BlogGang.com : : primmymama : เรื่องของแม่..แม่

เรื่องของแม่..แม่

มีโอกาสได้กลับบ้านแม่ที่ต่างอำเภอ พ่อกับแม่แก่แล้วแหละ ตอนที่ครอบครัวเราสร้างบ้านวางแผนให้มาอยู่ด้วยแต่แกบอกว่าแกมีความสุขกับการได้อยู่บ้านเกิดมากกว่า เราเลยต้องอยู่กันคนละที่ ระะยะทางจากบ้านถึงบ้านแม่ ประมาณ100กิโล ด้วยภาระกิจจึงทำให้กลับบ้านได้เดือนละครั้งหรือ 2ครั้ง รู้สึกเป็นสุขใจทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน ขับรถ ชมวิว แหกปากตามเพลงไปถึงบ้านก็สายๆ ประตูรั้วหน้าบ้านมีดอกเฟื่องฟ้าออกดอกบานยิ้มรับตะวันและคนมาเยือนเหมือนเคย แม่เป็นคนปลูกค่ะแม่แกเป็นคนมือเย็นปลูกอะไรก็งาม(ทีเราปลูกแฮ่ๆ)แม่แกขยันตามประสาคนบ้านนอกปลูกนั่นปลูกนี่ไว้กินในบ้าน จำได้ตอนเด็กๆเวลาไม่มีอะไรกินก็ได้ผักในสวนนี่แหละ พูดถึงการใช้ชีวิตแบบบ้านๆ หาอะไรกินกันได้ในท้องถิ่นไม่ต้องใช้ตังค์มากมายก็คิดถึงตอนเป็นเด็กนี่แหละค่ะ นอกจากผักแถวๆบ้านแล้วที่หมู่บ้านมีแม่น้ำชื่อว่าหลงค่ะ(หลงไหลลงน้ำอิงแล้วไหลลงน้ำโขงอีกที)บ้านเราจึงมีปลากินเยอะแยะตอนเล็กนานๆทีถึงจะได้กินเนื้อซักที กินแต่ปลาจนหน้าเหมือนปลาไปทุกวัน(ปลาจวดหนะอิอิอิ) น้ำหลงเป็นแม่น้ำที่ไหลวนรอบเกาะเล็กๆ บนเกาะนี้สมัยเด็กเป็นแหล่งหากินของข้าพเจ้าและผองเพื่อนเพราะเป็นเกาะที่มีพุทราทั้งเกาะถึงหน้าที่พุทราออกเราไปกันบ่อยจนเรารู้กันว่าต้นไหนหวานต้นไหนไม่หวาน และแม่น้ำนี้แหละค่ะทำให้เราว่ายน้ำเป็นโดยไม่ต้องไปเรียนว่ายน้ำเหมือนเด็กๆสมัยนี้ แต่น่าเสียดายเดี๋ยวนี้เกาะนี่เค้าเอาทำการเกษตรแล้ว