๑ หวานใดหนอเท่ามธุรสวาจา
ยามพรรณาร้อยถ้อยกระบวนฝัน
หญิงใดใดไม่ใฝ่จะผูกพัน
ฤดีมั่นเพียงน้องนี้ไม่มีจาง
๑ ยามเริ่มแรกพานพบประสบพักตร์
พี่ว่ารักรัญจวนหวนไห้หา
เฝ้าครวญวอนพร่ำเพ้อจำนรรจา
ไม่เห็นหน้าเจียนว่าจะขาดใจ
๑ อันรูปโฉมโนมพรรณที่สรรสร้าง
งามสล้างยั่วยวนให้หลงไหล
ปานอยู่บนทิพย์พิมานอำไพ
นานเท่าไรกายนี้จะคงทน
๑ เหมือนภุมราได้ชื่นลิ้มรสหวาน
ล่วงวันวานผ่านผันกลับใจตน
หวานจางจืดกลายเป็นเศร้าทุกข์ทน
ตรอมใจจนร่ำไห้น่าเวทนา
๑ วอนพี่ยาทบทวนตรึกตรองนัย
ว่ารักแท้แน่นหนักจริงหรือนา
หรือเพียงแค่หลงรูปโฉมนัยนา
เพียรไข่วคว้าลิ้มรสชั่วข้ามวัน
๑ จำเรียงถ้อยร้อยความให้ประจักษ์
จดหมายรักตอบไปถึงพี่ขวัญ
เพียงหนึ่งเดียวยอดชู้คู่ชีวัน
หากบุญร่วมกันมิคลาดแคล้วเอย
ส่งคนบรรเลงมาครับ