ชื่อหนังสือ : จะกอดเธอไว้ด้วยรัก(หัวใจเดินทาง #1) นักเขียน : ดวงตะวัน

พิมพ์ครั้งที่ 1 มีนาคม 2558 โดย สำนักพิมพ์ที่รัก

ราคาหน้าปก 320 บาท จำนวน 456 หน้า

รายละเอียด

โลกกว้าง ทางไกลหัวใจอุ่นในอ้อมแขนของกันและกัน

ความตายของพี่สาวและพี่เขยคือตราบาปในชีวิตของ ภาพตะวัน จนทำให้เธอหนีจากบ้านเกิด ลำปาง ไปใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่ตั้งแต่อายุสิบหก ...สิบปีผ่านไปหญิงสาวกลับคืนมายังเมืองที่เหน็บหนาวอีกครั้งเพราะพ่อป่วยหนัก เธอได้พบ ระมิงค์ ชายหนุ่มผู้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของพ่อและคอยดูแลพ่อในวาระสุดท้าย

ระมิงค์ไม่เพียงช่วยเหลือพ่อแต่ยังพยายามจับจูงภาพตะวันให้ย้อนคืนกลับไปยังอดีตอันหม่นมืดอีกครั้งเพื่อค้นหาความจริงของ “ความรักและความตาย” เมื่อสิบปีก่อนว่ามีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่

หนุ่มสาวไม่เพียงแต่ค้นพบความรักอันอบอุ่นแสนหวานในเมืองที่เหน็บหนาวเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ทว่ายังได้มองเห็นเบาะแสบางอย่างอันทอดนำไปสู่ “ใครบางคน” ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในเงามืดมัวมนแห่งอดีต คือคนที่บงการชีวิตความรัก และความตายของทุกคน

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

มีแต่คนขู่ว่าจะกอดเธอไว้ด้วยรัก มันดราม่านะแก คนอย่างแกจะไหวรึแต่คือเพราะมันมีถ้วยไง ตรงกับโจทย์ #ธีมไห อย่างไงๆชั้นก็ต้องสู้(ความบิงโกเข้ากระแสเลือดมากจริงๆ)

จะกอดเธอไว้ด้วยรัก เป็นนิยายเล่มแรกใน ชุด หัวใจเดินทาง ค่ะ คือเป็นนิยายเปิดตัวหัวใหม่ที่มีชื่อใสๆคลีนๆว่าสำนักพิมพ์ที่รัก ในปี 2558 ตอนนั้นจำได้ว่าสะดุดในกับความใสและความคลีนในคอนเซ็ปนิยายจาก สนพ.พอสมควรค่ะ ด้วยความที่เราเป็นชะนี backpacker ด้วยมั้ง เราเลยค่อนข้างรู้สึกอินกับนิยายชุดนี้คือชอบเที่ยวไง และสถานที่ที่นิยายชุดนี้พาไป หลายที่เราก็ไปเหยียบมาแล้วเป็นที่เรียบร้อยซึ่งนิยายชุดหัวใจเดินทางตั้งแต่เปิดตัวมาตั้งแต่ปี 2558 จนตอนนี้ 2560 ก็ปาเข้าไป10 กว่าเล่มแล้วนะ (ตามอ่านไม่ทันแล้ว...พึ่งเริ่มสเต็ปที่1)ซึ่งในงานหนังสือที่จะถึงนี้ ก็ได้ข่าวว่ามีงอกมาอีกนะเธอและก็คงจะงอกๆออกมาเรื่อยๆ ก็นะ 76 จังหวัด เอาให้เต็มที่กันไปเลยจ้า

จะกอดเธอไว้ด้วยรัก เป็นเรื่องราวของ เมืองลำปางจังหวัดทางผ่านที่นักท่องเที่ยวมักจะละเลย เรื่องราวของ ภาพตะวัน สาวลำปางที่มีอดีตอันเจ็บปวดกับเมืองที่เธอเคยรักเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นบ้านเกิดของตัวเอง เหตุเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เกิดกับพี่สาวและพี่เขยทำให้คู่สามีภรรยาหนุ่มสาวที่เป็นดั่งความหวังของครอบครัวช่างปั้นชั้นครูแห่งเมืองลำปางต้องจบชีวิตลงอย่าน่าเสียดายภาพตะวัน เด็กสาววัยแรกแย้มอายุ 16 ปีตกเป็นจำเลยในในฐานะน้องเมียที่หลงรักพี่เขยของตัวเองอาจเพราะความใกล้ชิด ความใจดีของพี่เขยที่ทำให้เด็กสาวประทับใจและมักจะคอยออดอ้อนพี่ชายในฐานะน้องน้อยเธอถูกประณามจากผู้คน ญาติมิตร และที่ร้ายกว่านั้นคือพ่อและแม่แท้ๆของตัวเองเด็กสาวอายุ 16 ที่ไร้ที่พึ่งพิง ถูกทอดทิ้งผลักไสจากคนที่ได้ชื่อว่าครอบครัวเธอหนีจากเมืองบ้านเกิดมุ่งหน้ามาใช้ชีวิตตอยู่ในเชียงใหม่ จนเติมโตเป็นหญิงสาวเงียบขรึมเจ้าของบริษัททัวร์เล็กๆในเมืองท่องเทียวที่แสนจะจอแจอย่างเชียงใหม่จนวันนี้.... เธอจำต้องเดินทางกลับบ้านบ้านที่มีแต่ความเจ็บปวดเพียงเพราะคำขอร้องของผู้เป็นป้า เนื่องด้วยบิดาผู้ชราของเธอกำลังป่วยประเสาะกระแสะตามประสาคนแก่บิดาคนเดียวกันกับที่เคยขับไล่ไสส่งเธอออกจากบ้านเกิดเมื่อ 10 ปีก่อนนั่นเอง

บ้านหลังเดิมแทบไม่ต่างจาก10ปี ที่แล้ว รวมทั้งแววตาปวดร้าวของบิดาที่ฉายออกมายามเธอสบประสานยิ่งตอกย้ำความผิดบาปในอดีตจนทำให้ภาพตะวันอยากจะหนีกลับเชียงใหม่ไปให้พ้น ๆถ้าไม่เพียงเธอจะได้พบเขา ระมิงค์ หรือ ปิง ผู้ชายที่มีรอยยิ้มสดใสดั่งดวงตะวันเจิดจ้าเหนือแม่น้ำวัง เขาพยายามเหนี่ยวรั้งให้เธออยู่บ้านในเมืองที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดในหัวใจของหญิงสาวหากแต่จะด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความจุ้นจ้านน่ารำคาญของเขาหรืออาจะเป็นเพราะมนตร์เสน่ห์อันเงียบสงบอันแสนคุ้นเคยแต่ครั้งเก่าก่อนของเมืองลำปางเหมือนมันกำลังละลายกำแพงน้ำแข็งในหัวใจของเธอทีละน้อยอดีตที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง เพียงแค่เธอจะก้าวข้ามออกมาจากมันให้ได้เธอก็จะได้พบกับแสงสว่างจากปลายอุโมงค์อันดำมืดมาตลอด10ปี และมีมืออุ่นๆของเขาคนนั้นที่จะอยู่เคียงข้างและโอบกอดหญิงสาวไว้ด้วยรักของผู้ชายที่ชื่อระมิงค์

เรื่องย่อชะนีพยายามเล่าให้หวานๆเนอะแต่เอาจริงๆ จะกอดเธอไว้ด้วยรัก มันมีความหวาน อมๆ อยู่ใน ความขมเหมือนเราจิบอเมริกาโนร้อนรสเข้ม ที่ชงด้วยน้ำผึ้ง ไม่ใช่น้ำตาลมันขมแต่อุ่นและหวานอยู่ในคอ ถามว่าดราม่าไหม ก็บอกเลยว่า ดราม่าค่ะสงสารนางเอกมากกับความดำมืดในใจใน 10 ปีที่เธอต้องแบบรับและยิ่งความจริงคลี่คลายว่าทุกอย่างที่เธอเคยโดนเหยียบย่ำล้วนแล้วแต่ไม่ใช่ความผิดของเด็กผู้หญิงอายุ 16 เลยด้วยซ้ำ ยิ่งสงสารนางมากๆคือถ้าไม่ได้กำลังใจจาก ปิง พระเอกของเรื่อง เราว่านางก็อาจจะหาทางไม่ออกเจอเพราะนางดูตะเลิดเปิดเปิงมากๆ ก็อย่างว่า เหมือนนางโดนทรยศอยู่คนเดียวเพียงแค่คิดว่านางเป็นเด็ก เป็นจุดเล็กๆในห่วงโซ่อาหารมั้ง คิดว่าอีกหน่อยก็ลืมจืดจางไปตามกาลเวลาแต่กลับกลายเป็นว่าบาดแผลนั้นมันฝังลึกอยู่ในหัวใจของเด็กหญิงจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างกระท่อนกระแท่น

คือเอาจริงช่วงแรกแอบรำคาญนางนะ ตอนนางทะเลาะกับตัวเอง จะกลับบ้าน จะกลับเชียงใหม่ ขับรถวนไปคือสงสัย She เป็นไรมากป่าวฟะ ... แต่พออ่านมาเรื่อยๆ ก็เข้าใจในความเป็น ภาพตะวัน นะ นางโดนมาเยอะจริงๆถ้าไม่ได้พระเอก ก็เชื่อเลยว่านางก็คงจะเป็นปลาตายซากในน้ำตื้นไปจนแกเป็นสาวทึนทึกคือมันสมชื่อเรื่องจริงๆ กับอ้อมกอดด้วยรัก ของผู้ชายที่ชื่อระมิงค์คือถ้าใครไม่หลงน้องปิง พี่ให้ตบเลยค่ะ นางวิ้ง ! ระยิบระยับจริงๆค่ะ คุณดวงตะวันบรรยายได้เห็นภาพประกายเจิดจ้าของผู้ชายคนนี้จริงๆ

สุดท้ายไม่เอ่ยถึงไม่ได้เพราะเป็นตัวละครเอกของนิยายเรื่องนี้ก็ เมืองเขลางค์นครลำปาง ของเรานั่นเองเปิดใจเลยว่าชะนีเป็นคนที่รักจังหวัดนี้มาก คือถ้ามีโอกาส ก็จะชอบไปเที่ยวไปนั่งโง่ๆ อยู่ริมน้ำวัง คือไม่ต้องไปเที่ยวนั่นนี่หรอก แค่นั่งเฉยๆก็ชิวแล้วเป็นจังหวัดทางภาคเหนือที่ไปบ่อยรองจากเชียงใหม่ค่ะ (ให้เครดิตเชียงใหม่นิดนึงเพื่อนอยู่เชียงใหม่เลยเที่ยวบ่อยกว่า) คือระหว่างที่อ่านนิยายเรื่องนี้ได้อ่านการบรรยายสถานที่ต่างๆในลำปางแบบละเอียดยิบประหนึ่งคู่มือนำเที่ยวก็ไม่ปาน.... กับอิชั้นที่ไปมาแล้ว ก็จิ้นตามไปสิคะ สะพานรัษฎา พระธาตุลำปางหลวง กาดกองต้าเขื่อนกิ่วลม น้ำพุร้านแจ้ซ้อน สไลด์เด้อลังกระดาษเหมืองแม่เมาะ ..... โอ้ยยยยคิดถึง อยากไปซ้ำ .... ปลายปีนะ รอหนาวก่อร เดี๋ยวชะนีจะไปหาน้องลำปางคนดี....สัญญา