปทางโลกรึทางธรรมดีว่ะแก

บทจะซึ้งรสพระธรรม ก็แทบจะอยากหนีไปบวชให้รูแล้วรู้รอดบทจะเลิฟซีนก็เลือดสาดตกนรกเร่าร้อนกันไป ร้อนๆ หนาวๆ สลับกันเพลินไปอีกเหมือนตัวเองกำลังบำเพ็ญพรตผ่านด่านเคราะห์มารผจญไงไม่รู้ สับสนดีค่ะคุณ

สรุปเรื่องนี้ อ่านไม่อ่านก็ได้ จัดไว้ในขั้นเฉยๆคือมันขัดๆใจด้วยไง สำนวนดี แต่เพลียใจเนื้อเรื่อง แต่ที่ควรเชิดชูให้โลกรู้คือปกสวยโฮกกกก และ ปกต้นฉบับ จากฝีมืออาจารย์ Leila นะแกร แม้ทุกวันนี้เราจะแอบสับสน มั่วนิยายไปเรื่อยเพราะงานวาดของอาจารย์ช่างมากมายล้นตลาดเหลือเกินนนน จำอิเรื่องนั้น เป็นอิเรื่องนี้เพราะหน้าตาตัละครเหมือนกันไปหมด 555+ แต่รูปของอาจารย์ ก็ Y ได้ใจดีจริงๆ คือเห็นก็ฟันได้เลย Y ชัวร์ว่ะแกร