คนที่ติดตามการแข่งขันเทนนิส คงได้เห็นภาพกราฟิกแสดงการตกของลูกเทนนิสว่าตกในสนาม หรือออกนอกสนาม หรือกระทบเส้นพอดี นั่นล่ะครับที่เรียกว่า “ตาเหยี่ยว” เท่าที่สืบข้อมูลเบื้องต้น เทคโนโลยีนี้เริ่มใช้ในการแข่งขันรายการวิมเบิลดัน พ.ศ. 2545 โดยผู้คิดค้นคือ พอล ฮอว์คินส์ (Paul Hawkins) สงสัยว่าชื่อเทคโนโลยีนี้จะมาจากนามสกุลของเขา

การทำงานของ “ตาเหยี่ยว” อาศัยกล้องความเร็วสูงห้าตัว ติดตั้งอยู่เหนือสนามเพื่อติดตามการเคลื่อนที่ของลูกบอล แล้วใช้คอมพิวเตอร์จับภาพเพื่อวิเคราะห์ตำแหน่งของลูกเทนนิส ภาพที่บันทึกในเวลาเดียวกัน แต่ต่างมุมกันจากกล้องทั้งห้าตัวช่วยให้สามารถระบุตำแหน่งของลูกเทนนิสในสามมิติได้

คอมพิวเตอร์จะประมวลข้อมูลตำแหน่ง ร่วมกับแนวการเคลื่อนที่ของลูกในการตีแต่ละครั้งแล้วส่งข้อมูลให้เครื่องสร้างภาพเสมือนออกมาเป็นกราฟิกที่ผู้ชมเห็นทางหน้าจอโทรทัศน์
นั่นล่ะครับ หลักการทำงานคร่าวๆ ของระบบ “ตาเหยี่ยว” โดยกราฟิกที่แสดงออกมานั้น มีระดับความคลาดเคลื่อนอยู่ที่สามมิลลิเมตรเท่านั้น

***********
หมายเหตุ : บล็อกในส่วนนี้ เป็นการนำข้อเขียนจากงานจริงของผมมารวบรวมไว้ที่นี่ เนื้อหาจึงอาจเป็นเรื่องที่เขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว
***********