|
เป็นไกด์พาฝรั่งมาจากเมกาของบริษัทพี่ชายเที่ยวพัทยา
ประเดิมทริปด้วยเย็นวันศุกร์ ที่ 2 พ.ย. ทริปนี้ถือว่าคุ้ม เป็นล่าม เป็นไกด์ ได้ตังค์แถมเที่ยวฟรี กินฟรี สนุกสนานมากมาย
เริ่มต้นที่ชลบุรีตอนห้าโมงครึ่งแต่วันนี้เย็นวันศุกร์รถติดกว่าจะพาแฟร้งค์และมูลินโล่เช็คอินที่โรงแรม all seasons ได้ก็ปาไปเกือบสองทุ่ม
แฟร้งค์เป็นคนเก่งมาก เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เมกามากว่า 21 ปี แล้วก็ลาออกมาอยู่บริษัทเดียวกับที่พี่ชายอยู่แต่สาขาแม่ที่เมกา ได้คุยกับแฟร้งค์ทำให้ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ materials ขึ้นอีกเยอะ เค้าแนะนำงานวิจัยให้เราด้วย แถมบอกว่า น่ารักอยากได้เป็นลูกสาวแถมมีลูกชายอยู่คนนึงเรียน MBA อยู่เมกา สนใจมั้ย 55 5 ส่วนมูก็เป็นพวก Design Process
หลังจากดินเนอร์แสนแพง ที่เบิกจากบริษัทพี่ชายได้ก็พากันไปเที่ยว walking street
หลังจากตระเวณเลือกร้านจนสุดซอย ก็เลยเริ่มเข้าบาร์อะโกโก้ ดูโชว์ ทุกชนิด 5 5 5 น่าจะรู้ดีว่าโชว์อะไร ก็ไปต่อที่ร้านนี้ candyshop
ขอแนะนำสำหรับคนชอบแดนซ์กับวงดนตรีสดที่นี่มีสองสลับกัน เล่นดนตรีมันส์สุดๆ มือคีย์บอร์ดวงแรก คนที่ร้อง Beautiful Girl น่ารักมากกก ส่วนวงที่สองมือกลองน่ารักสุด ๆ อ่อ นักร้องคอรัสวงก็น่ารัก
พอตีสองไม่ไหวแล้ว เลยขอตัวกลับกันก่อน ส่วนแฟร้งค์และมู ขอตระเวณราตรีต่อ พอเดินออกจาก walking street เกือบสุดทางออกด้านฝั่งขวามือ เหลือบไปเห็น ร้านขายไอติมอิตตาเลี่ยน ไม่ได้การละ ของโปรด ๆ บอกพี่ชายว่าไปกินกันเถอะ แต่ว่าถ้าเทียบกับหัวหินละก็ หัวหินกินขาดเลยค่ะ ร้านหน้าสถานีตำรวจน่ะน้า
รุ่งเช้าออกจากบ้านตอนเก้าโมงครึ่ง มัวไปส่งของไปเมกาให้ลูกค้า ถึงพัทยา 11 โมง แต่ดันนัดฝรั่งไว้ 10.30 น. งานนี้เลยขอโทษขอโพยเค้าเป็นการใหญ่เพราะเค้าค่อนข้างตรงเวลาทั้งที่เค้าไป hang out กันกลับมาเกือบตีห้า แต่ก็ยังตื่นมาตรงเวลานัด
จากนั้นก็ประเดิมทริปที่ underwater world
จากนั้นก็ไปพัทยาปาร์คกัน ไปซื้อบัตรเล่นเครื่องเล่น 3 ชนิด คือ ไวกิ้ง tower shot แล้วก็รถไฟเหาะ 5 5 5 เล่นไวกิ้งได้ไม่ถึงนาที บอกพี่ชายว่าไม่เอาแล้วๆ หยุดๆ ไม่เอาแล้ว ๆ จะตายอยู่แล้ว ไม่เอาๆ จนคนคุมเครื่องต้องหยุดไวกิ้งให้ยายนี่ แฟร้งค์กับมู คงงงว่าทำไมไวกิ้งไทยมันหยุดเร็วงี้แน่ ๆ เลย คนคุมบอกว่า น้องครับยังขึ้นไม่สุดเลยครับ ได้แต่บอกว่า ช่างเหอะพี่หนูจะตายอยู่แล้ว...ด้วยความกลัวจากไวกิ้งยังไม่หาย เลยขอบาย tower shot ปล่อยสามชายเค้าเล่นไป มูหันมาถามหลายรอบมากทำไมยูไม่เล่น ๆ โอววว มูเอ๋ย ไอจะตายอยู่แล้ว ขอเถอะอย่าทรมานไอให้ขึ้นไปเล่นไอ้เจ้านี่เลย..พอเล่นเสร็จพี่ชายลงมา แล้วบอกว่า ถ้าแกขึ้นแกแย่กว่าไวกิ้งแน่ เพราะตอนมันกระชากลงนี่ ใจจะขาด แต่ก็ดีกว่าไวกิ้งเพราะไวกิ้งน่ะ มันทรมานนนมากกกก กว่าจะหยุดได้ แล้วสุดท้าย ก็ยอมเล่นรถไฟเหาะ ที่ไหนได้ พอๆกับไวกิ้งเลย โอวว พอกันทีๆ
จากเครื่องเล่นก็ไปซื้อตั๋วไปขึ้นหอคอย พอดีได้เวลามื้อเที่ยงก็เลยซื้อบุฟเฟ่ห์ที่ชั้น 52 ไปด้วย เป็นภัตตาคารแบบหมุน รวมแล้วทั้งเครื่องเล่นลงหอคอย และบุฟเฟ่ห์ ตกคนละ 300 ต่างชาติดคิดเท่ากัน แต่ถ้ามื้อเย็นต่างชาติคิด 500
วิวสวย อาหารไทยอร่อย แต่อาหารนานาชาติงั้น ๆ ถือว่าไม่ผ่าน โดยเฉพาะอาหารญี่ปุ่น ถือว่าไม่ค่อยดี แต่ก็ราคาประมาณนี้ก็คงประมาณนี้แหละ สมราคาละกัน
จากนั้นก็ขึ้นไปชั้น 56 เพื่อลงจากหอคอย โดยมีให้เลือก 3 วิธี คือ นั่งกระเช้า ห้อยตัวแบบหิ้ว และห้อยตัวแบบมีตัวรองรับให้ยืนลงมา พวกเราสามคนเลือกนั่งกระเช้าลงดีกว่า แปลกมาก ที่พี่ชายที่กล้าเล่นเครื่องเล่นทุกอันพอมาอยู่ในกระเช้ากลับหน้าซีด แต่เรากลับไม่กลัว แต่หนูกลัววววไววววกิ้งงงงงง
ไปต่อกันที่พิพิธภัณฑ์ขวดค่ะ หาพิกัดยากเหมือนกัน ถ้าขาเข้าพัทยาเลยเมืองจำลองไปสักพักน่ะค่ะประมาณพัทยากลาง
จากนั้นก็ไปต่อกันที่เมืองจำลอง (Mini Siam)
ปิดท้ายทริปอาหารค่ำที่ sandalay resort ร้านอาหารสวย สงบ อาหารไทย ไม่ได้เรื่อง แต่พวกสเต็ก อร่อยมากค่ะ แนะนำ ค็อกเทลตัวนี้ ชื่อ Sandalay Dream ใช้ได้เลย
| Create Date : 06 พฤศจิกายน 2550 |
|
10 comments |
| Last Update : 12 ตุลาคม 2551 13:47:52 น. |
| Counter : 1614 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แวะมาทักทายและขอตามมาเที่ยวด้วยคนครับ
และเอา Postcard จาก ปาย มาฝากครับ
ถ้าอยากมีเพื่อนส่ง Postcard หากัน
คลิกที่รูปได้เลยครับ