คุณเจ้าหญิงกังวลอะไรคะ
ใจเย็นๆค่อยคิด
ปล่อยวางความกังวลก่อนเนอะ



(((เป็นห่วงมี๊ก๊าบบบ)))

อ่า มีลูกก็กังวลแบบนี้เองนะ แต่ก็อบอุ่นนะจ้ะ

ทำใจให้สบายนะจ๊ะ

ขอบคุณนะคะ

อย่ากังวลมากนะครับ เด๋วจะเป็นโรคกระเพาะนะครับ

อืม..เคยกังวลเหมือนกันค่ะ รู้สึกเป็นห่วงไปเสียทุกสิ่ง เข้าใจความรู้สึกนะคะ

....

ส่วนมากคนเป็นแม่ก็จะเป็นอย่างนี้ละค่ะคุณเจ้าหญิง กังวลแทนลูกไปซะหมด ซึ่งจริงๆแล้วลูกอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ค่ะ
เหมือนสมัยที่ลูกสาวพี่แพทสอบเข้ามหาลัยเราเครียดยิ่งกลัวลูกอีกค่ะ

ขอโทษค่ะพิมพ์ผิด เราเครียดยิ่งกว่าลูกอีกค่ะ

อย่ากังวลมากไปเลยค่ะพี่เจ้าหญิง คำว่ากังวลนี่แหล่ะบั่นทอนจิตใจเรา

แวะมาหาก่อนออกไปข้างนอกค่ะ

แบมอาจหายไปนะคะพี่เจ้าหญิง ช่วงนี้ยุ่งมากๆๆค่ะ

ขอให้น้องติโต สอบได้ สอบผ่านนะคะ

อย่ากังวลมากเลยนะคะ ปล่อยวางบางอย่างบ้างก็ดีค่ะ เอาใจช่วยนะคะ

อย่ากังวลไปเลยค่ะ เราทำหน้าที่ในส่วนของเรา
สอนเค้า ดูแล ห่วงใย เป็นกำลังใจ ช่วยผลักดันให้เค้าก้าวเดิน
ขอเพียงเค้าสามารถก้าวเดินได้ด้วยตัวเอง
รับผิดชอบตัวเองได้
รู้ว่าอะไรควร-ไม่ควร ปลูกฝังความคิดใฝ่ดีให้เค้า
เค้าจะมีชีวิตเป็นของตัวเค้าเอง มีความคิด ที่มั่นใจว่าไม่ได้อยู่ภายใต้ปีกของใคร
สอนให้เค้าเข้มแข็ง แข็งแกร่ง แต่ไม่กร้าวร้าว

จุ๊บเชื่อว่า เจ้าหญิงทำหน้าที่แม่ได้ดีที่สุดแล้ว อย่ากังวลไปเลยนะคะ

เข้าใจเลยอ่ะค่ะว่าพ่อแม่ห่วงลูกขนาดไหน เคยคุยกับแม่เหมือนกันว่าเมื่อก่อนนี้แม่ตีเรา เราร้อง แต่ว่าแม่น่ะไปร้องทีหลังยิ่งกว่าด้วย

คนเป็นแม่ก็แบบนี้แหละค่ะ นุทเองก็เป็นเหมือนกันเมื่อก่อนตอนน้องบีมสอบเครียดแทนเค้า แต่ตอนนี้ปล่อยวางไปบ้าง ค่อยสบายขึ้นมาหน่อย เข้าใจค่ะ

ในความรักความห่วงใย...มักแฝงไว้ด้วยความกังวลนะคะ
ติโตต้องทำได้ค่ะ...อย่ากังวลไปเลยค่ะ

ยิ่งรัก ก็ยิ่งห่วงนะคะ

น้องโตคนเก่งทำได้อยู่แล้วค่ะ

สำหรับติโต
ติโตจ๋า น้องน่าจะดีใจนะ
ที่มีคนคอยดูแลห่วงใยใกล้ชิดแบบนี้

พี่เชื่อว่าโตจะมีคนพิเศษที่สุดที่อยู่ข้างกายโต ไปจนตราบ
ลมหายใจของคน ๆนั้นยังคงอยู่

สำหรับคุณแม่ติโต
ไม่บอกหรอกนะคะ ว่าไม่ให้กังวลห่วงใย เพราะรู้ว่ายังไงคุณแม่ก็ทำไม่ได้
กังวลต่อไปเถอะค่ะ
ถ้าไม่กังวลใจนี่ซิ ผิดปกติแล้วล่ะ

ทำใจให้สบายนะคะ เอาใจช่วยค่ะเจ้าหญิง

หลายครั้งที่อิฉัน อารมณ์เสีย และทำอะไรที่ตัวเองต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ได้แต่บอกว่า จะไม่ทำอีก ไม่ทำอีก หลุดทุกทีเลยค่ะ
น้องโตน่ารักนะคะ ทั้งๆที่เจ็บตัว ยังอุตส่าห์ทำให้คุณแม่คลายกังวล
เอาใจช่วย และ คิดถึงคุณนะคะ

เป็นกะลังใจให้จ้า

กอดเค้า...


แค่นั้น น้องเค้าก็หัวใจพองโตแล้วค่ะ



ภาษากายสำคัญไม่น้อยไปกว่าคำพูดเลยนะคะ

เอาใจช่วยค่า

บางทีความกดดันอาจจะเป็นก้อนหินก้อนโตที่กดจินตนาการของเด็กตัวเล็กๆ ไว้ก็ได้นะคะ .. บางทีรอยยิ้มเล็กๆ อาจจะกลายเป็นดอกไม้กำลังใจ มากกว่า ความคาดหวังก้อนโตของพ่อแม่ก็ได้ค่ะ what ever will be, will be นะคะ :) which path that we have made is still a good lesson of life anyway :)

เป็นธรรมดาหล่ะเนอะ แม่ ๆ เนี่ยกังวลกันท๊างน๊าน ทำใจให้สบายนะค๊า

ง่า ติโตเป็นงัยบ้างน๊า
หายงอนมี๊ยัง หรือว่า มี๊งอนหว่า อิอิ

ช่วงนี้เบื่อๆ เซ็งๆ อ่ะเจ๊
เหนื่อยด้วย แง๊วๆ

คิดถึงเจ๊น๊า จุ๊บๆ...

ติโตสู้ๆ



=)

เอาใจช่วยคะ
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมคะ

ถ้าใจสับสน ก็หลับตานอนพักนะ