สวัสดีค่ะ ห่างหายจากพุทธวจนกันมานานมากทีเดียว ประกอบกับระยะนี้สุขภาพของปอป้าทรุดลงมาก ไม่สามารถเดินทางไปไหนได้ตามปกติด้วยค่ะ คิดถึงพุทธดำรัสที่พระองค์ทรงตรัสเอาไว้มากมายเหลือเกิน วันนี้ก็เลยจัดมาเสียหนึ่งพระดำรัส อ่านแล้วเห็นประโยชน์มากมาย ก็เลยนำมาฝากเพื่อน ๆ ได้อ่านกันด้วยค่ะ


เรื่องเล่าของพระพุทธองค์ครั้งนี้ ทรงกล่าวให้พระภิกษุสงฆ์ทั้งหลายรับฟังว่า ลำดับการเห็นไตรลักษณ์ที่ถูกต้องนั้นเป็นอย่างไร เห็นแล้วเกิดอะไรขึ้นกับพระองค์บ้าง ซึ่งการเล่าก็คือการสอนนั่นเอง บทส่งท้ายที่พระองค์ทรงตรัสนั้นซาบซึ้งมาก “ ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว, กิจที่ควรทำ ได้ทำสำเร็จแล้ว, กิจอื่นที่จะต้องทำ เพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีก “ คือทุกสิ่งทุกอย่างพระองค์ได้ทำหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้พระองค์ต้องทำอีกต่อไปแล้ว ที่ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่ก็เพื่อเผยแผ่สั่งสอนสาวกให้สำเร็จธรรมเฉกเช่นเดียวกับพระองค์ เพราะการที่ไม่มีอะไรทำอีกแล้วนั้นหมายได้ถึงนิพพานทีเดียว แล้วพวกเราล่ะ มัวทำอะไรกันอยู่ กิจที่ควรทำ ได้ทำหรือยัง ???

เรื่องลำดับการหลุดพ้นเมื่อเห็นไตรลักษณ์



ภิกษุทั้งหลาย !



รูปเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยง

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา

สิ่งใดเป็นอนัตตา สิ่งนั้นนั่นไม่ใช่ของเรา

นั่นไม่ใช่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา

เธอทั้งหลายพึงเห็นข้อนั้นด้วยปัญญาโดยชอบ

ตรงตามที่เป็นจริงอย่างนี้ ด้วยประการดังนี้




ภิกษุทั้งหลาย !



เมื่อบุคคลเห็นข้อนั้นด้วยปัญญาโดยชอบตรงตามที่เป็นจริงอย่างนี้

ความเห็นที่ปรารภขันธ์ในเบื้องต้นหรือความเห็นที่เป็นไปในส่วนของอดีตทั้งหลาย

ย่อมไม่มี (ปุพพันตานุทิฎฐิ)

เมื่อปุพพันตานุทิฎฐิไม่มี, ความเห็นที่ปรารภขันธ์ในเบื้องปลาย

หรือความเห็นที่เป็นไปในส่วนของอนาคตทั้งหลายย่อมไม่มี (อปรันตานุทิฎฐิ)

เมื่ออปรันตานุทิฎฐิไม่มี, ความยึดมั่นลูบคลำอย่างแรงกล้าย่อมไม่มี

เมื่อความยึดมั่นลูบคลำอย่างแรงกล้าไม่มี, จิตย่อมจางคลายกำหนัดในรูป

ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณ ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย



เพราะไม่มีความยึดมั่นถือมั่น

เพราะจิตหลุดพ้นแล้ว จิตจึงดำรงอยู่

เพราะจิตที่ดำรงอยู่ จิตจึงยินดีร่าเริงด้วยดี

เพราะเป็นจิตที่ยินดีร่าเริงด้วยดี จิตจึงไม่หวาดสะดุ้ง

เมื่อไม่หวาดสะดุ้ง

ย่อมปรินิพพานเฉพาะตน นั่นเทียว



เธอนั้นย่อมรู้ชัดว่า



“ ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว,

กิจที่ควรทำ ได้ทำสำเร็จแล้ว,

กิจอื่นที่จะต้องทำ เพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีก “ ดังนี้