จะย้ายบ้านอีกแล้วนะ

ความจริงมันมีอยู่ว่าประมาณต้นเดือนแม่แอบไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่มา โดยที่บอกพวกลุงๆที่อ๊อฟฟิศว่าไปทำธุระส่วนตัว ต้องใช้คำว่าลุง ๆ เพราะตอนนี้ในอ๊อฟฟิศมีแม่เพียงคนเดียวที่เป็นดอกไม้งาม(หน้า)ดอกเดี่ยวที่เหลืออยู่ในอ๊อฟฟิศตอนนี้ แล้วที่ใหม่ที่แม่ไปสัมภาษณ์นะเค้าก็ไมได้ให้คำตอบแม่ ณ วันนั้นเลยนะว่ารับไม่รับ แต่แม่ก็บอกความจริงเค้าไป ว่าแม่มีงานประจำทำอยู่ แม่ก็บอกชื่อบริษัทไป เพราะในแวดวงธุรกิจตัวนี้ก็จะรู้ๆจักกันหมดอยู่แล้ว แม่ก็ขอเค้าว่าถ้ารับก็ช่วยรีบบอกเนิ่นๆด้วยเพราะยังงัยที่เก่าเราก็ต้องยื่นจดหมายลาออกอย่างน้อย30วันเพื่อให้โอกาสเค้ารับสมัครพนักงานใหม่ และเราก็จะได้สอนงานและมอบหมายงานในส่วนของเราให้คนใหม่เค้าต่อด้วย แต่แล้วจนแล้วจนรอดเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์ได้มั้งจนแม่พูดกับยายของหนูอย่างถอดใจแล้วอ่ะ ว่าเค้าคงไม่รับเพราะแม่ขอเงินเดือนไปค่อนข้างสูง ก็คิดว่าแม่ทำงานให้เค้าคุ้มกับเงินเดือนที่กล้าขอไปนะแหละ ถ้าเค้าไม่กล้าจ้างก็ไม่เป็นไร แม่ถือว่าวัดใจ เนื่องด้วยว่าที่เก่าด้วยความคุ้นเคยหรือเหตุผลไรไม่ทราบทั้งที่งานที่แม่ทำผลงานก็ออกมาเป็นที่หน้าพอใจ งานไหนก็ไม่เคยมีพลาด สร้างผลประโยชนืให้กับบริษัทไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แต่เงินเดือนแม่ก็ไม่เคยได้ปรับขึ้นสักที นับๆๆดูสองปีได้แล้วมั้งที่ไม่ได้ปรับ และยิ่งตอนนี้แม่มีหนูที่ต้องรับผิดชอบอยู่คนเดียว แม่ก็อยากจะปูอนาคตตัวเองและก็ลูกของแม่ให้มั่นคงกว่านี้ เลยตัดสินลองเสี่ยงดู ถ้าไม่ได้แม่ก็ยังถือว่ามีงานตรงนี้ทำอยู่ก็ทำต่อไป แต่ถ้าได้มันก็เป็นโอกาสอันดีของเราสองคนในวันข้างหน้า จนเวลาล่วงเลยมาประมาณวันที่ 17 ที่ผ่านมาเพื่อนแม่ที่เค้าแนะนำให้ไปสัมภาษณ์เค้าก็ออนเอ็มมาบอกแม่ว่าบริษัทใหม่ที่แม่ไปสัมภาษณ์นะเค้าโอเคมาแล้วนะเพียงแต่เค้าจะขอต่อรองเรื่องเงินเดือนซักหน่อย แม่เลยต้องบอกไปว่าฉันนะอุตส่าห์ถอดใจไปแล้ว ทำไมเค้าเพิ่งติดต่อมาเนี้ย จนกลางเดือนเข้าไปแหละยื่นจดหมายลาออกตอนนี้แล้วออกสิ้นเดือนที่ไหนเค้าจะให้ออก เพื่อนแม่ก็ตอบกลับมาว่าเค้าหาเบอร์โทรที่แม่ให้ไปไม่เจอ เลยให้คำตอบช้าไปหน่อย แม่เลยต้องฝากเบอร์กับเพื่อนแม่ไปให้เค้าใหม่ พอเค้าโทรมาแม่ก็ลองหยั่งเชิงด้วยการขอคิดดูก่อน เพราะเค้าต่อลองมาในสิ่งที่แม่คิดว่าอยู่ทีเก่าดีกว่า อีกอย่างเค้าติดต่อมาช้าอ่ะ แล้วแม่ก็กลับมาบอกพวกลุงๆของหนูว่ายายหนูเรียกตัวแม่กลับบ้านไปอยู่กับหนูด่วน เพราะแม่เหนื่อยกับการดิ้นรนใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพคนเดียวแหละ กลับบ้านไปเลี้ยงลูกดีกว่า พวกลุงๆตกใจเนื้อเต้นกันใหญ่ ถามว่าแม่มีปัญหาไรรึเปล่าทำไมต้องไป แม่เลยได้ทีบ่นไปชุดใหญ่บอกอยู่ไปก็เท่านั้นทำงานมาหลายปีแต่เงินเดือนไม่เคยปรับ แถมภาระที่ต้องจ่ายมากกว่ารายได้ที่ได้รับ ไหนจะค่าเช่าบ้าน ค่ารถมาทำงาน ค่านมลูก ค่าเทอม(แม่เรียนต่อป.ตรีอยู่)จิปาฐะ แค่นั้นแหละได้ผล พวกลุงๆลงมติขึ้นเงินเดือนในสิ้นเดือนนี้ให้แม่ทันทีและย้อนหลังไปให้ในสิ้นเดือนสิงหาด้วย พร้อมกับยกห้องพักชั้นบนอ๊อฟฟิศให้แม่1ห้อง อยู่ฟรีค่าน้ำค่าไฟฟรีไม่ต้องเสีย แม่ปรึกษากับยายดูแล้วก็คิดว่าคุ้มกว่าไปที่ใหม่ ที่ใหม่ถึงเงินเดือนจะขึ้นก็จริงแต่เราก็ต้องเอาส่วนที่ได้เพิ่มมาเป็นค่าเช่าบ้านค่ารถไปทำงานอยู่ดี ถ้าอยู่ที่เก่าเงินเดือนก็ขึ้นค่าเช่าบ้านค่ารถก็ไม่ต้องเสีย และอีกอย่างก็น่วมงานกับพวกลุงๆเค้ามานาน แม่เองก็ได้รับความไว้วางใจในการทำงานจากพวกลุงๆเค้าเยอะอยู่ ก็เลยตัดสินใจโทรไปปฏิเสธที่ใหม่ด้วยเหตุผลว่าเคลียร์งานทางนี้ไม่ทันคุณตัดสินใจช้าไป เฮ้อๆๆ โล่งอกไปเปาะนึงแล้ว ต่อไปแม่ก็จะมีเงินเหลือเก็บไว้ให้หนูเยอะๆแหละ ถือว่าบุญเราก็ยังพอมีกับเค้าอยู่บ้างเนอะลูกเนอะ

Create Date : 27 กันยายน 2550		2 comments
Last Update : 27 กันยายน 2550 23:50:16 น.
Counter : 565 Pageviews.
Share Tweet