มาร ซาตาน ความชั่ว กิเลส ไม่ใช่สัญชาตญาณในการเอาตัวรอด
มาร ซาตาน ความชั่ว กิเลส ไม่ใช่สัญชาตญาณในการเอาตัวรอด
มาร ซาตาน ความชั่ว กิเลส จริงแล้วคือสิ่งเดียวกัน คือสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดใช่หรือไม่
ตอบว่า มาร ซาตาน ความชั่ว กิเลส ไม่ใช่สัญชาตญาณในการเอาตัวรอด
"มาร" คือ เห็นสิ่งที่ผิดเป็นถูก ถูกก็คือเอาแต่ใจตัว สนองประโยชน์ของตัวและมีความละโมบ
"ซาตาน" (satan) คือ ภาษาอังกฤษ ความหมายเช่นเดียวกันมาร
"ความชั่ว" คือ ปรากฏว่าเราทำผิด เป็นมิจฉา สิ่งที่เป็นมิจฉาตรงข้ามกับสัมมา
"กิเลส" คือ ความต้องการต่างๆ สุดแล้วแต่ว่าเราจะเอาอะไรไปบวกกับกิเลส ถ้าเราเอามิจฉาเป็นบวกกับกิเลส ก็เป็นกิเลสมิจฉา กิเลสที่ไม่ดี ถ้าเป็นกิเลสสัมมา คือ กิเลสดี เช่น เราตั้งใจจะทำความดี ตั้งใจไหว้พระให้ดี ก็คือกิเลส แต่เป็นกิเลสทางดี กิเลสก็คือความสนองความต้องการ
"ความจริง" คือ สิ่งที่เป็นรูปมารยาของธรรมที่ปรากฏออกมา อันนี้จริงแต่ไม่แท้ ถ้าแท้ของธรรมจะเป็นอีกอย่างหนึ่ง
มาร ซาตาน ความชั่ว กิเลส เป็นความหมายเดียวกัน คือสิ่งที่เป็นมิจฉา
และมันไม่ใช่สัญชาตญาณในการเอาตัวรอด
สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดจะเป็นลักษณะกลางๆ เราจะเอาวิธีสัมมาแล้วรอดก็ได้ หรือจะเอาวิธีมิจฉาแล้วรอดก็ได้ เช่น เราหิว เราใช้วิธีการขโมยของเขาเราก็อิ่ม แต่เราต้องหนีตำรวจ สมมติว่าเราเป็นขอทานสัมมา คือ เราไม่ไปหลอกเขา เอาพอแก่เหตุเป็นความจริง แต่ขอทานบางคนไปเอาผ้าพันโน้นนี่หลอกเขาให้เขาเข้าใจว่าเป็นคนพิการ นี่เป็นการหลอกเขา
^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
