วันนี้ฉันเก็บลูกพลับมาเต็มตะกร้าน้อย ฉันจะบ่มมันเพราะมันเป็นพลับขม ฉันเตรียมกล่องขนาดใหญ่เอาผ้าสีเขียวลายตารางผืนโปรดของฉันปูลงไป คงจะเดาออกใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น เเมวเหมียวขี้บ่นของฉัน ตรงมาที่กล่องเเละก้าวขาลงไปพร้อมกับนั่งลงทันที ฉันตลึง ขำ อมยิ้มกับความน่าเอ็นดูของเธอ เธอช่างไม่เสียชาติเกิด ทำอะไรได้น่ารักน่าหยิกสมกับเป็นเเมวจริงๆ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เธอก็ยังนั่งอยู่ในกล่อง เธอขยับตัวบ้างเล็กน้อยเเต่ไม่มีท่าทางว่าจะออกมา ที่บ่มพลับของฉัน ตอนนี้กลายเป็นที่โปรดของเเมวขี้บ่นของฉันซะเเล้ว ฉันกำลังคิดว่าจะจัดการอย่างไรกับเธอดีเเบบนุ่มนวล เเต่จะนุ่มนวลอย่างไรเธอก็คงอดที่จะบ่นไม่ได้ ช่วยไม่ได้ก็เธอเป็นเเมวขี้บ่นนี่นา