| |
ยุทธการย้าย...เมฆ ...ตามหัวข้อข้างบนนั่นแหละครับ ฟังไม่ผิดหรอก และก็ไม่ได้เขียนผิดอย่างที่ท่านกำลังจะแย้ง จะเขียนเรื่องยกเมฆละสิท่า "ไม่ ไม่ ไม่ยากขนาดนั้น" "ย้ายที่ และ ย้าย ย้ายเมฆ"และก็ไม่ใช่เย้ยเมฆแบบในละครด้วย ย้าย คือการนำหรือพา สิ่งหนึ่ง(ทั้งรูปธรรมและนามธรรม) จากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่ง ย้ายใกล้ๆ อาจอนุมานให้เรียกว่า"ขยับ" แต่นี่ผมหมายถึง ย้ายแบบ ย้ายยยย มันไปไกลๆ แต่ไปในจุดที่เราต้องการ โอนี่ มีการย้ายไปไว้ในจุดที่ไม่ต้องการด้วยหรือ มีสิครับ ก็ย้ายไปชายแดน ย้ายเข้ากรุ เข้ากลม เอ้ย กรม ย้าย...(ผมว่าพอดีกว่านะ ประเดี๋ยวจะโดนย้ายเข้า...) แคบลงหน่อย ผมจะพูดถึงการย้ายวัตถุหรือเทหะวัตถุที่เป็นรูปธรรมนี่แหละ นั่นคือเรื่องการย้ายฝน หรือจะให้ถูกต้องคือการ"ย้ายเมฆ"ดังกรึ่ม เอ้ย เกริ่นมานั่นแหละ ...การครั้งหนึ่ง (ทำไมเนี่ย) ด้วยความที่ผมเป็นคนอีสาน ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ อาชีพดั้งเดิมก็คือเกษตรกรนั่นแหละ พบพานความแห้งแล้งมาชั่วนาตาปี ใครเขามีข่าวฝนตกที่ไหนก็อิจฉา กระทั่งเขาพายุซัดโคลนถล่มยังตาร้อน เอ๊ะ หรือจะเป็นซันดาน(รุ่นๆกะซีดานนั่นแหละ)ของผมเอง อา...ไม่สิ...หนักกว่านั้น สมัยนั้นผมอิจฉาซะยิ่งกว่าเห็นเพื่อนๆ มีไอโฟน หรือ เอสสาม (ที่ต่างคนเอาไว้ก้มหน้าก้มตาเขี่ย ตอนนัดกันมากินข้าว นั่นแหละ) บ่ายวันที่ผมเห็นว่าอากาศดี(ขณะที่คนอื่น..สบถไม่หยุดปาก...ตกมาทำถ้วยไรวะ) ผมมองออกนอกหน้าต่างห้องพักนักศึกษา ที่อยู่ติดถนนตรงข้ามมหาวิทยาลัย แทบมองไม่เห็นอีกฟาก นอกจากความเฉอะแฉะฉ่ำนอง เละเทะเลอะเทอะ ไปไหนมาไหนลำบากแถมทำให้รถราที่ยังไม่ติดพลันติดขึ้นมาขนัด ส่วนไอ้ที่ติด อยู่แล้วพาลจะดับ อื่นๆผมไม่ล้วนเห็นว่าฝนตกจะมีข้อเสียใดๆ (ก็ที่เมิงว่ามานั่นเกือบหมดแล้วไอ้ทิด) ผมรื่นเริงเสมอกับหน้าฝน(ที่ฝนตก) อาจเพราะหน้าฝนที่บ้านผม ฝนไม่(ใคร่)ตก แห้งแล้ง ทำมาหากินลำบาก ...ขึ้นปีสาม หลังจากผ่านซัมเมอร์มาแบบคาบเส้นและบางวิชาก็อาศัยช่วยอาจารย์ ต่อจิ๊กซอ(จำไม่ได้วิชาไหน แต่อาจารย์ท่านนั้นชอบต่อจิ๊กซอมาก) ก่อนเปิดภาคต้นเล็กน้อย ที่เขาใหญ่บ้านเพื่อนคนหนึ่ง ผมสังเกตุว่า ที่นั่นไม่มีปรากฎการณ์ เมฆเลื่อนลอยเหมือนที่บ้านผม เมมฆเลื่อนลอยคือเมฆสีขาวๆ ไม่มีฝนอยู่ในนั้น ทำหน้าที่ลอยไปลอยมาด้วยธุระใดไม่แจ้ง ความจริง ไม่มีคุณสมบัติเป็นเมฆด้วยซ้ำ ที่เขาใหญ่ในฤดูฝน เมฆของเขาดีจริงๆ พอตั้งเค้า มันตกเลย ไม่เผาหลอก กลับจากที่นั่นมาผมได้คุยกับเพื่อนที่สนิท(และอาจารย์บางท่าน) เทหะวัตถุใดที่มีมวล ย่อมใหลจากที่สูงไปสู่ที่ต่ำ จากความต่างศักย์สูงสู่ความต่างศักย์ต่ำ จากความกดอากาศสูงไปสู่ความกดอากาศต่ำ อะไรทำนองนี้แหละ (จะลองไปถามครูไพลินดูใหม่) เอาเป็นว่าในที่ๆ ความกดอากาศก็ดี, ความต่างศักย์ก็ดี ที่ไม่เท่ากัน จะทำให้ วัตถุที่มีคุณสมบัติไหลได้ มันต้องไหล และวิธีสร้างความต่างศักย์ จากวิทยาศาสตร์ ป.ห้า ของครูสาคร ที่ฟังมาแบบหลับๆตื่น ก็คือ การใช้คลื่น ไมโครเวฟ ซึ่งมีอยู่ปะล่ำปะเหลืออากาศ(ก็ไอ้ที่ใช้แชตกันอยู่ตอน นัดไปกินข้าวนั่นแหละ) ....ปลาเผากะเบียร์มาแล้ว ไว้จะมาเล่าใหม่...บาย
|
เจ้าชายแห่งสายหมอก
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ความจำสั้น แต่ความฝันยาว(Remember is short,but not for a dream)
Friends Blog Link |
|||||||||||||
